Chapter 46
Sam POV
Pagkatapos na pagkatapos magamot anh sugat ni Jace ay agad rin siyang bumalik dito sa kqarto ko..
Ngayon ay magkasama kaming kumakain...wala si na sina Tito Conan at Lola dahil umuwi muna sila para tignan kung napano ang bahay...
Sinusubuan ako ni Jace habang kumakain rin siya...magkatabi kami ngayon dito sa kama ko...kumakain narin siya...in short sa iisang kutsara...iisang plato kami kumakain ngayon..
Okay lang naman...wala namang malisya sa amin...hindi naman kami parang yung mga in relationship na iba na nahihiya pa...indirect....direct kiss pare pareho naman yon....
'Kring!!!...kring!!'
Pareho kaming napalingon ng tumunog ang teleponong nasa tabi namin...at trlepono niya iyon kaya naman ay kinuha nito...
'Elyse' yan ang nag pop sa screen ng phone niya kaya naman ay pareho kaming natigilan pero hindi siya lumingon sa akin..
Ilang segundo pa siyang tumitig doon saka kinuha ito saka lumabas..ng walang paalam.
Parang may kung anong bumara sa lalamunan ko ng gawin niya ito...bakit kailangan pa niyang lumabas?...ayaw ba niyang marinig ko ang paguusapan nila?...ano bang paguusapa nila...
Hindi ko alam pero kusang nahulog ang luha ko dahil sa mga iniisip ko...hindi ko mainitindihan kung bakit kailangan pa niyang gawin yon....
Nagiwas nalang ako ng tingin saka inilayo ang plato...nawalan na ako ng gana...
Pasimple kong pinunasan ang luha ko ng bumukas ang pintuan saka iniluwa non si Jace na parang kinakabahan.
'Sam?' Tawag niya sa akin kaya naman ay napatingin ako sa kaniya...pero hindi ako nagsalita...nakatingin lang ako sa kaniya at naghihintay na magsalita...
'I have to go' saad niya kaya naman ay napakunot ang noo ko...saan siya pupunta?...
'Saan ka pupunta?' Tanong ko sakaniya...
'Elyse is on the other hospital she was sent there yesterday because she accidentally fall...from a chair...' saad nito...kaya pala tumawag ito...pero bakit kailangan pa niyang pumunta?...akala ko ba hindi niya anak ang ipinagbubuntis ni Elyse
'Pero?-' hindi ko na natuloy ang dapat na sasabihin ko ng magsalita na ito...
'It will just be quick....i'm just worried of her' pahina pahina ang pagsasalita nito...agad na napalaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya...
Kailan pa siya nagalala kay Elyse?....bakit ba siya nagkakaganito?...hindi naman niya anak ang pinagbubuntis ni Elyse...diba?...sabi niya hindi sakaniya yon
Ilang minuto na tumahimik ang paligid namin...parehong hindi alam ang dapat sabihin dahil baka kung ano na naman ang nangyari...
'Pumunta ka na baka hinihintay ka na niy-' mahinang saad ko...bawat salita ay hirap na hirap kung higkasin dahil sa sama ng loob...
'Sam-' pigil niya sa akin...napalunok nalang ako ng sariling laway habang pinipigilan ang sarili na mapaluha dahil sa sama ng loob.....
'Pumunta ka na' mahinang saad ko....saka iniba ang tingin dahil alam kong nakatingin parin siya sa akin....
'Sam?' Tawag niya ulit sa akin...
'Okay lang ako...umalis ka na' mahinang saad ko saka tumingin nalang sa bintana nalang para hindi ko na siya makitang talikurana ko...dahil yun ang hinding hindi ko kayang makitang gawin niya sa akin.
Hindi ko kayang makita na ang mahal ko na pinipili ang iba...alam ko naman na hindi lang sa akin umiikot ang munfo niya..pero bakit kay Elyse pa?
Mas lalo pa akong napaiyak ng marinig ang mga yabag niyang papalayo sa akin...at ang sumunod doon ay ang pagbukas ay pagsara ng pintuan ng kwarto ko dito sa hospital kaya naman ay mas napaluha pa ako.
'Alam kong hindi lang sa akun umiikot ang mundo mo Jace...pero sana naman wag mo namang ipamukha sa akin na mas importante si Elyse kaysa sa akin...nahihirapan ako dahil sa sakit na nadarama ko ngayon dahil sa pinaramdam mo sa akin...alam kong hindi kita mapipigilan sa gusto mo' mahinang pakiusap ko sa sarili ko dahil sa sakit na nararamdaman ko
'Dito ka lang baby ha...wag kong iiwan si mommy...hindi niya kaya baby' mahinang pakiusap ko sa baby ko habang hinihimas ang tiyan ko habang tahimik parin na umiiyak...
Ilang araw na ganon ang nangyari sa akin...hindi ako makausap ng maayos...hindi ako nakakakain ng maayos...hindi ko alam kong anong nangyaayri sa akin...
Sa ilang araw na iyon ay hindi man lang nagpakita o tumawag sa akin si Jace...hindi mannlang niya ako kinontak o pinuntahan...
Nandito parin sa bahay sina Lala Manang at sophie...hindi ko sila nakikitang kinakahsap o nakakausap man alng si Jace....siguro hindi rin niya sila kinontak.
Ngayong araw ay araw ng pasko...at hindi ko alam kung paano ko ito icecelebrate...masaya ko dahil kasama ko sina Lola at Baste at nadagdagan pa...pero bakit pakiramdam ko ay mayroong kulang...
Mayroon talagang kulang dahil wala si Jace impossible namang makakasama ko siya ngayon....malamang sa malamang kasama niyang magpapasko si Elyse at ang magiging anak nila.
Tuluyan na akong linamon ng lungkot dahil kahit alam kong may kahit may kasama naman akong magcelebrate ngayon ay hindi ko magawang magsaya dahil wala siya....
Ngayon ay dapat hindi ako nagkakaganito dahil itong araw na ito ay kaarawan ng panginoon pero heto ako ngauon prioproblema ang problema namin ni Jace...ng magisa...
Ngayon ay nandito ako sa verenda ng kwarto ko...nakatingin lang sa kalangitan...napatingin ako sa mga kapitbahay namin...
Busy silang lahat sa paghahanda ng mga handa nila mamayang noche buena...masaya silang sama sama silang naghahanda ng pagsasalusaluahan nila mamaya..
Ako naman ay ang alam ko ay naghahanda na sina Lola sa baba...hindi ko namang magawang tumulong sa kanila dahil nahihiya ako sa kanila...
Puro nalang pasakit ang binibigay ko sa kanila...hindi na nga ako nakakapasok sa kompanya dahil sa kalagayan ko.
Sa malamang at malamang ay hindi rin ako makakatrabaho dahil kaiisip ng mga nangyayari ngayon.
Ang bigat bigat sa kalooban ko habang iniisip ang mga kahinaan ko...hindi ko man lang nagagawang tulungan sila...palagi nalang akong mahina.
Hindi ko man lang kayang ipagtanggol ang sarili ko...hindi ko man lang kayang pasiyahin ang sarili ko...lalong lalo na kapag magisa ako....
Hindi ko kaya......
