Minął weekend. Ojciec i matka byli w pracy. Gdy się obudziłem napisałem do Kujo.
*07:55*
Do: Joti~
Dzień dobry ( ・ω・)
Matkooo... Jak ja się za Tobą stęskniłem.... ;^;
Wstałem, przeszedłem całą poranną rutynę. Gdy po prysznicu miałem nałożyć koszulkę przypomniała mi się sytuacja, w której Jotaro pocałował mnie w brzuch. Odrazu się zarumieniłem i schowałem twarz w ręce.
°°°°°°
Minęło parę godzin. Zegarek ukazywał godzinę 11:34. Zastanawiałam się co słychać u JoJo. Nic jak do tej pory nie odpisał.
°°°°°°
Gdy była już 13 zacząłem się jakoś dziwnie stresować, że Jotaro nic nie odpisywał...
°°°°°°
O 14:53 usłyszałem dzwonek do drzwi. Ojciec i matka pracowali do 16
Zszedłem na dół i otworzyłem drzwi.
- Jotaro?
- Ja. Mogę wejść?
- Pewnie ~
Jak tylko wszedł przytulił się do mnie i powiedział.
- Specjalnie nie odpisywałem. Chciałem zrobić Ci niespodziankę.
- Cieszę się~ baaardzo
- Odpowiadając na twoją wiadomość. J-ja też się stęskniłem~ Czekaj! - Odsunął się ode mnie.
- O co chodzi?
- Twój ojciec, jest w domu?
- Aaa, no tak, zapomniałem o tym problemie. Nie ma ani jego, ani matki. Są w pracy.
-Uff. Tooo~ Może napijemy się wspólnie kawy? Podam Ci notatki przy okazji.
- Jestem zaa~ - Uśmiechnąłem się.
Pierwszy raz od prawie trzech dni poczułem radość ~
Zrobiliśmy sobie kawy i poszliśmy do mojego pokoju. Usiedliśmy przy biurku i wzięliśmy się za lekcje.
°°°°°
Minęło półtorej godziny. Usłyszeliśmy otwierające się drzwi na dole.
- Cholera... - Powiedział Jotaro.
Słyszeliśmy kroki do mojego pokoju i po chwili ktoś zapukał i otworzył drzwi. Na nasze nieszczęście był to ojciec.
- Noriaki, chcę z Tobą porozm... CO ON TU ROBI?!! - Wykrzyczał ojciec zbliżając się szybkim krokiek do nas.
Jotaro stanął przede mną żeby ojciec się do mnie nie zbliżył.
- JAK ŚMIESZ STAWAĆ MI NA DRODZE DO WŁASNEGO SYNA?!!
- A czy to nie Pan ostatnio mówił o tym, że nie ma syna?!!
- NIE WTRĄCAJ SIĘ GÓWNIARZU!! NORIAKI ODEJDŹ OD NIEGO!!
- Nie.
- JUŻ!
- Nie...
Ojciec szybkim ruchem złapał mnie za nadgarstek i zaczął przyciągać w swoją stronę. Opierałem się, co nie do końca się dla mnie dobrze skończyło. Biała bluzka jaką miałem na sobie w chwili obecnej zaczęła zabarwiać się lekko krwią. Ojciec widząc to puścił moją dłoń, a ja usiadłem na podłodze z obawą, że znowu zerwałem szwy.
- CO PAN DO CHOLERY JASNEJ NARONIŁ?!!! - Krzyknął JoJo kucając przy mnie i trzymając mnie jedną ręką za plecy.
Ojciec stał zamurowany z wyraźnym strachem i winą na twarzy.
- N-Noriaki?... Pokaż... - Chwycił za krawędź koszulki i uniósł.
Okazało się, że na szczęście nie zerwałem szwów. Ale zrośnięta dopiero co skóra puściła. Jotaro wyjął chusteczki z torby i przyłożył do ran aby zatamować krwawienie. Nie było ono aż tak wielkie, ale tak czy inaczej było.
- Niech Pan przyniesie szybko bandaż, coś do zdezynfekowania, waciki i przynajmniej dwie gazy!!!
Ojciec nic nie mówiąc pobiegł po wskazane rzeczy, do naszej domowej apteczki.
- Jak dobrze, że szwy nie puściły...
- To w ogóle nie powinno się wydarzyć... - powiedział uciskając dalej.
Położyłam mu delikatnie dłoń na policzku i pocałowałem w czoło.
- Cieszę się, że Cię mam ~
Jotaro wziął mnie na ręce w stylu "panny młodej" ~ i położył na łóżko w pozycji półsiedzącej.
Przyszedł ojciec. Podał Kujo rzeczy, a on zaczął mnie opatrywać. Wcześniejsze uciskanie nieco zmniejszyło krwawienie. Jotaro przemył mi rane dookoła i znowu zaczął uciskać, ale tym razem gazą. Po paru minutach zmienił gazę i obwiązał mój brzuch bandażem.
Brunet podał mi nową koszulkę. Ojciec cały czas stał koło nas.
- Widzi Pan do czego doprowadziło pańskie zachowanie?...
-... Nie tak miało być.
- To nie zmienia faktu. Nie pozwolę na to żeby Noriaki przez Pana zachowanie cierpiał fizycznie i psychicznie. Gówno obchodzi Pana jego szczęście...
Usłyszeliśmy na dole ponowne otwieranie drzwi.
- Nie chce tu mieszkać... Nie chcę z Tobą mieszkać. - Powiedziałem do ojca.
Zanim cokolwiek odpowiedział, do pokoju weszła matka.
- Co tu się dzieje? - powiedziała zmartwiona.
- Mamo?... Nie chcę tu mieszkać...
- Coś Ty znowu narobił?! - zwróciła się do ojca.
- To nie moja wina!
************************************
Hej, hej 😁
Dziś 637 słów
CZYTASZ
To właśnie Ty
FanficUznajmy, że Kakyoin przeżył. Co będzie jak wrócą do szkoły i okaże się, że są dla siebie niezwykle ważni?
