Texting||Online Ders

2.8

Mükemmel Ses: Arıyorum bak!

Lina: Vazgeçtittittrme beni!

Aslı'nın konuştuğu gibi yazdığım da elimde ki telefon heyecandan titremesiyle bir anda yatağın üzerin de zıplayarak yorganın içine girdim.

"Alo!"

Bora'nın sesini duyduğum da elimi kalbimin üzerine yerleştirerek utandıkça yorganın içine daha da fazla gömüldüm.

"Lina orda mısın?"

"E...evet burdayım. Napıyorsun?"

Sesim o kadar kısık ve titreyerek çıkmıştı ki ben bile zar zor duyabilmiştim.

"Belli etmemeye çalışıyorum ama bende heyacandan ölmek üzereyim."

"Ne kadar sürecek bu?"

"Ney?"

"Utanmamız."

"Bilmiyorum vallaha benim benim ilk defa sevgilim oldu."

Karşıdan gelen kahkaha sesi kulaklarımı doldururken her ne kadar sinir olsam bile beni gülümsetmeyi başarmıştı.

"Senin oldu mu da?"

"Olmadı."

"Niye gülüyorsun o zaman?"

"Eğer bir gün ayrılırsak seni ayzaymır olana kadar unutmam."

"Hm sevgili oldukta ben mi hatırlamıyorum?"

İkinci kahkaha sesi kulağımı tırmaladığın da sinirle yerim de doğrularak arkama yaslandım.

"Sevgili değil miyiz? Yani sen benimle gönül eğlendiriyorsan orasını bilemem artık?"

"Değiliz tabii. Yani şu anlık öyle! Ben öyle bir şey dediğimi hatırlamıyorum."

"Neyiz peki biz o zaman? Arkadaş!"

"Kankayız kanka! Hatta pampa!"

"Tamam sinirlenme şaka yapıyorum. Sen ne zaman istersen o zaman oluruz."

"İyi!"

"İyi." diyerek telefonu kapattığın da öküzün trene baktığı gibi telefona baka kaldım.

"Öküz işte ne olacak!"

Sinirle yorganı aşağı attığım da kapının açılma sesini duyar duymaz bakışlarımı hızlıca o tarafa doğru çevirdim.

"Anne!"

"Evet ben! Kimle konuşuyordun öyle?"

"Arkadaşımla."

"Emin misin?"

"Evet anne. Niye sürekli sorguya çekip duruyorsun!"

"Çünkü sende bir hallet var. Sofradan erken kalkmalar, durup durup sırıtmalar. Şimdi bir şey varsa söyle! Eğer ben öğrenirsem aynı tepkiyi vermem!"

Annemin bir o kadar sinirli ama bir o kadar da sakin konuşmasıyla tuttuğum nefesimi dışarıya vererek bakışlarımı kaçırdım.

/bölüm sonu/

6 saatlik canlı dersten çıktım kötü yazmış olabilirim.

💕