Why Do You Love Me || Blackinnon

AU

   Özet: Sirius, Marlene öldükten sonra 5 yaşındaki kızına bakıyor.

Sirius onu görmeden önce, mutfağa doğru gelirken küçük ayaklarının yere değdiğini duydu.

"Baba, bir şey düşünüyordum," 4 yaşındaki kız, babasının yanına varır varmaz konuşmaya başladı.

"Ne düşünüyorsun Aly?" Sirius küçük bir gülümsemeyle sordu.

"Annem uzakta olduğu için görüşemeyeceğimi söyledin, değil mi?" diye sordu Alya küçük yüzünde ciddi bir ifadeyle.

   "Evet öyle." Hafifçe kaşlarını çattı.

"Benim için başka bir anne bulamaz mısın?"

Sirius, kızına hafifçe kıkırdayarak başını iki tarafa doğru salladı. Tebessüm ederek açıkladı.
   "Doğrusunu söylemek gerekirse yapamam. Annenin yerini kimse alamaz Aly."

   "Ama okulda iki annesi olan bir arkadaşım var."

"Hayır, ama bu farklı."

"Ah," küçük kız iç çekti, hayal kırıklığına uğramış bir şekilde omuz silkti.
"Tamam."

"Neden bunu düşünüyordun?"

"Çünkü okulda annelerimiz için şarkı söyleyeceğiz ve annem burada değil." dedi Alya at kuyruğuyla oynayarak.

Sirius, kızının sözlerini duyduğunda yaptığı işi durdurdu ve ona bakmak için yüzünü çevirdi. Bazen Aly'ye bakmak onun için acı vericiydi; Marlene ile neredeyse aynıydı, sarı saçları ve çilli teni ile ona benziyordu, annesi gibi davranıyordu - en önemlisi ona kızdığında ve kaşlarını çattığında ve tıpkı Marlene'nin yaptığı gibi kollarını çaprazladığında. Neyse ki Alya, annesinin mavi gözlerine sahip değildi. Sirius, kızının yüzüne her baktığında o tanıdık mavi gözlerle karşılaşmaya dayanabilir miydi bilmiyordu.

   Sirius boğazını temizledi ve aynı şekilde zihnini de temizlemeye çalıştı.

   "Biliyor musun Aly?" dedi küçük kızıyla aynı boyda olmak için diz çöküp, kızın minik ellerini tutarak.

   "Eminim annen şu an da nerede olursa olsun sen onun için şarkı söylerken seni izleyecek ve seninle gurur duyacaktır."

"Sence gerçekten görebilir mi baba?"

   Başıyla onayladı. "Ve sakıncası yoksa, sen okulunda şarkı söylerken seni dinlemek isterim, olur mu?"

"Tabi ki yapabilirsin!" Dedi Aly, mutlu bir şekilde gülümseyip babasının kucağına atlarken.