The Sword of Starlight✅

Hoofdstuk 29

Het Beest van de Aarde brulde en zaaide dood en verderf.
We moesten iets doen! Maar wat?

"Koningin Reya is dood," zei ik toen tegen de koningen en ze keken me ernstig aan.
Het raakte hen.

"Moge haar ziel rusten in vrede," zei koning Zerwin en keek even naar de lucht.

"Het spijt me dat ze overleden is. Ik mocht haar graag en ze was een goede koningin. Maar dit betekent dat jij de koningin bent van het Land van de Maan. We moeten aanvallen. Of wil je hier blijven?" zei koning Arvid en keek me lang aan.

"Ik wil niet niks doen, maar er moet nog een andere manier zijn dan gewoon aanvallen. Dat monster verplet ons," zei ik.

"Jij bent het Kind van de Maan. Je hebt superkrachten," zei koning Arvid toen.

"Amara! Nee! Dit is niet wat je moet doen. Hij maakt je dood en je hebt nog een andere verantwoordelijkheid," zei Maltar.

"Als ik niks doe, dan is er helemaal geen verantwoordelijkheid," zei ik en keek hem aan.

"Ons kind is speciaal en het beschermt mij. Ik moet het proberen. Reya's volk is mijn volk nu," zei ik.

"De verplichtingen van een koningin," zei Maltar en knikte.

"Ik sta naast je zijde," zei hij.

"Oke. We doen het," zei ik tegen koning Arvid.
Hij knikte en hief zijn zwaard.

Een soldaat bracht me een paard en de centauren sloten zich bij me aan en zo ook de voetsoldaten van het Land van de Maan.
We hadden nog 3000 man bij elkaar. Zoveel levens waren we verloren en nu stonden we voor een groot monster.
Ik ging op het paard zitten en Kyra kwam op me af met de hare.

"Ik heb een andere oplossing," begon ze en liet me een fluitje zien.

"Deze fluit roept de draken van Eyliss op. Zij zijn de enigen die dit monster kunnen verslaan," zei Kyra.

Dit was onze oplossing!

"Doe het," zei ik en Kyra blies hard op de fluit.

"We moeten uiteindelijk wel wat voor hen terugdoen," zei ze. "Draken haten het om gebruikt te worden,".

Ik knikte en koning Arvid leidde de aanval.
Met de laatste wezens en mensen renden en galoppeerden we op het grote monster af.
De boogschutters schoten al hun pijlen en raakten het monster. Het deed hem alleen niks.
Zijn huid was te dik en hij was te groot.
Het monster sloeg met zijn staart een aantal ruiters neer. Ik zag dat de elfensoldaten van koning Rael nog probeerden te vechten tegen het monster. Velen waren zwaar gewond of dood.

Het vuur was al veel minder door het Beest van de Aarde. Hij kroop over de verkoolde resten van de lijken.

Toen kwam er een grote wolk in de lucht en deze opende als een portaal. Bliksem flitste in de wolk en een aantal draken vlogen over het slagveld heen. Het grote zwarte monster keek op en bulderde met zijn wijde bek gevuld met vlijmscherpe tanden.
Hij probeerde de draken aan te vallen, maar zij vlogen te snel om hem heen.
Ze spuwden hun vuur en lieten het monster branden. Hij brulde, maar het leek toch niet zo heel veel schade aan te richten.
Toen vloog de Gouden Draak van Eyliss over het monster heen.
Hij greep naar de nek van het beest, maar werd er af geslagen. De Gouden Draak brulde en spuwde zijn hete drakenvuur op de dikke huid van het monster.
Het Beest van de Aarde kroop uit zijn gat en ik zag zijn daadwerkelijke grootte door zijn lijf.
Toen zag ik dat Urgull bovenop het beest zat. Hij bestuurde het grote demonische wezen.
Het Beest van de Aarde kreeg een draak te pakken met zijn bek en beet de draak door midden. Het bloed stroomde langs zijn kaken en een oorverdovende brul volgde na een luid gekraak van de brekende drakenbotten. Stukken draak vielen op de grond.