Conscience Of Love

Chapter 28

Nervous

Nilanghap ko ang hangin ng Maynila pagbaba namin ng eroplano. Hindi ko akalaing muli akong makakabalik dito.

If I were to ask, I also want to go back here. I spent countless of memories in this place kaya sigurado akong hahanap hanapin ko ito. Masyado lang talaga akong abala sa mga nagdaang taon kaya ngayon lang ako nakabalik.

I told Daddy to find a new house for us. I'm not being materialistict, I know I'll just miss Mom if we'll stay to our old house here in Manila.

Nang makarating sa bahay ay ipinahinga ko ang katawan ko sa sofa. Umalis si Daddy para asikasuhin ang mga dapat asikasuhin samantalang ang kapatid ko naman ay agad pumunta sa mga kaibigan nya.

I was left here alone. Sa kawalan ng magawa ay nag open ako ng cellphone.

I checked my Instagram account. Big agencies messaged me to offer me some job. Wala na lang talaga akong planong mag model pa. Ang gusto ko'y matuto kung paano kong mapapamahalaan ng maayos ang kompanya na mamanahin ko.

Sa likot ng kamay ko'y napunta iyon sa account ni Shan. I really don't mean it. I was just checking somethings and then, ugh.

I checked his account. Nandito na din naman ako kaya titignan ko na. Bahagya pa akong nagulat nang makitang hindi na sya naka follow sa akin. He also deleted his only picture of us. Ang tanging nandoon lang ay ang mga putahe ng mga sosyal na pagkain na niluto nya, siguro.

Thought, I don't need to be shock. I just can't help it. Nabusangot ang mukha ko dahil sa nakita ko.

Damn, I told my self a million of times that I must accept everything. Ano 'tong kabaliwan na nararamdaman ko ngayon?

Ibinalik ko ang mga papeles ko sa brown envelope. Tinamad na akong ayusin lahat dahil sa nararamdaman ko.

Napatingin ako malapit sa kusina nang may marinig akong boses ng lalaki.

"Yaya?" I called then I slowly walked towards the dining area kung saan sigurado akong naghahanda sya.

"Addison!" narinig kong tawag nya pabalik. "Nandito ako, halika may bisita!"

I walked fast because of what she said. Nagtatakang bakit hindi ko man lang napansin ang pagdating ng bisitang sinasabi nya.

When I finally entered the kitchen, I saw a man, maybe at James age. Ang maganda nitong ngiti ay dumiretso sa akin. He was wearing some bussines attire and his hair was well fixed. Malinis na malinis. Ang tindig ay nananatiling propesyonal.

I raised my eyebrows a bit when I saw that they're both laughing. Napakaganda ng tawa ni Yaya na akala mo ba'y kilalang kilala nya ang lalaki.

"Addison anak, naku, kanina ka pa nito hinahanap ni Sir. Rico. Pinapunta nga ng Daddy mo at may sasabihin daw sana sayo.." Yaya said, still chuckling.

Ang lalaking katabi nya ay bahagya nang sumeryoso pero ang ngiti ay hindi nawawala sa labi. Hindi ko sinasadyang bigyan sya ng mga nagtatanong at nagtataray na tingin ngunit 'yon ang nagawa ko.

"Oh, maiwan ko muna kayo," yumuko si Yaya at umalis. Napansin siguro ang titigan naming dalawa.

If I were my old self, I'm hundred percent sure I'll offer him a coffee or something but since I learned a lot, hindi 'yon ang ginawa ko ngayon.

Napatingin ako sa Americana nyang polo nang may kunin sya doon. He handled me some ID's then he smiled after.

"I'm Rico Valiente, I came here because your Dad told me so," he said jokingly.

Hindi ko pinansin ang sinabi nya at basta nalang akong umupo sa upuan sa dining area. Napabuntong hininga ako nang unting unting marealize kung ano ang ipinunta nya dito.