Deel I
De prinses van Catador, Lena, voelt zich niet comfortabel in haar koninklijke familie. Al helemaal wanneer ze wordt uitgehuwelijkt aan de prins van Trivah, prins Jonas.
Haar vader, de wrede koning Henrick, weet op een dag een gedaantewissela...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Amara was al een tijdje weg sinds ze ontvoerd was. Langzamerhand kon ik mijn lichaam weer voelen. Ik probeerde met al mijn kracht beweging in mezelf voort te krijgen. Lura lag naast me en ze bewoog haar poot langzaam. Toen zag ik Aveline langzaam naar Stev toe kruipen. "Het... is... bijna... uit... gewerkt," zei ze.
Na een paar minuten was ik in staat op te staan en liep naar Lura toe. Ze kroop ook overeind. "Verdomde Trivanen," gromde ze. Rayon hielp zijn centaurwachters overeind. "Ik vermoord Jonas," begon ik kwaad. "Ik scheur zijn ingewanden eruit,". "We hebben een plan nodig. Je zag die commandant. Hij was een half demon," zei Aveline. "Precies zoals Jonas had verteld," reageerde Stef. "Waarom zou hij de waarheid vertellen en ons dan verraden?" "Hij is verrader!" brulde ik naar Stef. "Als ze Amara met één vinger aanraken, dan,". "Dan vermoorden we ze allemaal," zei Lura.
"Aderia," zei Aveline plots en ze keek geschrokken. "Wat is er?" vroeg Stef. "Ze wisten dat we hier waren, omdat Jonas dat heeft gezegd of heeft laten weten," begon Aveline. "Dus dat betekent dat hij ook heeft gezegd dat wij Aderia hebben achtergelaten. Geen van onze bondgenoten weten dat we weg zijn en hij weet dat. Begrijpen jullie me?". "Ayla," zei ik. "We moeten nu meteen terug naar Aderia!".
"Wacht!" riep Lura. "Aderia is niet ombeschermd. We hebben nog steeds een leger,". "We moeten terug," gromde ik naar haar. Ze legde haar oren in haar nek. "Maltar, Amara is ontvoerd en het Zwaard van Sterrenlicht is ook weg. Ik weet zeker dat Jonas de waarheid heeft verteld," zei ze en ik kon mijn oren niet geloven. "Denk eens na!" zei ze. "Hij vertelt ons de waarheid om ons vertrouwen te winnen. Je weet dat hij niet loog, anders had je het wel gehoord aan zijn hart. Jij bent degene die hem in het begin al niet vertrouwde, maar je had niks om hem te confronteren, omdat je wist dat hij de waarheid sprak. Denk na Maltar. Hij wilt dat we terug gaan naar Aderia. Dat geeft hem tijd om weg te komen en niemand wilt weten wat er gebeurd als Infernio het zwaard in zijn handen krijgt,".
"Dat is wel waar," zei Stef. "Hou je mond!" gromde ik, maar ik wist dat Lura gelijk had. Jonas vertelde de waarheid, want ik luisterde naar zijn hart op dat moment. Ik kon weten of hij loog. Ons gehoor was zeer goed. "Dus ik moeg kiezen tussen mijn dochter en mijn vrouw?" vroeg ik. "Nee, nee," zei Lura en Aveline liep naar me toe. Ze keek me aan. "We moeten helder nadenken. Deze vijand is slimmer dan we hadden verwacht," zei Aveline en ik keek naar de grond. "Oke, dus Amara is weg en Aderia is waarschijnlijk aangevallen," zei Stef. "Als we de Trivanen willen verslaan hebben we een groter leger nodig," zei ik.
"We hebben natuurlijk onze bondgenoten nog. Koning Arvid heeft nog een redelijk leger. Koning Zerwin ook, maar koning Rael en landheer Gostal zijn veel mannen verloren," vertelde Rayon.
Toen zag ik Lura's oor bewegen. Ze hoorde iets en toen hoorde ik ook geritsel. "Er is hier iemand," zei ik en sloop langs de gebroken muren van de ruïnes. "Zijn er nog anderen die de bloedheksen willen zien?" vroeg Stef zacht. Ik volgde het geluid en Lura liep naar een grote verdorde struik. Plots sprong er een jonge man uit de struiken met een boog. Hij spreidde zijn armen meteen om te laten zien dat hij geen bedreiging was.
