The Sword of Starlight✅

Hoofdstuk 9

Orla, Aveline en Stef hadden een houten bedekte wagen gevuld met stro en een paar kisten vol voedsel. Er stond een groot bruin paard gespannen voor de wagen.
"Jullie kunnen in achterin," zei Stef en deed de klep aan de achterkant van de wagen open. Het zag er best comfortabel uit.
Maltar en ik klommen er in en Stef, Orla en Aveline zaten vooraan. Orla liet het paard lopen en we vertrokken. Ik keek naar het houten hutje dat steeds kleiner werd.
We reden door een bos en langzamerhand vielen er regendruppels uit de lucht. Het ging van miezeren naar een zware regenbui.

"Het is op z'n minst bedekt, want ik haat regen," zei Maltar en ik zag hoe het water van de kap afstroomde langs de wagen.
"Iedereen prima?" vroeg Aveline en keek achter zich om naar ons te kijken. Ik knikte en glimlachte naar haar. Toen ze weer voor zich uit keek boog Maltar zich naar me toe.
"Als het Land van de Maan een vredelievend land is denk je dan dat ze ons alsnog gaan helpen?" vroeg Maltar.
"We hebben geen keus he," zei ik en keek naar de planten in het bos die nat geregend werden.
"Je bent veranderd," zei Maltar en ik keek hem aan in zijn bruine ogen.
"Je bent niet meer het bange meisje dat vlucht voor gevaren. Je bent een sterke vrouw geworden," en terwijl hij deze woorden zei voelde het voor het eerst in mijn leven dat iemand dit compliment echt meende.
"Niemand heeft ooit zoiets liefs tegen me gezegd," zei ik.
Maltar glimlachte. "Word niet te emotioneel hé? Ik ben maar een gedaantewisselaar,".

"Maar een gedaantewisselaar? Is dat hoe je jezelf noemt? Als ik in een leeuw kon veranderen dan zou ik wel iets stoerders bedenken dan dat,"

"Iets stoers? Vind je mij stoer?"

Ik knikte en Maltar begon te glimlachen.
"Nou, dát is het aardigste wat iemand tegen mij gezegd heeft,".

We lachten allebei en daarna voelde ik hoe moe ik eigenlijk was. Orla, Stef en Aveline waren met elkaar in gesprek over bepaalde bloemen en planten.
"Genezers," zuchtte Maltar en zag aan me dat ik bijna in slaap viel.
"Kom maar," zei hij zachtjes en sloeg een arm om me heen. Ik ging langzaam tegen hem aanliggen en voelde me best comfortabel in het stro.
Maltar was heerlijk warm en met het geluid van de regen kon ik eigenlijk best wel prima slapen.

Even later werd ik plotseling wakker, omdat de wagen stopte. Ik keek op en zag Maltar naast me. Ik kwam overeind en zag hem kijken naar Orla, Stef en Aveline.
"Wat is er?" vroeg ik en het drietal stapte van de wagen af.
"Wat is dat?" vroeg Aveline. Ik probeerde uit de wagen te klimmen met Maltar.
We liepen met z'n vijven naar een paar struiken toe waar een kuil lag.
In de kuil zagen we een verlaten kampvuur. Het vuur leek net uit gemaakt te zijn. Er was hier dus iemand?
De kuil was gelukkig ondiep en Stef en Maltar liepen samen de kuil in. Stef had zijn pijl en boog gereed. Orla, Avine en ik volgden hen.
Orla onderzocht de plek.
"Er was hier iemand," zei Stef. "Het vuur is nog niet zo lang uit,".
Maltar gebruikte zijn reukvermogen en probeerde een geur op te vangen.
"Heb je iets?" vroeg ik aan hem en hij knikte.
"Bloed," was zijn antwoord.
Hij liep naar een kapotte kist waar bloed op zat.
"Wat is hier gebeurd? Misschien is er wel iemand in de buurt? Misschien is diegene wel gewond?" suggereerde Aveline.
Ik dacht na en bekeek het kampvuur.
"Oh nee," zei Orla, terwijl ze gebogen zat op de grond.
"We moeten hier weg. Het is hier en als we niet snel zijn zal het ons vinden," zei Orla en kroop overeind. Ze had een tak in haar hand waar een zwartachtig slijm aan vast kleefde.
"Een oud vriendin van me woont hier in de buurt. Daar zijn we veilig, dus laten we nu gaan," zei Orla snel.
Ik staarde naar de tak in haar hand. Het slijm leek zelfs te bewegen. Heel langzaam.
Zo snel als we konden klommen we de kuil weer uit en haastten ons naar de wagen.
Opgelucht dat daar niks mee was gebeurd reden we weg.
Orla zat deze keer bij mij en Maltar achter in de wagen.

"Er is een plek dichtbij waar we heen moeten en waar we veilig zullen zijn hier, maar we moeten snel zijn," zei Orla en Stef zorgde dat het paard hard genoeg galoppeerdde.