13 Hours

Chapter 23

Chapter 23

"LAKASAN mo naman ang boses mo!" iritang komento ni Vlaze habang inaawit ko ang part ko sa song number namin.

Nasa entertainment room kami ng mansyon. First time kong makarating doon kaya naman aliw na aliw ako sa mga bagay na naroon.

"Ulitin natin sa umpisa," aniya saka muling ni-replay ang minus one ng kantang When You Say Nothing At All. Mabuti nalang at madalas kong mapakinggang iyon sa radyo kung kaya't hindi na 'ko nahirapang aralin ang tono.

Hindi naman ako sintunado. Marunong naman akong kumanta, hindi nga lang magaling.

Hindi ako makagalaw nang magsimulang kumanta si Vlaze. Unang beses ko siyang narinig kumanta ay sa practice din ng Teatro at inaamin kong humahanga ako sa kanya pagdating sa bagay na 'yon. May kung ano'ng bagay ang kumikiliti sa puso ko. His voice makes me speechless.

"It's amazing how you can speak right to my heart

Without saying a word, you can light up the dark

Try as I may I could never explain
What I hear when you don't say a thing.."

We were staring at each other's eyes when he stopped singing. His eyes were twinkling like starts as I could see it. By that, unconsiously, my heart pounded faster. Hindi ko alam kung ano'ng epektong iyon sa akin. Bihira kong maramdaman ang ganoon at isang pambihirang pagkakataon nga itong ngayon.

Nang bumalik kami sa huwisyo ay agad akong umiwas ng tingin. May aircon sa entertainment room pero tila pinagpapawisan ako.

"Sa tingin mo, magiging maganda ang performance natin kung hindi ka magfo-focus? Ano ba, Fate," mahina ngunit mariing puna nito sa akin.

He pressed the paused button in the speakers. He pulled my hand as he stood up.

Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko. Ano ba 'tong nangyayari sa 'kin? How can Vlaze affects so much like this in me? Hindi ako isa sa fan girls niya!

"I need you to be in character. Now, you are Ana, and I'm Cairo. We're in love with each other and we're gonna sing it out. You have to sing the song with all your heart," he instructed.

Nagpakawala ako ng hininga bago ko siya tinanguan. He played again the minus one and started to sing while looking straight in to my eyes, holding my hands.

I kept on telling myself to focus with the acting. Hindi ako dapat nagpapa-distract sa Vlaze na ito! Buong tapang kong sinalubong ang mga titig niya habang kinakanta ang part ko..

"The smile on your face let's me know that you need me

There's a truth in your eyes saying you'll never leave me

The touch of your hand says you'll catch me if wherever I fall

You say it best when you say nothing at all."

He smiled, "Great."

Binitawan niya ang kamay ko at bumalik na ulit ang normal athmosphere sa Entertainment room. Mas gusto ko 'yon, 'yung nagbabangayan kami, sinisigawan ko siya o sinasaktan. Mas gusto ko 'yong pakiramdam na hindi ako tinatraydor ng sarili kong puso't isip. Acting lang 'yon pero nagpapadala sila masyado.