YOL (Yeniden Düzenlenecektir)

Bölüm 16

  Akşam yemeğine kadar Buse'nin odasında takılmıştık. Annesinin "yemek hazır" diye bağırmasının üzerine  odadan çıkıp salona inmiştik. Sanırım kalabalık bir ortamda yemek yemeye hiçbir zaman alışamayacaktım. Normalde tek başına yemek yiyen birisine göre bu oldukça normal birşeydi. Herkes yemeğiyle meşgulken ben bu anın tadını çıkarıyordum. Sonuçta bunlar önemli şeylerdi herkes için olmasada benim için önemliydi.

"Baba seninle birşey konuşmam gerekiyor."

Buse'nin konuşmasıyla herkes yemeğine bir süre ara vermişti. Ben ne konusacagini biliyordum sadece benim yanımda gerçekleşmesini beklemiyordum. Herkes merakla Buse'ye bakarken ben hala yemeğimle meşguldum,konu benimle alakalıydı ve  bu durum beni biraz germişti.

"Söyle kızım."

Bana kısa bir bakış attıktan sonra konuya girdi.

"Hayat'ın ailesi yaşıyor baba."

Sofrada kısa sureligine bir sessizlik olduktan sonra bu sefer tüm bakışlar bana dönmüştü. Sanki çok normal birşeymiş gibi hâlâ yemeğimle meşguldum. Yani en azından kendimce bunu normalleştirmeye çalışıyordum.

"Kızım bu çok güzel bir haber öyle değil mi Murat?"

Zeynep teyze bunun güzel bir haber olduğunu söylesede ben pek öyle düşünmüyordum. Bana gülümseyerek bakan Zeynep teyzeye kısaca "Öyle." Demiştim.

"Bunu nasıl öğrendiniz?"

Murat amcanın sorusuyla yemeğimle olan bağlantımı kestim. Tüm aile bana bakınca konuşmam gerektiğini anlayıp baştan sona herşeyi anlattım. Biraz önce gülen ailenin yüzünde artık şaşkınlık ve şüphe vardı. Çabuk toparlanan Murat amca olmuştu.

"Baran,neden sana yardım ediyor kızım?"

Açıkçası bunu bende bilmiyorum.

"Bilmiyorum Murat Amca."

"Ailenin senden kaçtığına emin misin? Belki o evde hiç oturmuyorlardı."

"Yani Baran bana yalan söylüyor olabilir. Bunu demek istiyorsun sanırım."

"Bilemiyorum kızım bu durum biraz karışık geldi bana. Ben sadece varsayımlar üzerinden konuşuyorum."

Neden bana yalan söylesin ki? Bu durumda eline hiçbir şey geçmez. Kendisini pek tanımasamda yalan söylecek birisine benzemiyordu yani en azından benim düşüncem bu yöndeydi. O nasıl desem kuralcı disiplindi bir adamdı eminim yalan söylemek onun kurallarını bozardı. Aklıma onun düşmesiyle yüzümde oluşan tebessüme engel olamadım. Bu kısa zamanda nasılda hakkında yorum yapabiliyordum. Aslında pek açık birisi değildi ben sadece gördüğümü yorumlamıştım kendimce. Acaba oda benim hakkımda yorum yapabilir miydi? Eminim benden daha çok donanımlıdır bu konuda. Ee nasıl olsa benim onu araştıracak kaynaklarım yoktu. Zenginlik böyle birşeydi. Düşüncemi gülmeden edemedim. Nerede olduğumu fark ettiğimde hemen karşımdaki insanlara çevirdim bakışlarımı.

   Buse, pis pis gülerek alttan alttan bana bakıyordu.  Sanırım ne düşündüğümü çoktan anlamıştı. Ama yanlış anlamışa benziyordu. Of! Ben ona ne dersem inanmayacaktı bana. Bakışlarımı Buseden çekip Murat amca ve Zeynep teyzeye yönelttim.Neyseki onlar Buse gibi fesat degillerdi. Bu kız Allah aşkına kime çekmişti böyle. Hâlâ benden cevap bekleyen Murat Amcaya baktım.

"Baran yalan söyleceyek birisi değil Murat Amca."

"Ona güveniyor musun?"

"Şey.. yani güveniyorum."

"Sen yinede dikkat et kızım. Ayrıca merak etme ben bu konuyu araştıracam. Sana mesaj atan kişiyi bulmam için numarayı bana ver. Birde  ailenle ilgili bildiğin tüm bilgileri ihtiyacım olacak."