My roomate (ကျွန်တော့ရဲ့အခန်းဖော်)
စန္ဒကူးမေ မွှေလိုက်သောမီးကြောင့် စိုင်းမာန်ခမ်း ရန်၏သိုလှောင်ရုံအိမ်ထိ ရောက်လာချေပြီ။ ဆင်းမတွေ့ရင်ပြန်မည့်ပုံမပေါ်သဖြင့် ရန်အောက်ထပ်သို့ မဆင်းချင်ဆင်းချင်နဲ့သာ စိုင်းမာန်ခမ်းရှိရာသို့ လျှောက်လှမ်းဆင်းသွားလိုက်သည်။ ဒီသုံးရက်အတွင်း သူလည်းအိပ်မပျော်လို့များလား မျက်နှာပင်ချောင်ကျသွားသည်။ စိုင်းမာန်ခမ်းကို ရန်ဒီလိုပုံနှင့်မြင်ရပြန်ရပြန်တော့လည်း စိတ်ထဲမကောင်းပေ။
"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ?"
သူရှေ့ကဆိုဖာတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ မျက်လုံးချင်းစုံအောင် မကြည့်ဘဲမေးလိုက်သည်။
"အိမ်ပြန်လိုက်ခဲ့!"
စိုင်းမာန်ခမ်းပြန်ဖြေသော စကားတစ်ခွန်းသည် ရန့်နှလုံးသားကို သိမ့်ခနဲတုန်ခါသွားစေကာ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးကို နွေးထွေးသွားစေသည်။ မဟုတ်သေးပါဘူး! ငါကဘာဖြစ်နေတာလဲ?! ဟိုကဖြင့်အိမ်ပြန်လိုက်ခဲ့တစ်ခွန်းဘဲပြောရသေးတယ်! မဖြစ်ဘူး! နောက်နေ့ကျရင် နှလုံးအထူးကုသွားပြရမယ်။ (ဘာမှလဲဆိုင်ဘူး🙄)
မာန်ခမ်းရှေ့မှာ မျက်မှောင်ကြီးကြုတ်ပြီး အလိုမကျဖြစ်နေသော လှည့်စားခြင်းအမှု၌ ကျွမ်းကျင်
သည့်ကောင်မလေးကို ကြည့်ပြီးမာန်ခမ်းမှာ အသည်းယားနေရသည်။ မတွေ့တဲ့သုံးရက်အတွင်း စိတ်ရောကိုယ်ရောပင်ပန်းထားသည်ထင်၏။ မျက်နှာလေးမှာ ဖြူဖျော့ပြီး အားနည်းနေဟန်။ နဂိုကမှနေမကောင်းရှာတဲ့ ကလေးမကို မာန်ခမ်းအပူမီးတွေ ထပ်ပေးမိသွားသည်လား။ ထိုအတွေးနဲ့အတူ မာန်ခမ်း၏ ရင်ခွင်အစုံမှာလည်း ဆွေးမြေ့လောင်ကျွမ်းသွားရသည်။
"အိမ်ပြန်လိုက်ခဲ့ပါရန်!..."
မာန်ခမ်းတိုးညှင်းသောလေသံဖြင့် ထိုစကားကိုထပ်၍ ဖြောင်းဖြဟန်ပြောမိသည်။
"ငါ..နေစရာရှာတွေ့သွားပြီ...ပေးထါးတဲ့အချိန်သုံးလလည်းပြည့်သွားပြီဆိုတော့ ငါဒီမှာဘဲနေလိုက်တော့မယ်...ပစ္စည်းတွေကိုတော့ အဆင်ပြေတဲ့နေ့လာယူပါ့မယ်...."
အချိန်အကြာကြီး ကားမောင်းလာပြီး စန္ဒကူးမေကို အာပေါက်တဲ့ထိ နားလည်အောင်ရှင်းပြပြီးမှ ရလိုက်တဲ့ရလဒ်ကားဤအရာသည်တဲ့လား?..
ဟင့်အင်း...မရဘူး။ ဒီအထိတောင်ရောက်လာပြီးမှ ရန်မပါဘဲမပြန်နိုင်ဘူး။
