Unopened Rose (DRAFT! DRAFT!)

Chapter 2

-----

"Ileanna! Ileanna! Wake up!" sigaw ng lalaking hindi pa niya namumukhaan dahil nanatili pang hindi malinaw ang paningin niya.

The man slowly tilted her head when she coughed again and again.

Umungol si Julia sa nararamdamang sakit sa ilalim ng tiyan niya sa bandang kanan. 

She felt the man's hand pushing her wound on it to stop the bleeding.

Ang bait naman! Perto teka– May sukat ako?

Dinilat niya ng mas malaki ang mga  mata kasabay ng pagkawala sa yakap ng lalaki sa kanya nang hindi niya ito kilala.

She looked at her wound, her dress and herself.

"Maria santisima! Anong klaseng laro... ito?" 

Hininaan niya ang boses nang magtagpo ang mga mata nila ng lalaking nasa harap niya. Hindi niya ito kilala.

Tiningnan niya ito mula ulo hanggang paa.

Tulad niya ay nakasuot din ito ng damit na kagaya ng mga damit na pinapanuod niya sa mga chinese drama. Pero may pagkakaiba lang dahil nakasuot ito ng matino at pormal na damit na tulad ng sinusuot ng mga mayayaman na karakter sa drama. samantalang siya ay nakasuot ng itim na damit, sapatos at maging ang dulo ng tela na nagmula sa tali ng mataas niyang buhok ay itim rin.

"Sino ka?" tanong niya sa chinitong lalaki.

Matthew didn't say anything and continue to stare at her innocent face. He knew right from the moment when she opened her eyes that she isn't the same woman anymore. The way she speak and the way those innocent, confused and a bit scared brown eyes that looked at him tells him that she wasn't acting. She isn't the same woman anymore that hated and deceived her.  

"W-who are you?" he asked never leaving his eyes at her.

Bahagyang umatras si Julia habang nakahawak sa sugat niya. Nalilito niyang tiningnan ang lalaking sagot ang tanong sa tanong niya.

Inilibot niya ang tingin sa paligid. Medyo madilim dito at tanging ilaw lang ng maliwanag na buwan ang nagbibigay ng ilaw sa kanilang dalawa. Wala siyang nakikitang kahit na anong kuryente o poste at maging ang mga bahay na nakikita niya sa unahan ay kaparehong-kapareho ng mga nakikita niya sa telebisyon. 

Nasaan ako? Ani Yanna sarili.

"S-sino ka? N-nasaan ako?" tanong niya ulit sa lalaki.

Hindi ito sumagot at nakatingin lang ang mga mata nito sa kanya na halatang hindi makapaniwala sa inasta niya.

She can see the confusion in his brown and familiar eyes.

Lumingon siya nang mapansin niyang halos wala na siyang maatrasan. Nasa likod niya ang isang may kalakihang hugis bilog na hotspring. Hindi niya ito masyadong maaninag dahil sa singaw ng tubig.

Kinalma niya ang sarili at pilit inaalala ang nangyari sa kanya.

Hinawakan niya ang leeg niya at napalunok ng sunod-sunod nang maalala niya ang huling nangyari.

She felt suffocated again just by imagining what happened to her inside the cave. She felt thirsty and hungry for air. She breath fastly and tried to calm herself. 

She knew that she's not dreaming.  She also knew that she transported in the time of who knows which time in chinese history it is. She is not a fully chinese. Ang pagkakaalam niya ay ang lola lang ng nanay niya ang alam niyang may lahing chinese sa kanila. At isa pa hindi din siya kailan man nakakabisita sa china. At mas lalong wala siyang alam sa mga tradisyon nila. Pero hindi naman siya bobo para walang matutunan sa mga drama na napapanuod niya.