𝘿Ö𝙑𝙈𝙀𝙇𝙞 & 𝙑.𝙄.𝙋. / 𝙩𝙚𝙭𝙩𝙞𝙣𝙜☣

•5.5°

Selam Millet-i Arıza!
Size bir soru yöneltiyorum...

Hayalinizdeki okulun şuraya
bırakır mısınız?! Ben başlıyorum.
ANKARA HUKUK

●●●

"Vitesi yükseltiyorum..."

Yiğit'in sol bacağı ileri giderken, yumuşak bir hareketle vites kolunu 5'e çektim.

"Sevgilim, seninle ölüme giderim derken bunu kastetmemiştim."

Yüzünü bana çevirmeden, gülerek konuşmuştu. Gözleri yola odaklı olduğu için güzel gözlerini göremiyordum.

Ama zaten kıvrılan dudağı yeterdi, ona bakan gözlerim için.

"Sevgilim?"

Vites kolundaki elimin üstüne kendi elini koyduğunda, kolu aşağı çekip, vitesi düşürmüştü.

"Söyle sevgilim diyen dudaklarını öpmekten usanmadığım sevgilim."

"Oha!"

Parmaklarımın arasına parmaklarını yerleştirip, elimi kavradı.

"Sevgilim, senin bu kelimelere düşmen gerekiyordu?!"

"Düşmüyor artık öyle, paşam."

Eliyle kavradığı elimi kaldırıp, gözlerimin içine bakarak dudaklarına bastırdığında yutkundum. Bu hâliyle oldukça nefes kesiciydi.

"Buna düştün."

Ellerimizi tekrar vites topunun üzerine koyduğunda, nefes verdim.

Haklıydı, buna düşmüştüm.

"Önüne bak dostum, önüne bak. Ayrıca biz nereye gidiyoruz?"

Kahkaha atıp, tekrar yola döndüğünde direksiyonu çevirip sokağa saptı.

"Beni sana mühürlemeye gidiyoruz, sevgilim. Senin, sana yaptığın gibi."

Berker abinin stüdyosunun önünde durmuştu.

Berker abi, Yiğit'in abisi Alper abinin can dostuydu. Yiğit'in dövmesini o yapmıştı. Zaten ben de dövmemi nişanlısı Selvi ablaya yaptırmıştım.

Araba durduğunda, Yiğit hemen kemerini açıp bana döndü.

"Hadi, in bakalım Dövmeli Kız."

Yavaşça başımı ona çevirip, elimi onun elinden çektim.

"Ya pişman olur..."

"Sakın!"

Az önce elinden çektiğim elimi tekrar tuttu.

"Sakın, bana seni sevmekten pişman olup olmayacağını sorma. Çünkü, ben sana aşık oldum. Kendi aşkından nasıl şüphe etmiyorsan, benim aşkımdan da şüphe etme."