"Wie ben jij?" vroeg Lura grommend en de man kwam rustig uit de struiken gewandeld. "Thomas," antwoordde hij. "Wat doe je hier? Bespioneerde je ons? Wie heeft je gestuurd?!" gromde ik en rende op hem af. Hij schrok en liet zijn boog vallen. Ik raakte zijn gezicht bijna aan met mijn neus.
"I-ik wist niet dat jullie hier waren. Ik bedoel te zeggen dat ik jullie niet bespioneer. Ik geef toe dat ik niet de braafste ben," zei hij en hield zijn handen omhoog. Hij was bang voor me. Ik rook zijn angst en hoorde zijn hart snel kloppen. Ik stapte achteruit. "Wat bedoel je daarmee" vroeg ik grommend. Ik spreidde mijn tenen over het stoffige zand, zodat mijn nagels te voorschijn kwamen. "Ik ben maar een simpele dief," antwoordde Thomas. "Er valt hier niks te jatten," merkte Stef op. "Als je eerder was gekomen had je nog wat kunnen stelen,". "Stef," reageerde Aveline op hem. "Wat bedoel je?" vroeg Thomas. "Dat gaat je niks aan!" brulde ik. "We kunnen jou niet vertrouwen. Ga op de grond zitten,".
Thomas deed wat ik hem zei en Rayon pakte de boog van de grond voor onze veiligheid. Daarna bleven zijn centaurwachters bij Thomas staan om hem in de gaten te houden.
"Ik hoorde jullie praten over een leger," zei Thomas toen. "Als je nog één keer praat dan wilde je dat je nooit geboren was," dreigde ik. "Bemoei je niet met onze zaken. Je bent een simpele dief zoals je zegt. Je weet niks van de werkelijke situatie!"
"Wat als ik een leger voor jullie heb?" ging Thomas verder.
"Hoe bedoel je?" vroeg Aveline.
"Ik weet dat jullie twee gedaantewisselaars zijn en ook dat jaren geleden een deel van de gedaantewisselaars vertrokken zijn naar het noorden van de Vergeten Landen," vertelde Thomas. "Onzin!" snauwde Lura. "Er zijn geen gedaantewisselaars meer sinds de mensen ze hebben afgeslacht,". "Ik heb ze zelf gezien," hield Thomas vol. "En niet alleen leeuwen, maar ook anderen,".
"Anderen?" vroeg Lura.
"De leeuwen zijn nooit de enigen geweest," zei Thomas. "De haviken en de wolven,".
"Dat kan niet waar zijn," zei ik en Lura keek me aan. Ze wenkte met haar kop om even apart te praten.
Aveline, Stef en Rayon kwamen bij ons staan en ik keek hen allen aan. "Wist je hiervan?" vroeg Rayon. "Er waren wel verhalen over het havikvolk en het wolvenvolk, maar we hebben ze nooit gezien," antwoordde Lura. "Kan het dan echt zo zijn dat een deel naar het noorden is gegaan?"
Ik dacht na. "We hebben ons plan," zei ik vastbesloten. "Jullie gaan terug naar Aderia en ik ga met die dief naar de gedaantewisselaars toe. Als het waar is wat hij zegt, dan hebben we meer kans om Trivah aan te vallen en Amara terug te krijgen," vertelde ik het plan. "Ga je alleen?" vroeg Lura. "Jij moet ook terug naar Aderia. Je moet Ayla beschermen en bij haar blijven," zei ik en ze knikte. "Weet je het zeker?" vroeg Rayon. "Zeker weten. Ik red me wel. Ik ben tenslotte een leeuw," zei ik en Rayon knikte.
Ik liep op Thomas af en keek hem aan. "Ga je me opeten?" vroeg Thomas onzeker of ik hem wat aan zou doen. "Nee, je gaat me laten zien waar de andere gedaantewisselaars zijn," zei ik.
