"Sana yardım edeceğim" sert ve erkeksi sesiyle konuşmuştu adam. Kelimeler ağzından hangi ara çıkmıştı hiç fark etmemişti.
"Nasıl?" diye sordu kadın masmavi gözlerinden umut kırıntıları geçerken. Deli gibi merak ediyordu karşısında oturan daha bugün...
Medya: Volkan Arslan feat. Seren Uzun ~ Dayan Yüreğim •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
🌺 •••••
*Bütün geceyi uykusuz geçirmene sebep olan şeyleri bir nefeste anlatamazsın. Önce içine atarsın, sonra da susarsın... (Murathan Mungan) •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Efsa'dan: •••••••••••••
Sabah uykumdan odada duyduğum kıpırtı sesleriyle uyanmıştım. Odada olan hareketlenmeler, hafif adım sesleri bilincimin uyanmasına yeterli olmuştu.
Bir süre kendime geldikten sonra, göz kapaklarımı aralamış, ne olduğunu anlamak ister gibi etrafa bakınmıştım. Fakat aynanın karşısında durarak siyah gömleğinin kollarını ilikleyen adamı görmek beni hiç şaşırtmamıştı. Zira artık yirmi gündür süren evliliğimizde neredeyse her gün uyandığımda ya işe gitmek için hazırlanırken görüyordum onu, ya da ben uyandığımda çoktan gitmiş oluyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uyku mahmurluğum sürerken, yatakta oturur pozisyona geçmiştim. Yaman da uyandığımı anlamış olacak ki, gömleğinin kolunda olan bakışlarını anında bana çevirmişti.
"Ben mi uyandırdım seni?" diye sorduğunda başımı iki yana sallamıştım.
"Hayır, sen uyandırmadın, zaten uyanacaktım" dediğimde başını sallayarak gözlerini bir süre üzerimde oyalandırmış, ardından işine odaklanmıştı tekrar.
Ben de yerimden kalkarak dolabın önünde durmuş, kapısını açarak, temiz iç çamaşırı takımı ve, dizlerimin tam üzerinde biten triko, gri elbisemi almıştım. İç çamaşırı takımını gözükmemesi için elbisenin içine sıkıştırarak dolabın kapağını kapatmıştım.
"Hazırlan da kahvaltıya beraber inelim" dediğinde cevap vermemiş, sadece başımı olumlu anlamda sallamıştım.
"Dün gece miden bulanıyordu, şimdi nasılsın?" ah dün gece uykumdan midemin çalkalanmasıyla uyanarak, banyoya koşunca Yaman da arkamca gelmişti. Bana yardım etmiş, kustuktan sonraysa bihtap düşen bedenimi yatağıma kadar taşımıştı.
"Daha iyiyim şimdi" diye mırıldandıktan sonra, yanaklarımın ısınmasına aldırmamaya çalışarak banyoya doğru ilerlemiştim.
Rutin işlerimi hallettikten sonra giyinmeye başlamıştım...
Geçen süre de değişen fazla bir şey yoktu. Yaman'la aynı yatağı paylaşsak da aramızda bilinçli hiçbir temas olmamıştı. Tabii bazen benim ayaklarım, onun ayaklarına dokunuyor, ya da ellerimiz çarpıyordu fakat hemen toparlanarak ileri gitmiyorduk. Bu ikimiz için de çok iyiydi. Çünkü her ne kadar kendimle mücadele etsem de ona alışıyordum ve bunun karşısını almak için onu az görmem, etkisine kapılmamam gerekiyordu.
