My Mr. Right

Chapter 24

Alex Reyes.

One week na simula nung maging kami.

So far, so good.

Wala naman kaming kinakaharap na malaking problema.

Alam na din ng aking friends and family na kami ng dalawa.

Wala naman daw tutol sa kanila kahit nga daw magpakasal pa kami. Haha. Mga loko.

"Ready?" Binack-hug ako ni Alex. Nandito kase kami sa office. Sinundo niya ko para sa dinner.

"Opo. Let's go?" Yaya ko pero di ako pinakawalan. Kiniss niya lang ako sa may leeg.

Kinilabutan naman ako bigla.

Kaya hinatak ko na lang siya palabas ng makabawi ako.

"Saan ba tayo kakain?" Tanong ko ng makasakay kami sa kotse niya.

Hindi na nga rin pala ko nagdadala ng car dahil hatid-sundo naman niya ko sa opisina.

"Secret." Psh. Ayan na naman siya. Ayaw na namang sabihin sakin kung san kami kakain.

Hinampas ko siya. "Ang daya mo talaga. Basta siguraduhin mong masarap yan ha. Gutom pa naman ako." Sabi ko sa kanya.

"Baby. Wake up." Naramdaman ko na lang na may yumuyugyog sakin.

Nakatulog na pala ko.

Tapos may kumiss sa lips ko.

"Kiss para sa sleeping beauty." Sabi niya.

"Isa pang kiss kase kwento ako ng kwento pero tulog na pala." Kiss ulit.

"Kiss ulit dahil ayaw niya pang magising." Ikikiss na sana niya ko ulit ng umiwas ako.

Nakiss niya tuloy yung sandalan ng chair. Haha.

"Buti nga. Abusado ka ah." Pagtataray ko kunwari pero siymepre joke lang yun.

"I love you." Sabi niya.

Ganyan yan. Pag alam niyang nagtatampo ako, I love you agad

Kaya nga ako palaging nag-gagalit-galitan e. Hihi.

"I love you. Tampo pa din ba baby ko ha?" Yumakap na siya sakin.

Haaay. Ang sarap ng buhay in love.

"Wag ka ng magtampo. Baba na tayo ha." Isang kiss muna sa cheeks ang binigay niya sakin bago siya bumaba ng sasakyan.

Siyempre pagbubuksan niya kase ang kanyang prinsesa noh. Bleh. :P

Pagkababa ko, dun ko pa lang napansin yung lugar kung nasan kami.

Ewan ko ba pero bigla akong kinabahan.

"Baby nasaan tayo?" Tinanong ko siya. Bigla kaseng nanlamig yung paa ko e.

Mansiyon kase tong pinuntahan namin.

Triple ng laki ng bahay siguro namin to.

Daig pa ata ang Malacanang Palace sa laki e.

"You'll see. Let's go?" He asked.

"Kaninong bahay ba to? I mean mansion." Pangumgulit ko pa din.

"Baby naman e. Ayaw pa sabihin." Nanlalamig na din kase yung kamay ko sa di ko maipaliwanag na dahilan.

Nandito na kami sa may front door pero di pa din siya nagsasalita. Enebenemenyen.

"Alex! Nandito ka na pala. Namiss na kitang alaga ko." Bati ng kasambahay nila na medyo may edad na.