ရှောင်းကျန့် 18နှစ် ရိပေါ်လေး 11နှစ်မှာ သူတို့ဂေဟာကနေထွက်ခဲ့ကြတယ်...ရှောင်းကျန့်ကို မခွဲနိုင်တဲ့ ကျန်းချန်ရောပေါ့...ရှောင်းကျန့်အတွက် သူတစ်ယောက်တည်းဆို ဂေဟာမှာပဲ အသက်ကြီးတဲ့အထိနေချင်ပေမယ့် ရိပေါ်ရှိလာတဲ့အခါ ကလေးရဲ့ အနာဂတ်အတွက် ရှောင်းကျန့်က လူကြီးလေးလုပ်ပြီး ဆုံးဖြတ်ပေးရတယ်...ရှောင်းကျန့်က အထက်တန်းပြီးတာနဲ့ တက္ကသိုလ် ဆက်မတက်တော့ဘဲ ကျောင်းနားလိုက်တယ်...သူတက္ကသိုလ်တက်မယ့် ကုန်ကျစရိတ်ကို စုထားချင်လို့...အသက်၁၅နှစ်ကတည်းက ကျောင်းမှာ ကလေးတွေကို ပန်းချီသင်ပေးတာ အဆင်ပြေတဲ့အပြင် အိမ်တွေ အထိပါ လိုက်သင်ရတဲ့အခါ ရှောင်းကျန့်က ဝင်ငွေတော်တော်ကောင်းတယ်...ရသမျှငွေရဲ့ သုံးပုံတစ်ပုံကို ဂေဟာအတွက် လှူပြီး ကျန်တာကို ကျစ်ကျစ်ပါစုထားရတယ်...နောက်ပိုင်းကာတွန်းစာအုပ်လေးတွေမှာ အရုပ်ပုံဆွဲပေးတာတွေ... manhuaတွေရေးပေးတာတွေကြောင့် ရှောင်းကျန့် ဝင်ငွေက ပိုပိုတိုးလာခဲ့တာမို့ ဂေဟာက ထွက်တဲ့အချိန်မှာ အမိုးထပ်က အိမ်လေးကို သူငှားနိုင်ခဲ့တယ်....
ကျန်းချန်ရဲ့ ကိတ်တွေလုပ်တာကလည်း တော်တော်အဆင်ပြေနေပြီး ဂေဟာရဲ့ အကူအညီနဲ့ ပွဲတွေ လူကုံထံတွေရဲ့ မွေးနေ့ပွဲတွေမှာ ကျန်းချန်ရဲ့ ကိတ်လေးတွေက နေရာယူနိုင်ခဲ့တယ်...
သူ့ရဲ့ နှင်းလုံးလေးကတော့ အခု မုန်လာဥဖြူဖြူလေးဖြစ်နေပြီ...အရင်နဲ့မတူတော့ဘူး...အရင်က သိပ်မချွဲတဲ့ ကလေးလေးက အခုသိပ်ချွဲတယ်...အရင်က ပြဲလန်နေအောင် အော်ငိုတတ်ပေမယ့် အခုတော့ ကြိတ်ပြီးမျက်ရည်ကျတယ်....သားသား သားသားနဲ့ ပြောတတ်တဲ့ ကလေးလေးက အခုတော့ သူ့ကိုယ်သူ သား တဲ့...အရမ်းချွဲပြီးတော့ ရှောင်းကျန့်ကို အရမ်းလည်း အူတိုတယ်...အယုတ်စွဆုံး ကျန်းချန်နဲ့ စကားပြောရင်တောင် မကြိုက်...ယောက်ျားလေးအချင်းချင်း အားလှဲတိုင်းဆော့မိရင်တောင် "ကိုကို့လက်ကို မကိုင်နဲ့..ကိုကိုက သားပိုင်တာ"ဆိုပြီး အူပုတ်တတ်တယ်...ကျန်းချန်ကလည်း စိတ်ကောင်းဝင်နေရင် အလျော့ပေးတတ်ပေမယ့် တခါတလေကျရင် ပြန်စတတ်တယ်..."ငါ့သူငယ်ချင်း ငါအရင်တွေ့တာ...ငါပိုင်တာ"ဆိုပြီး ရှောင်းကျန့်ကို ဆွဲရင် ရိပေါ်က လက်ကို အတင်းဆွဲဖြုတ်ပစ်တတ်တယ်..တခါကဆို ကုန်းကိုက်ပစ်လို့ ကျန်းချန်လက်မှာ သွားရာအကွင်းလိုက်...ပြီးရင် သူက ဦးအောင် ငိုရော...အာ့လို ဂျစ်တူးလေး...
