TOGETHER, FOREVER. (BOOK 2)

CHAPTER 10

ROSÉ'S P.O.V

Pagkababa ng Phone Ko ay agad na akong lumabas at naghihintay ng taxi.

"ROOOOOSÉ?" Isang lalaking tumawag sa pangalan ko. Kaya Nilingon ko naman ito.

"Bakit ka nandito? Ano kailangan mo?"- Galit ko.

"Rosé, I just want to talk to you"- Seryuso niyang sabi

ROSÉ: Sehun! Kung pumunta ka dito para ipamukha saakin na nakuha muna yung girlfriend ko, okey magsama kayong dalawa. (Galit kong sabi)

SEHUN: Hindi Rosé, Pumunta ako dito dahil gusto ko lang humingi ng tawad saiyo, Rosé, I'm sorry kung ako yung naging dahilan kung bakit ka nasasaktan, Rosé yung halik na iyon, Oo gusto ko yun pero si Jisoo Hindi, Hindi lang niya ako napigilan ng maaga dahil nadala siya ng pagka miss sayo, Subrang miss na miss ka niya Rosé, Mahal na mahal ka ni Jisoo, Everytime na tinatanong ko kung pagod naba siya sa paghihintay sayo, Ang sabi niya hinding hindi siya mapapagod dahil, Mahal ka niya at ikaw lang yung gusto niyang makasama.  (Mangiyaiyak na sabi ni Sehun)
~
Habang sinasabi ni Sehun iyon ay parang medyu nawawala yung sakit, Parang nahihilom unti unti. Na naiiyak ako, dahil Sabik na din akong makasama ulit si Jisoo. Hindi na ako makaimik dahil tumutulo na yung mga luha ko.
~
SEHUN: Please! Rosé, Patawarin muna si Jisoo, Wala siyang ginawang masama habang nasa Australia ka, She's still thinking of you everyday, Everyminutes, Every seconds. Nakausap ko na din kanina si Jisoo, I ask for her forgiveness and she give it to me, but she's still mad at me because of what i made. Pero kung ang magpapawala ng galit niyo saakin or galit mo kay Jisoo ang Mawala ako sa Paningin niyo, okey, I'LL leave! You will never see me again. I'm sorry for liking her, hindi ko naman kasalanan yun e. I just feel it and hindi ko napigilan. I'm sorry magreresign na ako bilang Designer ni Jisoo. Tomorrow na yung alis ko, pero before that i will ask you for your forgiveness. (Sinasabi niya habang nag aagos ang kanyang mga Luha)

ROSÉ: Ang diyos nga nagpapatawad, tayo pa kayang mga tao? Kaya i forgive you na!. Tama ka! Hindi naman natin mapigilan ang magka gusto sa isang tao, pero alam mo naman na may girlfriend na siya diba? So bakit mo pinilit yung sarili mo sakanya?

SEHUN: Dahil ang buong akala ko Makukuha ko siya, Kasi naman naaawa ako sakanya eh, Kasi kailangan ka niya pero wala ka naman.

ROSÉ: Ganun din naman ako, Oo naging busy ako doon pero kahit kailan hindi ko siya nagawang kalimutan, hindi ko naisipang ipagpalit siya. Iloveher so much! Kaya ako bumalik dahil sabik na akong makasama siya, pero iba pala yung madadatnan ko.

SEHUN: I'm sorry for that and also Thankyou Rosé for forgiving me.  Pero Rosé, Sana Mapatawad mo din si Jisoo, I know that you love her so much, pero matitiis mo ba siya na hindi kausapin ng matagal?  (Seryusong sabi niya)

ROSÉ: Ofcourse not sehun! I love her so Much, Hindi ko kaya na mawala siya saakin, Nilayo ko lang muna siya kasi Sariwa pa yung sakit at ayaw kong may masabi akong masama sakanya kaya ko siya pinalayo muna.

SEHUN: Pero hindi mo ba siya papabalikin ulit? Na ngayong alam mo na yung totoo? Ngayong Ayuz na tayo?

ROSÉ: Thankyou sehun! Thankyou dahil sa mga sinabi mo, Nahihilom yung sakit na naramdaman ko, hindi ko pala alam na yung paliwanag mo lang pala yung magpapawala ng sakit. (Mangiyaiyak iyak niyang sagot)

SEHUN: So Ano pa yung hinihintay mo? Go for your happiness, Puntahan muna si Jisoo. (Masaya niyang sabi)

ROSÉ: Yes! Sabik na akong mayakap siya sehun!

SEHUN: Go! Rosé! Mag-iingat ka!

ROSÉ: You too Sehun!
~
Sabay yakap sakanya pagkatapos ay agad na akong nakakita ng taxi at Sumakay agad ako.