Deel I
De prinses van Catador, Lena, voelt zich niet comfortabel in haar koninklijke familie. Al helemaal wanneer ze wordt uitgehuwelijkt aan de prins van Trivah, prins Jonas.
Haar vader, de wrede koning Henrick, weet op een dag een gedaantewissela...
"Houd ze gevangen en laten we door gaan naar Itopyus. We moeten koningin Amara bevrijden," mengde Rayon zich in het gesprek.
"De leeuwenkoning is al vertrokken. Ik heb het gezien. Samen met Thomas en het meisje op de kynoka," zei Mark en ik keek hem aan.
"Ayla," zei de vrouw van de Inya's zacht.
"Ken je haar?" vroeg Rayon wanhopig toen aan haar.
"Ik zat gevangen met haar. Ze heeft een connectie met de goden. Daarom is de kynoka loyaal aan haar," vertelde ze.
Rayon knikte en naast hem kwam Adrian, de kolonel van het Laroshaanse leger, staan.
"Het Levende Woud heeft meegevochten en verdient ook een stem in deze beslissing. Ik vraag u, koning van Larosha, om deze gevangenen over te dragen aan mij," zei de donkere vrouw en keek koning Mort aan.
"Mira, gecondoleerd met jullie dappere leidster Zimya. Ik zal het nooit vergeten dat ze haar leven heeft gegeven voor deze overwinning," begon hij en Mira knikte dankbaar.
"Maar als koning moet ik je teleurstellen met het antwoord wat ik je nu ga geven. Ik kan je de gevangenen niet geven," ging hij verder.
"Maar," begon ze en de adviseur van koning Mort kwam er bij staan. "De koning heeft gesproken," onderbrak hij haar.
"Zoals mijn adviseur zegt," zei koning Mort. "Deze Trivanen zullen we meenemen voor mijn projecten,".
"Wat voor projecten?" vroeg ik en voelde dat hij me niet alles vertelde.
"Schoonheid. Je bent prachtig met en zonder veren. Helaas kan ik als koning niet alles delen," zei koning Mort en draaide zich om naar de Trivanen en de soldaten.
"Jullie zullen onze slaven zijn. Het enige wat je zult hebben is een nederig bestaan, terwijl je meewerkt aan een prachtige natie waar jullie nooit onderdeel van zullen zijn," zei koning Mort en op dat moment zag ik Mira's gezicht inclusief die van alle Inya's koken van woede.
Mijn blik viel op een vrouw van de Inya's die op een grote wortel gehurkt stond van een van de levende bomen. De woede was duidelijk van haar gezicht af te lezen en het leek zelfs alsof de bomen de adrenaline voelde. Toen rende Mira op de eerste gevangengenomen Trivaan af en sneed in een flits zijn keel door, waarna de Laroshaanse soldaat die er naast stond zijn zwaard op haar richtte. Mira hield haar messen gereed, terwijl haar volk snel achter haar kwam staan en een bedreigende sfeer creeërde. De Laroshaanse soldaten hielden de gevangenen stevig vast, terwijl ze hun zwaarden op de Inya's richtten.
"Stop dit onmiddelijk!" riep koning Mort hard en verontwaardigd. Hij liep naar Mira toe. Laroshaanse lijfwachters volgden hem en Ferdinand holde achter hem aan.
"Je hebt geen respect," viel hij uit tegen Mira.
"En jij niet voor ons! Omdat we er uit zien als wilden? Je weet mijn bomen kunnen doen. Je weet hoe de wortelen door hun torso's heen boren en ze aan stukken scheuren. Onderschat ons niet. Je gaat het niet winnen," zei ze met een dreigende stem, terwijl het bloed van de Trivaan van haar kin droop.
"We zijn hier niet om elkaar te lijf te gaan! We moeten ons herpakken en naar Itopyus gaan," bemoeide Rayon. "Er is geen tijd voor ruzie! Moet ik jullie helpen herinneren waarom we hier zijn?!"
"Nee!" schreeuwden koning Mort en Mira tegelijk, terwijl ze elkaar dodelijk aanstaarden.
"Kolonel Adrian! Commandant Zandhoef! Roep alle mannen bijeen. We hebben nog een laatste slag te winnen," riep hij en Mira knikte.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
