The Sword of Starlight✅

Hoofdstuk 21

De eerste zonnestralen van de dag gleden mijn kamer binnen. Ik sliep in de kamer die altijd al voor mij bedoeld was.
Misschien raar om te zeggen, maar mijn nieuwe kamer voelde veel beter dan mijn oude kamer.
Het gesprek wat ik had met mijn echte moeder had me diep geraakt en ik was eigenlijk wel heel kwaad op de koning en koningin van Catador. Ik had ze mijn hele leven beschouwd als ouders en ik was al die tijd ongelukkig.
Ik voelde de woede weer in me opkomen toen ik dacht aan het feit dat mijn ouders mij een leugen hadden voorgehouden.
"Lena," hoorde ik een zachte stem zeggen en ik keek naar de deur die langzaam open ging.
Koningin Reya kwam binnen en ze keek me glimlachend aan.
"Hoe heb je geslapen?" vroeg ze vriendelijk en ging op een stoel zitten.
"Onrustig en u," zei ik en keek haar aan.
"Ook onrustig. Het is nogal wat hé?" antwoordde ze.
"Dat zeker," zei ik en voelde me een beetje ongemakkelijk.
Toen zag ik Maltar voorbij lopen en hij stopte even om me gedag te zeggen. We glimlachten naar elkaar. Hij zag dat de koningin aanwezig was en besloot ons niet te storen.
"Ik kan zien dat er iets tussen jullie speelt," zei koningin Reya en ze moesg even lachen.
Ik begon te blozen en schudde mijn hoofd. "Hij heeft me gered en daar zal ik hem altijd dankbaar voor zijn," zei ik om er onderuit te komen.
"Ik begrijp het," begon Reya. "Ik wilde even met je praten over het Kind van de Maan. Ik wil je wat laten zien,".
Ik knikte en volgde haar.
We liepen door het kasteel heen naar buiten toe. Het was een redelijk warme dag, maar er een blies een frisse wind.
Ondertussen spraken we over het Land van de Maan en dat Reya's voorouderen dit land samen met de hergeborenen van Agotta hadden opgebouwd.
"Tot nu toe heb ik geen positieve verhalen gehoord over Agotta," merkte ik op.
"Tja, Agotta is het centrum van de magie. Ze hebben strenge wetten en er zijn wrede straffen. Zoals je weet staat Agotta niet op de kaart uit veiligheid voor aanvallen. Mysterie is niet altijd iets wat leuk is," legde Reya uit.
We liepen over een stenen pad buiten het kasteel en er waren vlinders die om ons heen vlogen.
In de verte zag ik een tempel en wees er naar.
"De Tempel van Maankracht. Als Kind van de Maan mag jij baden in het heilige water. Het zal je helpen je krachten onder controle te krijgen," vertelde Reya en toen we bij de tempel aan kwamen kreeg ik een heel vredig, maar vreemd gevoel.
Alsof mijn lichaam getrokken werd door de lucht.
"Wat gebeurt er?" vroeg ik en bleef lopen door de tempel.
In het midden lag een gat gevuld met water.
Mijn hele lichaam werd er naar toe getrokken en langzaam liet ik mezelf met kleren en al zakken in het water.
Het water was koud, maar ik kon mezelf voelen opladen. Het leek ook alsof ik verbonden raakte met het water.
"Lunawyn, het Kind van de Maan is hier. Geef haar alstublieft de krachten van uw heilige water," bad Reya en ik voelde dat het water begon te bewegen. Het draaide in cirkels om me heen. Rustig en soepeltjes. Ik sloot mijn ogen en dacht aan niks.
Even later lag het water weer stil en ik keek op.
Langzaam kwam ik omhoog en stapte het water uit.
"Hoe voel je je?" vroeg Reya en ik keek naar mijn handen.
"Krachtig," antwoordde ik en de koningin leidde me weer naar buiten.
"Laat het me zien," zei ze toen en wees naar een oude boom.
"Moet ik..?" begon ik en ze knikte.

De boom stond best ver weg en ik wist niet zeker of mijn krachten zo ver zouden komen.
Ik stak mijn armen vooruit en concentreerde me op de boom.
De krachten stroomde door mijn lijf heen en deze keer voelde het anders. Het voelde sterker.
De boom begon omhoog te zweven en de dikke oude wortels kwamen te voor schijn.
Ik tilde de boom op
"Goed! Breek het," hoorde ik Reya zeggen en in mijn gedachtes brak ik de boom, wat nu ook gebeurde.
Het gekraak van het hout klonk luid en ik verbrijzelde de hele boom in stukken hout.
Daarna viel alles op de grond en ik stopte met het beoefenen van mijn krachten.
Ik verloor bijna mijn evenwicht, maar bleef overeind staan.
De koningin legde haar hand op mijn schouder en zei dat ze trots op me was.
"Het water heeft me sterker gemaakt," zei ik en was blij dat het me gelukt was.
Reya schudde haar hoofd.
"Het heeft jouw kracht 100% verbonden met jezelf," antwoordde ze. "Lunawyn heeft je toegang gegeven tot je volledige krachten. Je zal minder snel moe worden en je kan op grotere afstanden je krachten gebruiken,".

Toen we terugkwamen in het kasteel, kwam Maltar op me af gerend.
"Ik zocht je," zei hij en ik omhelsde hem. Hij wist niet zo goed waar ik dit deed, maar hij sloeg zijn armen ook langzaam om mij heen.
"Ik ben op volledige krachten," zei ik blij tegen hem. Het verhaal van de tempel en de boom rolde mijn mond uit. Maltar was blij voor me en ik bedankte Reya voor haar hulp.

"Uwe majesteit, er is een bericht voor u binnengekomen," zei een centaur tegen de koningin. Hij gaf haar een brief.
Ze maakte het open en las het in haarzelf. Ik keek mijn moeder vragend aan.
"De Hoge Raad komt bij elkaar. Bereid de zaal voor. Stook de ovens voor voldoende warmte. Landheer Gostal klaagde over de kou de vorige keer," gaf Reya als bevel aan de centaur.
Daarna keek ze Maltar en mij aan.
"Jullie waren hier met een bericht," begon ze en Maltar en ik knikten.
"Het gaat over demonen, toch?" ging ze verder en Maltar en ik knikten opnieuw.
"Ik wil jullie bij de Raad hebben, ook aangezien jij, Lena, prinses bent van het Land van de Maan," vertelde Reya. "Ik moet nu gaan, excuses,".
De koningin liep samen met een paar wachters het kasteel binnen.

"Prinses? Alweer?" zei Maltar en ik stompte hem op zijn arm.
"Ze is mijn moeder," zei ik en Maltar schrok.
"Wat?" vroeg hij.
Ik vertelde hem over het gesprek met Reya in de tuin. Hoe mijn neppe ouders mij van haar afpakten.
"Mijn echte naam is Amara," zei ik. "En ik denk dat ik vanaf nu zo wil heten,".
Maltar pakte mijn hand en zei me dat ik moest doen waar ik me goed bij voelde.