🔞
"Από 'δω και πέρα, θα είσαι η y/n μου."
•~•~•~•
.
•
°
Η y/n είναι ένα 17χρονο κορίτσι, που τα βρισκει σκούρα με τα μαθήματα. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Χημικός πατέρας της, απαιτεί απ' αυτή να αριστεύσει...
-Είμαι πολύ χαρούμενη που σε γνωρίζω! Θα σε αναλάβω εγώ και όλα θα πάνε καλά.. πάμε πάνω να ξεκινήσουμε;
Κουνάω το κεφάλι μου πάνω-κάτω και μου κάνει νόημα να ανέβω πρώτη τη σκάλα. Έπειτε ανεβαίνει και αυτή και μου δείχνει την αίθουσά μας.
Διστακτικά, μπαίνω στο δωμάτιο και ερευνώ τον χώρο.
Έχει δύο μεγάλα μαξιλάρια στο πάτωμα και πάνω στο ένα εκ των δύο, πάει να καθίσει η κυρία Μανομπανίδου.
Χτυπάει το άλλο μαξιλάρι, καθώς λέει "Έλα, μη φοβάσαι.. θες καφέ;" χωρίς καν να το σκεφτώ, κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά.
Αυτή απ' την άλλη, σηκώνει μία κούπα που είχε φυλάξει δίπλα στο μαξιλάρι της και αρχίζει να πίνει.
Πάω δίπλα της και παίζω νευρικά με τα δάχτυλά μου.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Παρατηρεί την νευρικότητά μου και χαϊδεύει το ένα μου χέρι. "Ας τα πάρουμε απο την αρχή y/n-ούλα" λέει και αναρωτιέμαι.. πως με είπε; Δεν δίνω πολλή σημασία.
Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μία σειρά, αλλά μου είναι δύσκολο.
-Ναι λοιπόν, δεν ξέρω από που να αρχίσω.. τα πάντα γίνανε πολύ γρήγορα..
-Εντάξει τότε. Θες να σου πω πρώτα εγώ κάποια πράγματα για εμένα, y/n-ούλα;
-Ε.. αν δεν υπάρχει θέμα--
-Θα σου πω. Ακολουθώ την δική μου τακτική ως γιατρός. Πιστεύω οτι ο ασθενής μας πρέπει να γίνεται φίλος μας.
-Α.. αφού έτσι νομιζετε..
-Να μου μιλάς στον ενικό και να με αποκαλείς 'Λίζα', παρακαλώ! Εγώ που λες, είμαι 23ων χρονών. Λόγω της ευφυΐας μου, τελείωσα το λύκειο στα 14 μου.
-Α.. αυτό πρέπει να ήταν δύσκολο..
-Καθόλου! Πήγα να σπουδάσω στην Αμερική, έκανα μεταπτυχιακό και τώρα, δουλεύω εδώ, στον όμιλο του πατέρα μου.
-Αα--
-Επίσης, κάποιες δευτερεύουσες πληροφορίες, έχω έναν μικρότερο αδερφό, είμαι σε ανοιχτή σχέση εδώ και 2 χρόνια και λατρεύω τις τηγανιτές πατάτες.
Δεν ξέρω πως με αφορούν αυτά, αλλά σίγουρα με έκανε να νιώσω ακόμα πιο άχρηστη. Αναρωτιέμαι αν όσα μου είπε της φαίνονται φυσιολογικά.
Γελάω νευρικά
-Ε.. εγώ δεν έχω τίποτα καλό στην ζωή μου όπως εσύ, Λίζα.. μόνο στο σημείο με τις πατάτες ταυτίζομαι.
-Μην το λες.. μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Θα φροντίσω, η ζωή σου από εδώ και πέρα, να είναι φανταστική.
Με χαροποιούν τα λόγια της, όμως ξέρω ότι είναι απλά αυτό. Λόγια.
-Σε ευχαριστώ.. ντρέπομαι να το πω, αλλά το βασικό μου θέμα, είναι πως είχα σχέση με έναν καθηγητή μου.
-Είναι ακόμα καθηγητής σου;
-Όχι, άλλαξα περιοχή και σχολείο.. και αυτός, εξαλλου, μπήκε φυλακή.
-Για πες μου, πως άρχισε αυτή η σχέση.
-Πάντα ήμουν μόνη. Ο πατέρας μου με πίεζε διαρκώς -και με πιέζει ακόμα- να μάθω Χημεία. Επίσης, η μητέρα μου έχει φύγει απ' την ζωή. Εκείνος ο καθηγητής, ήταν ο άνθρωπος που μου έδειξε πως έχω λόγο ύπαρξης.
-Όου.. πολλές πληροφορίες.. χαχα.. μην ανησυχείς.. θα τα βολέψουμε ολα. Πες μου πιο πολλά για τον καθηγητή.
Ρουφάει μία γουλιά απ' τον καφέ της, χωρίς να χάνει οπτική επαφή με εμένα.
-Εε.. στην αρχή απλά ήθελα να πάρω καλό βαθμό στη Χημεία, λόγω του πατέρα μου.. αλλά μετά, άρχισα να νιώθω πράγματα για αυτόν...
Συνεχίζω να λέω την ιστορία, χωρίς να κάνω παύσεις. Οι λέξεις βγαίνουν από μέσα μου σαν ποτάμι.
Αφού τα είπα όλα, κοιτάω την ψυχολόγο για να δω την αντίδρασή της. Έχει μείνει άναυδη.
. . . Γεια σας, για άλλη μία φορά!!~ Συγχαρητήρια συνεχίζετε να διαβάζετε ακόμα.. Σας ευχαριστώ από καρδιάς🥺❤️
Δεν περίμενα ποτέ η ιστορία να πάρει προσοχή, οπότε έχω εκπλαγεί😂
Να είστε πάντα καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας!
