70. Η Απόρριψη

43 5 0
                                    

Επιτέλους σχολάμε. Αποχαιρετώ τον Κούκη και τον Κάη, λέγοντάς τους ότι έχω κάτι να κάνω καξ βιάζομαι.

Η Τζένη απ' την άλλη, ούτε που με κοιτάει.

Τρέχω στις τουαλέτες, αφού τέτοια ώρα δεν είναι κανείς εκεί. Όντως το πεδίο είναι ελεύθερο.

Κλείνομαι πίσω από μία πόρτα και βγάζω το κινητό μου.

Πατάω τον αριθμό και ακούω το τηλέφωνο να καλεί. Απαντήστε το παρακαλώ... Απαντήστε το!!

-Παρακαλώ;

-Ε... Ναι! Γεια σας! Φυλακές εκεί;

-Μάλιστα.

-Θέλω να επικοινωνήσω με έναν κρατούμενο...

-Ποιός είναι ο κωδικός του;

-Δεν γνωρίζω... Τον λένε--

-Ακούστε κυρία μου, δεν μπορείτε να χαραμίζετε τον χρόνο μας. Αντίο σας.

Μου το έκλεισε.

Ήμουν τόσο κοντά. Και απλά μου το έκλεισε.

Ίσως με άκουσε μικρή και κε υποτίμησε, αλλά δεν περίμενα τέτοια αντιμετώπιση.

Συνειδητοποιώ ότι με έχουν πάρει τα δάκρυα όταν υγρές σταγόνες λούζουν τα μάγουλά μου.

Πριν προλάβω να συνέλθω, μου τραβάει την προσοχή το κινητό μου που χτυπάει.

Μήπως είναι απ' τις φυλακές;; Μήπως κατάλαβαν ότι μου φέρθηκαν άδικα;

Όχι. Είναι ο πατέρας.

Ρουφάω την μύτη μου και σκουπίζω τα μάτια μου πριν απαντήσω.

-Ναι, πατέρα;

-Y/n!! Που στο καλό είσαι; Έχω έρθει να σε πάρω.

Ούτε που κατάλαβα πως έχω αργήσει τόσο.

-Συγνώμη πατέρα, μιλούσα με κάτι παιδιά και...

-Καλά δεν πειράζει. Έλα τώρα γιατί θα αργήσουμε να πάμε στην ψυχολόγο σου.

Jungkook, Come Be My TeacherTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang