𝘿Ö𝙑𝙈𝙀𝙇𝙞 & 𝙑.𝙄.𝙋. / 𝙩𝙚𝙭𝙩𝙞𝙣𝙜☣

•3.8°

Bu mükemmel müziği dinlerken
yazdım bölümü. İyi okumalar.

●●●

"Biliyor musun Duygu?"

Bakışlarını mezar taşından kaldıran Serra Teyze yorgun, bütün ışıltısını kaybetmiş donuk gözleriyle bana bakıp burukça gülümsedi.

"Hayal'in en yakın arkadaşı sendin. Bütün hayallerini seninle beraber olarak hayal ederdi. Ama hayallerinizi de Hayal'imle beraber mezara gömdük. Keşke o araba benim güzel kızıma değil de, bana çarpsaydı. Keşke o yaşasaydı da ben ölseydim."

Gözlerinden akan yaşlar hızlanırken, mezarın üstünde elleri toprağı avuçlamış, sanki topraktan kızını istiyormuş gibi sıkmıştı.

Çaresizdi, acıyla boğuluyordu. Çaresizdim, acıyla boğuluyordum...

Yavaşça Serra Teyze'ye yaklaşıp toprağı sıkan elinin üzerine elimi koydum.

"Ben ne demem gerektiğini bilemiyorum. Tarifi yok. Şifası yok."

Yüzünü bana çevirdiğinde gözlerinden hâlâ yaşlar akıyordu. Ayağa kalkıp bana sarıldığında hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

"Daha 17 yaşındaydı.1 yıl önce tam bugün evden çıkarken öğlen görüşürüz anne demişti. 1 yıl oldu Duygu, 1 yıldır hâlâ eve gelmedi. Biz görüşemedik. Doya doya sarılamadım, çiçek kokusunu içime çekemedim. Beni kocaman bir evde yalnız başıma bırakıp gitti. Ben ölseydim de o yaşasaydı."

Sırtıma indirdiği hafif yumruklarla gözlerinden yaşlar akan, hayata küsen kadına sıkıca sarılıp onunla ağladım.

Çünkü bazı şeylere yapabildiğimiz tek şeydi ağlamak.

Kollarımın altında hıçkırarak ağlayan, evladının hasretiyle yanan, kalbindeki boşluktan üşüyüp titreyen bir anneye ne demem gerektiğini bilmediğim için kendimden nefret ettim.

Hıçkırıklarıyla konuştu.

"Aynı onun gibi kokuyorsun, onun gibi çiçek kokuyorsun Duygu. Aynı kızım gibisin."

İçimdeki bütün acıyla konuştum.

"Hayal seni hissediyor, ağlama lütfen. Bende senin bir kızınım Serra Anne."

Benden yavaşça ayrılan Serra Teyze yüzümü elleri arasına alıp okşadı.

Gözlerinde ağlamaktan kırmızı kılcal damarlar oluşmuştu.

"Kızıma kardeş gibiydin Duygu. Bana da evlat gibi olursun değil mi?"