YOL (Yeniden Düzenlenecektir)

Bölüm 15

  Arabanın durmasıyla,arabanın içinde bir süre sessizlik oluştu. Sanırım benim gibi Baran da şaşırmıştı bu duruma o yüzden bu kadar tepki vermiş olmalıydı. Bana gelen mesaja gelecek olursak eğer,aynen şöyle yazıyordu.

"Ailenin peşini bırak. Bu sana ilk ve son ikazım,eğer hâlâ aileni araştırmaya devam edersen senin için pek iyi şeyler olmayacak. Bu arada sana bir dost tavsiyesi yanındaki ve yakınındaki insanlara  dikkat et,kimse göründüğü gibi değildir."

Hem beni tehtit ediyor hemde nasihatta  bulunuyor olması gerçekten çok saçmaydı. Düşman mı dost mu pek anlamasamda,açık bir şekilde ailemi bulmamı istemiyordu. Şaşkındım çünkü hiç tanımadığım birisinin benden ve ailemden haberi vardı üstüne üstlük onları araştırmamam konusunda beni resmen tehtit etmişti.

  Hâlâ elinde benim telefonum olan Baran'a baktım. Çok fazla mi tepki göstermişti yoksa bana mı öyle gelmişti.  Tamam benim şaşırmam çok normal tabi Baran'ında  şaşırması normal ama bu kadarı biraz fazla değil miydi? Eğer yanlış görmüyorsam sanki bu durum onu tedirgin etmişti. Sonuçta onluk birşey yoktu ortada. Kafama takılan sorularla hala Baran-ı bakmayı sürdürdüm. Ben onu incelerken oda bana mesaj atan numarayı aramış,ulaşamayınca da birisini arayıp numarayı araştırmalarını söylemişti. Acaba bana mesaj atan kişi yakinimdakileri dikkat etmem gerektiğini söylerken  ne demeye  çalışmıştı. Yakınımda pek fazla kişide yoktu ki bir Buse'yle Kerem vardı samimi olduğum.Artık Kerem'le konuşmadığıma göre bir Buse kalmıştı ki onuda güveniyordum. Okuldaki arkadaşlarda vardı ama kimse Buse kadar yakın değildi bana. Tabi ya son zamanlarda hayatıma giren bir adam daha vardı. Yoksa uyardığı kişi Baran mıydı? Yani onu mu dikkat etmem gerekiyordu? Belki biraz garip birisiydi ama kötü birisi olmuş olsaydı bana bu denli yardım etmezdi. Yani bana ne gibi bir zarar verebilirdi ki? Hoş hayatımada aniden girmişti. Şu bana mesaj atan kişi ne diye bunuda söylememişti ki! Baran'ın bana bakmasıyla gözlerimiz kesişti.

"Neden öyle bakıyorsun?"

"Nasıl bakıyorum ki?"

"Sanki bu mesajı sana atan ben mişim gibi."

Öyle mi bakıyordum. Oysa hiç öyle birşey düşünmemiştim. Peki ya böyle bir ihtimal olabilir miydi? Yok canım daha neler. Öyle olmuş olsaydı insanları arayıp numarayı araştırmalarını istemezdi. Neyseki ne düşündüğümü bilmiyordu.

"Hayır. Böyle birşeyi hiç düşünmemiştim."

"O zaman şu gözlerini üzerimden çek."

Bunu demesiyle hemen başımı diğer tarafa çevirdim. Çok dikkatli bakmış olmalıydım.

"Hayat?"

Bana seslenmesiyle yüzümü Baran'a çevirdim. Oysa az önce ona bakmamı istememişti.

"Efendim."

"Sana bu mesajı kim atmış olabilir? Bir tahminin var mi?"

"Hayır yok."

"Neyse. Orhan hala seni takip etmeye devam edecek." Tam konuşacaktım ki buna izin vermeden konuşmasına devam etti. "Senden onay istemiyorum Hayat. Tamam artık buna gerek olmadığını söylemiştin ama bu durumda ona ihtiyacın var. Yani ne söylersen söyle fikrimi değiştiremezsin. Konu burada kapanmıştır."

Sanki bana söz hakkı vermiştide. Birşey söylemeden önüme döndüm. Hem beni koruyan birisinin olması şu durumda iyi olabilirdi. Yoksa şimdiye çoktan buna ikaz etmiştim.

"Arabayı çalıştır Serkan."

Sanırım artık gidiyordum.

  Büyük,boş bir alana gelmiştik. Burası dün uçaktan indiğim yerdi. Her ne kadar uçakla gitmek istemesemde bunu dillendirmek istememiştim. Otobüsle gidersem büyük ihtimal akşam orada olurdum. Hem çokta korkutucu değildi,sadece yükselirken ve yere inerken korkmuştum o kadar. Bunun üstesinden gelebilirdim. İç sesimle savaşım bittikten sonra bedenimi Baran'a çevirdim ona baktığımı fark eden Baran'da yönünü bana çevirdi.