My Mr. Right

Chapter 8

Alex Reyes.

"Nice office huh. Didn't know that you'll like pink and that character. Hahaha." Pang-aasar ng kasama ko.

Bakit ba I love pink. :) and BARBIE. :))

"That's barbie."

"So your a fan of that barbie-thing."

"No."

"Yes."

"No." I shouted.

"No? Eh bakit lahat ng gamit mo may barbie na sticker?" Pang-aasar niya pa lalo.

"H-hm ano p-pamangkin ko yung nagdikit niyan diyan."

"Hahahaha. You don't know how to lie darling." Then he smirk.

This man is getting into my nerves. Tsk.

No comment.

"Okay let's start. I set an appointment with you to inform you that I'm willing to be your investor." Investor daw?

"Wait. Stop. As far as I remember, you already know the current state of our company right? Then why invest your money with us?" Nagtataka lang kase ako. Bakit samin pa eh may tendency nga na bumagsak yung company namin pag di ko pa naayos agad.

"Why not? Your company exist for 55 years then why not invest here?"

Yes. 55 years na tong kompanya na minana pa ni daddy kila lolo. 55 years na nila tong nataguyod at naalagaan pero dahil sakin, maaari itong bumagsak at mawala.

Napaupo ako sa naisip ko. Iniisip ko pa lang parang di ko na kaya. Di ko namalayan na umiiyak na pala ko.

"Hey. Why are you crying?" Lumapit na siya sakin and cupped my face.

Umiling lang ako pero patuloy sa pag-iyak.

"Is it about your company?" I nod. "Don't worry. I'm here okay? I'm willing to help your company. Mag-iinvest ako ng malaki dito tapos tutulungan kitang ibalik sa dati. If you'll allow me I'll help you in managing this one." He smiled at me.

Napatingin lang ako sa kanya. Ang gwapo niya talaga. Lalo na ngayon na naka-coat and tie siya.

"Why are you doing this?" I asked him looking directly in his eyes.

"Doing what?"

"This. Why are you helping me?"

"I don't know. When I brought you home last night, you're so sad. You keep on asking apologies to your dad regarding your company. Then I decided to help you." He smiled again.

"Thank you." I hugged him.

He hugged me back.

"No problem okay? Now fix yourself." Napabitiw naman agad ako sa kanya at pumunta sa comfort room.

Pagharap ko sa mirror, napasigaw ako sa nakita ko. Narinig ko pang tumawa si Alex mula sa labas. Pano ba naman kase. Gulo-gulo ba naman kase yung buhok ko. As in gulo talaga ha. Tas yung lipstick ko medyo nawala na. Nay tuyong luha sa pisngi. Kumalat na din yung mascara ko. Basta ang panget ko.

Nakakahiya sa kanya. Huhu.

Agad din naman akong nag-ayos ng sarili ko.

Maya-maya lang ay lumabas nako.

Paglabas ko nakita kong prenteng nakaupo si Alex sa chair na katapat ng table ko. Nagbabasa siya ng papers na hindi ko alam kung ano.

Pinagmasdan ko lang siya. Hindi ko mapigilang mapangiti kase seryosong-seryoso siya sa pagbabasa. Kumukunot-kunot pa yung noo niya. Ang cute.

Bigla siyang napatingin sakin at ako naman ay nag-iwas agad ng tingin. Tumawa lang siya.

Umupo na rin ako sa swivel chair ko at sinimulan ng iintroduce sa kanya yung company namin.

After 30 minutes tapos na kaming mag-usap.

Knock knock

"Maam Mr. Aguilar-" Si Gina yan. Hindi na niya naituloy ang sasabihin niya ng makita niya si Alex.

Alex just smiled at her. Pero si Gina ayun titig na titig pa din.

Medyo nainis ako sa kanya.

"Ehem. You were saying?" I asked irritably.

"A-ng gwapo niya po." She said.

"Haha. Thanks." Laki ng ngiti ng lalaking to. What a flirt.

Kainis.

"Excuse me Gina kung wala kang sasabihi you may now leave." Pagtataray ko. Nakakainis e.

"Sorry maam." Hinging paumanhin niya. "As I was saying maam, Mr. Aguilar is already here."

Ugh. I alnost forgot him. Tsk.

"Thanks." Then she left.

"May meeting ka pa?" He asked me.

"Yep." Matabang na sagot ko.

Di ko namalayan na lumapit na pala siya sakin.

"Eto naman selos agad." Then he smiled and hugged me.

Me? Jealous?

Bakit hindi ba? Singit ng epal kong isip.

"What are you talking about?" Tinulak ko siya pero walang effect.

"Diba nagseselos girlfriend ko?" He winked.

Girlfriend?

Oh that.

"Kagabi lang naman kita boyfriend diba? That was just an act." Pagpapaliwanag ko.

"I know. And regarding that, you still owe me."

"Oo na. Now can you please leave? I still have some meetings to attend to." I said at umalis sa pagkakayakap niya.

Kailangan ko ng umalis dahil baka di nako makapagpigil at yakapin ko na din siya.

Anong sinabi ko? Ah ewan. Basta ang alam ko lang ang sarap sa feeling habang yakap niya.

"Pwedeng sumama sa meeting me with Mr. Aguilar?" Biglang tanong niya.

"Para saan pa? Kaya ko na yun."

"Good. Thanks. Let's go?" Sabay hawak niya sa kamay ko palabas ng conference room.

Ano to?

Holding hands while walking lang ang peg?