🔞
"Από 'δω και πέρα, θα είσαι η y/n μου."
•~•~•~•
.
•
°
Η y/n είναι ένα 17χρονο κορίτσι, που τα βρισκει σκούρα με τα μαθήματα. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Χημικός πατέρας της, απαιτεί απ' αυτή να αριστεύσει...
"Το 'ξερα ότι κρυβόσασταν και κάνατε αηδίες!! Κάτι σημάδια στο λαιμό τόσα με το συμπάθιο έχεις y/n." Μας μαλώνει η Τζένη με το που τους βρίσκουμε στο Νησί του Καφέ.
Καθόμαστε και δοκιμάζουμε τις σοκολάτες, ενώ παράλληλα προσπαθώ να καλύψω τον λαιμό μου με το μαλλί μου.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
-Τζένη, κοιτάει ο κόσμος...
-Ας κοιτάει, Κάη μου! Αυτά τα δύο πιτσούνια φταίνε!!
Φαίνεται πως έχει κι άλλα να πει, άλλα ο Κάης της δίνει την σοκολάτα βάζοντας της το καλαμάκι στο στόμα. Έπειτα προσπαθεί να κλείσει την αμήχανη συζήτηση "Τέλος πάντων! Τι θα κάνετε την παραμονή των Χριστουγέννων;"
"Χμφ! Τίποτα συγκλονιστικό... Θα πάμε στο σπίτι της γιαγιάς μου και θα είναι εκεί και οι θείοι και τα ξαδέλφια μου." Παραπονιέται η Τζένη καθώς ρολάρει τα ματιά της με τον τρόπο που συνηθίζει.
"Και γκρινιάζεις; Τυχερή είσαι που έχεις ξαδέλφια στην ηλικία σου... Κι εγώ με τον ίδιο τρόπο θα περάσω την παραμονή, μόνο που τα ξαδέλφια μου είναι μωρά που εκτοξεύουν εμέτους χωρίς κανένα έλεος." Απαντάει ο Κάης και κάνει μια γκριμάτσα, λες και ήδη μπορεί να αισθανθεί τον εμετό πάνω του.
"Και οι δυο σας θα έπρεπε να είστε πιο ευγνώμονες για τις οικογένειές σας." λέει ο Κούκης με ένα αυστηρό ύφος που δεν έχω ξαναδεί σε αυτόν.
Οι άλλοι δύο κοκάλωσαν, σαν να ξέρουν κάτι που εγώ αγνοώ.
Πρέπει να βγάλω τον Κουκη απ' την άσχημη θέση. "Δίκιο έχεις... Ξέρετε κι εμένα με έχουν αφήσει πίσω οι δικοί μου αυτές τις μέρες... Θα περάσω τα Χριστούγεννα μόνη."
"Δεν θα το επιτρέψω αυτό!" Ο Κούκης πιάνει το χέρι μου με μία γρήγορη κίνηση.
-Τι εννοείς, Κουκη;
-Εννοώ ότι θα περάσεις τα Χριστούγεννα μαζί μου! Και την Παραμονή και την Πρωτοχρονιά και όποια μέρα θες.
-Μα δεν ξέρω αν είναι σωστό... Είσαι υπερβολικά καλός μαζί μου.
-Y/n είσαι το κορίτσι μου. Άσε με να σε κακομάθω... Η μητέρα μου έτσι κι αλλιώς ανυπομονεί να σε γνωρίσει.
-Ξέρει για εμένα;!
-Είσαι το μόνο θέμα συζήτησης που έχουμε στο σπίτι...
Δεν σταματάει στιγμή να μου κρατάει το χέρι και να με κοιτάει στα μάτια. Νομίζω ξέρω γιατί η καρδιά μου φτερουγίζει.
Την ρομαντική στιγμή φέρνει στην λήξη της η Τζένη "Εμείς να την μπουλεύουμε γιατί έχουμε γίνει ο τελευταίος τροχός της αμάξης."
Ο Κάης γελάει και συμπληρώνει "Θα συμφωνήσω... Πάμε Τζένη." Βάζει το χέρι του γύρω της και αυτή του δίνει μια αγκωνιά ενώ λέει "Έλα αηδίες."
Πίνουν τις τελευταίες γουλιές απ' τις ζεστές σοκολάτες, βάζουν τα παλτό τους και αποχωρούν, αφήνοντας μας μόνους.
-Νιώθω άσχημα, Κούκη... Φύγανε εξαιτίας μας.
-Αφορμή έψαχνε ο Κάης, για να μείνουν μονοί... μην αγχώνεσαι.
Παίρνω μια ρουφηξιά από την σοκολάτα μου και αυτός χαϊδεύει τα μαλλιά μου, κοιτάζοντας με σαν να είμαι κάτι πολύτιμο. Μακάρι να ήξερα τι βλέπει σε εμένα.
-Θα δώσεις απάντηση στην πρόσκληση μου;
-Δεν ξέρω Κούκη...Σίγουρα δεν θα έχει θέμα η μαμά σου;
-Αλήθεια σου λέω! Αυτό που χρειάζεται η μαμά μου, είναι λίγη ζωντάνια στο σπίτι. Τι λες;
Με κοιτάζει με κουταβίσια μάτια. Λες και μπορώ να του αντισταθώ... Είναι τόσο άδικος!
-Εντάξει τότε... Σε ευχαριστώ για την πρόσκληση! Την δέχομαι!
Φέρνει τα χέρια μου κοντά του και τα φιλάει. Δεν ξέρω αν μου αξίζει αυτή η ευτυχία.
