Daniel Kane Colemann senelerdir görmediği memleketine ordudaki görevini ve kırık kalbini de yanına alarak dönmüştür. Annalise Kate Quinn aldığı evlilik tekliflerinden bıkmış ancak halen kalbini ısıtan biri ile karşılaşmamıştır. İkisinin bir yalanla...
Hikayeye başlarken ben de bu kadar hızlı ilerleyebileceğimi bilmezdim açıkçası 🤭 Beni sardı sanki, ya sizi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1882 EKİM (3 YIL ÖNCE)
Elizabeth avını takip eden bir yırtıcı misali sessizlik içinde Daniel'ı süzüyordu. Babasının komutan yardımcıları ve üst düzey ordu yetkilileri ile yaptığı olağan toplantılardan biriydi ve Daniel da buradaydı. Adamcağızın başına yine birkaç kadın üşüşmüştü. Ahmaklar, umutsuzca Daniel'a kendilerini göstermeye çalışıyordular ancak Elizabeth bir süredir yaptığı gözlemlere dayanarak bu şekilde Daniel ile iletişim kuramayacağının farkındaydı. Görünüşe göre oldukça saygılı, edepli ve insan haklarını fazlası ile umursayan biriydi. Mesela ortada bir haksızlık varsa hemen araya giriyor, çoğu zaman sessiz kalmıyordu.
Toplantı Elizabeth'in ailesi ile yaşadığı büyük malikanenin çalışma salonunda yapılacaktı. Şu an geniş salonun köşelerine servis edilmiş çeşitli kokteyller ve atıştırmalıkları yiyen insanlar vardı sadece. Her ne kadar ekim ayı olsa da mevsim normallerinin üzerinde bir sıcaklık vardı ve bahçe de misafirlere açılmıştı.
Elizabeth bugün gözlemlemekten öteye geçmeyi planlamıştı. Daniel'ın yapışkan kadınlardan bıktığını fark ettiğinden farklı bir yol deneyecekti. Bunun için sosyetenin düşük ailelerinden birinin oğlu ile yüklü bir miktar para için anlaşmıştı. Tek yapması gereken iyi bir oyunculuk sergilemekti ve bunu başarması gerekliydi.,
Bir süre sonra Daniel biraz hava almak için bahçeye çıktığında kolladıkları fırsat ayaklarına geldi ve anlaştığı erkek Elizabeth'i kenara sıkıştırmış gibi tavırlar sergilemeye başladı.
"Ne varmış halimde? Zengin değilim diye bakmıyorsun değil mi bana?" dedi adam Elizabeth'i kendisi ile evin duvarlarının arasına sıkıştırmaya çalışarak.
"Ne münasebet!" demek için Elizabeth Daniel'ın tam yanlarından geçtiği anı kollamıştı. "Lütfen kolumu bırakın! Sizinle ilgilenmediğimi söylemiştim!"
Bekleneceği gibi Daniel bir anda kendilerine yaklaşmaya başlamıştı.
"Bak, fazla naz yapma bence. İkimiz de çok eğlenebiliriz."
"Burada neler oluyor?" dedi Daniel usulca yanlarına yaklaşarak. "Bayım, bayanı rahatsız ettiğinizin farkında değil misiniz?"
"Yok canım, kim demiş? Biz gayet iyi anlaşıyoruz, değil mi?" diye Elizabeth'e baktığında Elizabeth hızla adamla duvar arasından kurtulup Daniel'ın arkasına geçti.
"Hayır! Lütfen bana yardım edin bayım, bu korkunç adam buraya nasıl gelmiş bilmiyorum ama bana kafayı takmış durumda." derken Elizabeth ağlamaklı bir ses çıkardı.
"Korkmayın leydim." derken Daniel adama bir adım daha yaklaştı ve "Sanırım sizin için bu etkinlik sona erdi." dedi soğuk gözlerle.
Tabii anlaşmaları üzerine adam da çok ısrar etmeden aradan sıvıştı.
