The Way You Loved Me

C35: Fragile

Chapter 35 - FRAGILE

Lhorr's POV

"Tama na, Jorge. Pagod na ako!" sabi ko, habang pinipilit na patigilin siya.

"Please... Lhorr, give me another chance," pagmamakaawa niya. Hindi na niya napigil ang kaniyang sarili at kaagad akong niyakap.

Ang tanging alam ko ay nandito siya sa loob ng bahay at ang sumunod ay hindi ko na alam. Wala akong nagawa kung hindi ang magpatalo sa nararamdaman ko. Mahal ko siya, ang masaklap na katotohanan, gustuhin ko man ay hindi ko siya kayang pakawalan ngayon.

"Paano si Kately? Paano ang relasyon niyo, Jorge?" tanong ko.

"Walang kami, Lhorr. Ikaw lang ang totoong nilalaman ng puso ko. Hindi ko kailanman kayang palitan ka."

Hindi ako kumibo. Pinagmasdan ko lamang ang kaniyang mamasa-masang mukha. Nabalot ito ng mga luhang kanina pa umaagos. Hindi ko kayang bitawan siya at alam ko sa sarili kong natatalo na ako. Bakit biglang nawala ang galit ko sa kaniya? Hindi 'to pwede.

Hinawakan niya ang aking mukha. Ngayon ay nababalot ako ng pagmamahal na mula sa kaniya at hindi ang galit na bumabalot sa akin noon. Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko ng ilapat nito ang kaniyang labi sa akin.

Nakakapanghina ang pagtama ng aming mga labi.

Nakakainsulto dahil hindi ko ito malabanan.

Nakakamatay din ang presensiya niya dahil sa pagkahumaling ko rito.

I can taste his saliva. His kiss was full of longing. I can feel how his hands journeyed in my body. It gives me shiver and for long seconds it was replaced by a moan. His tongue continues to lick my mouth down to my neck.

"I missed you so bad, Lhorr," he whispered.

"I missed you too, Jorge," pabulong ko ring sagot.

Dama ko kung paano gumagapang ang kaniyang mga kamay sa buo kong katawan. Hanggang sa himasin nito ang mga tumbok sa aking harapan. Hindi na ako nakapagpigil at nakagat ko ng hindi sinasadya ang kaniyang labi.

"That was exciting," he said, smiling.

Nahiya ako no'ng sinabi niya 'yon. Gayunpaman, nagpatuloy lang siya sa kaniyang ginagawa at binabawian lang ako ng ngiti. Binalot na ako ng pagmamahal ko sa kaniya. Hinayaan ko siyang pagsaluhan namin ang oras na ito na magkasama.

Alam kong hindi ako galit sa kaniya sa kabila ng mga nangyari. Alam kong napuno ng ako ng galit dahilan kung bakit ako nagkaroon ng gano'ng reaksiyon sa kaniya noon. Natatakot ako sa kahahantungan nang ginagawa namin. Pero namayani pa rin ang kasabikan namin sa isa't isa at hindi na namin ito mapigil.

Napaigtad ako ng halikan niya ang aking dibdib. Nakiliti ako sa kaniyang ginawang paghalik. Siguro tama nga sila, hindi mo pagsisisihan ang ganitong bagay kung alam mong sa tamang tao mo ito ibibigay.

Hindi ko namalayan na dinala na pala kami ng aming mga paa sa aking silid. Bakas ko kung gaano siya kasaya sa mga ngiti na kaniyang ipinapakita. Nagdikit na ang aming buong katawan hanggang sa ninamnam namin ang bawat segundo ng aming pinagsasaluhan.

"Ganito ba talaga ito?" napatanong ko sa hiya.

"Ewan ko nga rin. Bahala na," sagot niya naman, parang hindi rin sigurado.

It was our first time to do this. But I know it was worth the try. Para akong naging hinante na nakasakay sa isang kabayong ubod ng kisig. I am sitting on his stomach while sensing the hardcore wanted to escape inside his pants.

Kinuha ko ang isang litro ng bote sa tabi ng kama at agad na binuksan ito. He suggested that this will be more fun, exciting, meaningful, and tastier so I did what he told me. Ganito rin ang napanood ko sa isang indie film.

I opened the liter of softdrink. I poured it on his stomach. I think it is sweeter than it is. I can see his toned body armored with packs of abs.

"Nice armor," mitlang ko.

"My armor is only reserve for you my dear," birong saad nito.

I started to lick the softdrink from his nipple down to those solid salt breads of him. I can hear how he reacted from what I am doing. I dive from his wet body and caressed him. I touched his nipples while sipping continuously the liquids.

"Taste good, isn't it?" he asked.

"Not bad," I replied.

After licking the liquids on his body, I unzipped him. I was surprised by his armor. It was ready for the battle, standing firm. Despite the nervous I am feeling, I touched the tip of his armor. It was sticky. Yet, I licked it. It tastes so well. I did what the right thing to do with that armor.

I immediately top on him after tasting his armor. We decided not to use protection anymore. He undressed me. I took my undergarments that made his eyes bigger.

"Nahihiya ako kapag tinititigan mo ako ng ganyan," sabi ko.

"I-I'm sorry. Namangha lang ako," sabi niya.

Hindi ko na siya napigil nang bigla niyang sinunggaban ng halik ang aking dibdib. His other hand exploring my privacy and I can feel how he is trying to enter his fingers inside.

"Ahh," I moaned.

"Oh, sorry, I didn't mean it."

Hanggang sa nagkaisa na aming katawan. At first try, hindi niya maipasok. But he finally made it. I can feel how huge it was. Something is stretching inside of me. But it feels good every time he pulls and pushes it. It was satisfying.

"Nararamdaman ko na," he said in excitement.

I didn't answer. Until, I felt something exploded inside of me. We reached the climax, I guess. Hindi ako nagsisising siya ang kasama ko ngayon.

"Did you enjoy it?" nakangiting tanong niya.

"Yes," sagot ko, parang nanghihina. Hindi ko lubos maisip na nagawa ko ito sa taong nagwasak pero nagpatibok ng puso ko. Magkayakap lang kaming dalawa. Sinusulit ang oras na magkasama kami. Wala akong naramdamang pagsisisi. Mahal ko nga pa talaga si Jorge.

Napabalikwas kami ng may biglang nagbukas ng pinto. "A-Anong ibig sabihin nito, Lhorr?!" pasigaw niyang tanong. I can feel the burning anger of Poypoy. Alam kong nagulat siya sa nadatnan niyang ginagawa namin ni Jorge.

"L-let me explain, Poy." Tumayo na ako nang makitang bumunot ito ng baril. "No, Please!" I pleaded. Itinutok nito ang baril kay Jorge.

"Kahit kailan, tinik ka sa buhay ko!" galit niyang sabi kay Jorge.

"H'wag, Poy. Please!" pagmamakaawa ko.

"Tumabi ka diyan. Lhorr!" aniya. "Hudas ka, Jorge!"

Bang!

"Ahhh!" Malakas akong sumigaw. Napabangon ako sa aking higaan. Sobrang bilis nang tibok ng aking dibdib. Mabuti na lang at panaginip lang ang lahat. Hindi totoong nabaril ni Poypoy si Jorge sa ulo.

"Bakit, Lhorr? Anong problema?" tanong ni Poypoy, na parang nagmamadaling pumunta sa kwarto. "Sabihin mo sa akin," lumapit siya.

"W-wala. Masamang panaginip lang," sagot ko.

"Mabuti naman."

Kaagad niya akong niyakap. Akala ko may nangyari na sa amin ni Jorge. Akala ko tuluyan na siyang namatay. Akala ko totoo na ang lahat.

@phiemharc - C35