Unfixed Heart (Heart Series 1)

31☁️

SAM

Masakit ang katawan ko ng imulat ko ang mga mata ko. Madaming tubo ang nakakabit sa akin, at nag-umpisa na din akong mataranta. Dahan dahan akong bumangon at sumalubong sa akin ang malamig na hangin galing sa bintana.

Pinagmasdan ko ang kwarto kung nasaan ako. It is not a hospital room. Normal na kwarto iyon.

Nasaan ako?

Nang maglikot ako ay naramdaman ko ang pagkirot ng ulo ko. Unti unti kong naalala ang mga nangyari.

Nahulog ako.. Itinulak ako ni Aela! I thought I'm gonna die that time! That bitch!

Dahan dahan kong tinanggal ang mga nakakabit na tubo sa akin. Marahan akong tumayo, pero dahil mahina ang katawan ko ay muntik na akong matumba, mabuti na lamang ay mabilis akong napahawak sa pader. Kumapit ako doon at nanghihinang lumakad. Binuksan ko ang pinto at mas lalo akong nagulat sa nakita ko, I'm not in my house at sa tingin ko wala din ako sa Pilipinas!

Dahil nacu-curious na talaga ako kung nasaan ako ay pinagpatuloy ko ang pamamaybay sa pader. Ilang beses akong natumba pero hindi ako tumigil hangga't walang nakikitang tao.

"Ari, cook it nice!"

"I'm doing it! Stop talking and let me cook!"

"Make it delicious, Ari!"

"Fine.Fine."

Nang makarinig ako ng boses sa kung saan ay mas nagpursigi akong maglakad. Sinundan ko ang mga boses na naririnig ko at dinala ako nito sa isang kusina.

Nakita ko ang isang maputing babae na mukhang nagluluto at ang may kasama itong nakatalikod na lalaki. Nakita ko ang gulat sa mga mata ng babae ng makita niya ako. Nakakapit pa din ako sa pader para hindi matumba.

"Oh shit!" wika nito at nabitawan ang sandok.

"What happened--" lumingon na din ang lalaki sa akin.

Napatigil ako at pinagmasdan ang lalaki. Napabitaw ako sa pagkakapit ko sa pader at napa-upo na ng tuluyan sa sahig. Kaagad naman akong tinulungan ng magandang babae,but I did not accept her help,I just looked at the man infront of me. Halata sa mga mata niya ang gulat at pangamba habang pinagmamasdan ako.

Hindi ko alam kung magagalit ba ako,o kung matutuwa ba ako dahil,he's here.I looked at his bright eyes.Tears started to fell on my cheeks,when he step closer to me.My heart beats fast, he leaned on me and wiped my tears.

"Please,dont cry." he said.

I still can't believe on what I'm seeing.Is he really real? Am I hallucinating? Or am I dead now?

I held his cheeks, and looked directly in his eyes again, I remembered how I suffered without him, how I killed him. He's here, in front of me.

"K-Kuya.." I cried.

He hugged me so tight. I cried on his shoulder, the white girl is just watching with her teary eyes too.

"I miss you so much, brat." he said.

I cried harder,hindi umaalis sa yakap niya.

If I'm dreaming right now, I don't want to wake up again,I just want to be with my Kuya, hug him,kiss him and laugh again with him.

"Stop crying,brat. Kuya's here again. I'm here, my bratty.." his voice sounds so gentle.

"Are you really real?" I asked.

"I am,brat. I'm back. I'm sorry for leaving you." he said.

Nakatingin pa din ako sa kaniya at hindi makapaniwala.My Kuya died 2 years ago because of me,how come he's alive right in front of me. But,I just saw his urn,his ashes,not his dead body.Is this really true?