"Sana yardım edeceğim" sert ve erkeksi sesiyle konuşmuştu adam. Kelimeler ağzından hangi ara çıkmıştı hiç fark etmemişti.
"Nasıl?" diye sordu kadın masmavi gözlerinden umut kırıntıları geçerken. Deli gibi merak ediyordu karşısında oturan daha bugün...
Medya: Burcu Güneş ~ Ervah'ı Ezelden... •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
🌺 •••••
*Ervah-ı ezelden, levh-i kalemden... Bu benim bahtımı kara yazmışlar... Bilirim güldürmez devr-i alemden... Bir günümü yüz bin zara yazmışlar... •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Efsa'dan: •••••••••••••
Kocaman dört gün... onsuz geçen koca dört gün... Meğer ne zormuş varlığına alıştığın birinin yokluğuna alışmaya çalışmak?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ellerimi göğüsümde kavuşturarak derince iç çektiğimde pencerenin önünde durarak dışarı bakmaya devam ediyordum. Zaman akıyor, mevsimler bile deyişiyordu. Galiba benim hayatımda değişmeyen tek şey sorunlarım, acılarımdı. Asla hafiflemeyen acılarımın üzerine sanki yetmezmiş gibi sürekli yenilerinin eklenmesi gerçekten artık yaşayacak güç bırakmıyordu bende.
Geçen dört günde değişen pek bir şey yoktu. Babam hastanede, bende Aleyna'yla kalıyordum. Geçen zamanda iki kez babamın yanına gitmiştim onu görmek, onunla konuşmak için fakat yapamamıştım. Konuşamamıştım.
Birinde onu uyurken izlemiş, diğerinde odasına bile girmeden koridordan dönmüştüm. Yüzüm yoktu yanına girmeye... korkuyordum... utanıyordum... Bilmiyorum işte, o kadar karışık ve tepetaklaktım ki, bir gün düz ve ışıklı bir yola çıkacağıma dair umutlarım bile günden güne yok oluyordu, batıyordu...çok fazla hem de.
Yaman'a gelirsek ilk iki günde aramıştı beni. Fakat birinci arayışında konuşmak istemediğimi belirtmem ve ikinci aramasını cevapsız bırakmamla daha da aramamıştı. Ve ben dengesizce pişman olmuş, onun armasını bekler olmuştum. Fakat mantığım da böylesinin ikimiz için daha iyi olacağını haykırıyordu.
Bir de iş bulma konusu vardı. Babamla konuşmayı başardıktan sonra iş arayacaktım kendime. Tabii hiçbir yerini tanımadığım bu yerlerde nasıl olacaktı hiçbir fikrim yoktu.
Bildiğim tek şey o işi bulmam gerektiğiydi. Elimde daha İstanbul'dan getirdiğim ufak birikimimden başka hiçbir şey yoktu Hastanenin masraflarını bile Yaman karşılıyordu ve benim ona olan borcumu ödemem gerekiyordu.
"Erkenden uyanmışsın" Aleyna'nın uyku mahmuru çıkan sesiyle dalgın düşüncelerimden hızla ayrılmıştım. Evet, ben uyandığımda saat yedi buçuk bile değildi.
