🔞
"Από 'δω και πέρα, θα είσαι η y/n μου."
•~•~•~•
.
•
°
Η y/n είναι ένα 17χρονο κορίτσι, που τα βρισκει σκούρα με τα μαθήματα. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Χημικός πατέρας της, απαιτεί απ' αυτή να αριστεύσει...
Απ' τον γλυκό λήθαργο, με ξυπνάνε τα κλειδιά που ανοίγουν την κεντρική πόρτα.
"Y/n ποιανού είναι αυτά τα παπούτσια στην είσοδο;!" Φωνάζει ο πατέρας μου και έρχεται απευθείας στο δωμάτιό μου.
Κι εγώ και ο Κούκη αγουροξυπνημένοι ανασηκωνόμαστε για να αντιμετωπίσουμε την φουρτούνα που έρχεται.
Ο πατέρας φουριόζος μπαίνει στο δωμάτιο και βουτάει τον Κούκη απ' το αφτί.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
"Ποιός είσαι εσύ; Και γιατί ήσουν ημίγυμνος στο κρεβάτι του παιδιού μου;" Ρωτάει ο πατέρας και τραβάει με περισσότερη δύναμη το αφτί του αγοριού.
"Εε ονομάζομαι Κούκης Κίλινγκμισόφτλης... Είμαι το αγόρι της y/n." Απανταει ο Κούκης αλλά τον διακόπτω.
-Πατέρα, άστον! Τον πονάς!
-Να τον αφήσω; Σε καμία περίπτωση! Έχεις πολλές εξηγήσεις να μου δώσεις!
Την αναταραχή σταματαει μία γυναικεία φωνή "Αρκετά!"
Κοιτάμε όλοι προς την πόρτα του δωματίου. Εκεί στέκεται η γυναίκα που απεχθάνομαι όσο τίποτα άλλο.
-...Γιατί μας διακόπτεις, Γιουντζούκα; Δεν βλέπεις τι γίνεται;
-Βλέπω μπαμπακα Τζούνη, αλλά πιστεύω είσαι υπερβολικός. Άσε κάτω το αγόρι.
Ο πατέρας μου αφήνει τον Κούκη απ' το αφτί και ο Κούκη ζαλισμένος κάθεται στο κρεβάτι.
-Πως πιστεύεις ότι είμαι υπρβολικός; Έπιασα την κόρη μου να κοιμάται με ένα αγόρι που της είπα να μην πλησιάσει!
-Η κόρη σου είναι δεκαεπτά χρονών. Είναι υγιές να έχει έν ερωτικό ενδιαφέρον στην ζωή της!
-Όχι δεν το θεωρώ σωστό... Νεαρέ, έξω από 'δω. Y/n μπαίνεις τιμωρία μέχρι να αρχίσει το σχολείο.
Οι ενήλικες βγαίνουν απ' το δωματιο και ο Κούκης αρχίζει βιαστικα να βάζει τα ρούχα του.
-Κούκη, συγνώμη... Δεν ήξερα πως θα ερχόντουσαν σήμερα.
-Όχι y/n δεν φταις εσύ... Αν και ήλπιζα να μην είναι τόσο αμήχανη η πρώτη μου συνάντηση με τον πατέρα σου και την άλλη κυρία που μας υπερασπίστηκε.
-Είναι η αεραβωνιαστικιά του... Αλλά τώρα που το λες, δεν ξέρω γιατί μας βοήθησε...
"Ακόμα να φύγεις;!" Ακούγεται η φωνή του πατέρα μου από μέσα.
"Πρέπει να πηγαίνω." Λέει ο Κούκης και μου δίνει ένα φιλί. Τον συνοδεύω μέχρι την εξώπορτα για να τον ξεπροβοδίσω.
Βήματα ακούγονται από πίσω μου και γυρνάω να δω από που προέρχονται.
-Έφυγε επιτέλους;
-Ναι πατέρα...
-Αμέσως στο δωμάτιό σου.
Κάνω όπως λέει για να μην εξοργιστεί περισσότερο.
. . . Αγαπητοί μου αναγνώστες, σας ευχαριαστώ που συνεχίζετε να διαβάζετε την ιστορία και έχετε φτάσει ως εδώ!❤️❤️ Ελπίζω να σας αρέσει το νέο εξώφυλλο και τα βίντεο που έχουν ανέβει ως τώρα στο ΤικΤοκ🥰🥰 Να είστε καλά, τα λέμε στο κεφάλαιο 61!!💕💕
