𝘿Ö𝙑𝙈𝙀𝙇𝙞 & 𝙑.𝙄.𝙋. / 𝙩𝙚𝙭𝙩𝙞𝙣𝙜☣

•4.1°

●●●

"Oo sonunda kraliçemiz teşrif edebilmişler. Zor olmadı mı bizim şu kantinin yolunu bulmanız?"

Ege'nin alaylı çıkan sesine cevap vermeden, bıkkınlıkla sandalyeye oturdum.

"Edis, hadi benim kankam ortalıkta yok. Senin kankan niye bedeni burda da ruhu evde kalmış gibi geziyor ortada?"

Benim hakkımda Edis'e doğru konuşan Ege'nin ayakkabısına hafifçe vurduğum sırada Edis konuşmuştu.

"Ege, şunları bir birleştir. Senden daha iyi çöpçatan yok. Bunları sevgili yapacak tek kişisin."

Masanın üzerinde olan meyve suyu kutusunu elime alıp, çalkalamaya başlarken Ege'den önce konuştum.

"Doğum gününe kaç gün kaldı ki şurada?! Halledeceğim ben."

Ege, dediğime göz devirip hemen ciddileşti.

"Eskiden sadece kavga ederdiniz, şimdi hem kavga ediyorsunuz hem de sevgili gibi takılıyorsunuz. O seni kıskanıyor, sen onu öpüyorsun, o seninle kavga ediyor, sen onunla..."

Meyve suyunun kapağını açarken, Ege'nin konuşmasına devam etmemesiyle Ege'nin suratına baktım.

Edis'in elmalı gazozunun masaya sert bir şekilde konmasıyla arkama doğru olan bakışlarını izliyordum.

"Korku filmi mi çekiyoruz, ne bakıyorsunuz öyle?"

Hâlâ arkada olan gözler ile merakla, başımı çevirip arkama baktım.

L koltukta yan yana oturmuş Yiğit ve Gamze'nin beraber sarılarak...

Sarılarak...

Sarılarak fotoğraf çekiniyorlardı.

"Edis, Gamze'nin yanındaki benim kankam mı? Değil değil mi? Bu kadar da olmaz ama değil mi?"

Elini hafif titreterek, Yiğit'i gösteren Ege hüzünle  bana döndü. Alayla güldüm.

"Ne bekliyordunuz ki? Yiğit o, hep öyleydi. Sadece ben değişir sandım."

Zorla yutkunup, meyve suyundan zorla bir yudum aldım. Sanırım yine hayal kırıklığıyla doluydu hayatım. Halbuki çok mutlu olabilirdim. Mavi, Edis, Ege, Meri, Çağatay, yaşasaydı Hayal ile çok mutlu bir hayatım olabilirdi. Ama, peki o?

Üzüntü ile oflayıp, başımı sandalyeye dayadığımda, Ege sandalyemi kendine doğru çekip Yiğit ve Gamze'nin tam karşısında oturmuş bir konuma girmemi sağladı.