Daniel Kane Colemann senelerdir görmediği memleketine ordudaki görevini ve kırık kalbini de yanına alarak dönmüştür. Annalise Kate Quinn aldığı evlilik tekliflerinden bıkmış ancak halen kalbini ısıtan biri ile karşılaşmamıştır. İkisinin bir yalanla...
Bugün güzel haberler aldım, mutluyum 😊 Umarım okuyan arkadaşlarım, sizin de hayatınızda güzel şeyler oluyordur 😚
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annalise derin derin nefes alıp veriyordu ve salak salak gülmesine engel olamıyordu. Hayatında yaşadığı en heyecanlı şey şüphesiz bu olmuştu ve Daniel'ın bu kadar sakin görünmesi can sıkıcıydı.
"Yani bana mı öyle geldi yoksa çok çok heyecanlı bir şey mi bu?"
Daniel gülümsedi.
"İlk başlarda ben de öyle hissetmiştim." dedi üzerine oturdukları çimenlerden bir tanesini kopararak. "Şimdi artık sıradan bir şey gibi oldu. Sıradan ama keyifli."
Annalise elini göğsüne, kalbinin üzerine koydu. Halen kalp atışları tam olarak normale dönmemişti. Bunun kesinlikle bağımlılık yapabilecek bir şey olduğunu düşündü.
"Kesinlikle arada bir yapmalıyız bunu, çok eğlenceli!" dedi Annalise hiç düşünmeden. Neden sonra aklı yavaş yavaş başına geldi ve söylediği şeyden utanarak başını eğdi.
"Olur." dedi Daniel vücudundan geçen heyecan dalgasını hissederek. "Her zaman olur."
Annalise başıyla onaylamakla yetindi. Neden heyecanın etkisi ile saçmalamıştı ki? Adamcağız çok kibar olduğundan kızı hep koruyup kolluyor ve isteklerini gerçekleştiriyordu da zaten. Sahi, tüm kadınlara karşı böyle miydi Daniel?
"Bu arada yeri gelmişken." dedi Daniel. "Konuşacak bir şeyimiz vardı."
Annalise'ın kalbi yine düzensiz bir şekilde atmaya başladı. O'na asla anlatamazdı! Neden ısrarla soruyordu ki?!
"Ne vardı?" Belki biraz geciktirmek kendisini kurtarabilirdi.
"Bana anlatacağın şeyler. Bana neden öyle davranıyordun?" dedi Daniel merakla Annalise'ın gözlerine bakarak. "Bak tamam, şu an ortada bir sıkıntı olmadığının farkındayım ama bilmem gerek. Gerçekten.. Gerçekten çok öfkeliydin."
Annalise dudağını ısırdı. Ne diyecekti şimdi? Beni etkilemeye çalışıyordun ben de sana pabuç bırakamazdım mı? Yoksa iflah olmaz bir çapkın olduğunu düşündüğünü mü? Veya ki kardeşini kurtarırken dahi aklında kendisini kandırmak olduğunu sandığı mı?
"Şey.." dedi dudak bükerek. "Bunu konuşmasak olmaz mı? Yani oldu bitti işte."
"Olmaz." dedi Daniel ciddi bir şekilde. "Bu kadar katı davranmana neden olan neyse bilmem lazım. Ortada bir şey olabilir.."
"Evet!" diye atladı Annalise. "Bildin, bir yanlış anlaşılma oldu ve düzeldi." Bu şekilde O'nu atlatabilmeyi umdu.
"Ama ne olduğu.."
Annalise bir anda kalktı ve biraz ötede görünen Violet'e el salladı.
"Violet!"
Bu işten başka türlü sıyrılamazdı. Bu kız arada bir işe yaramak zorundaydı.
