Sıcaktan bunalmış bir şekilde televizyon karşısında otururken tek yaptığım öylece kanalları değiştirmekti.
Savaş'ın, hem evinde kalıp hem de bana aldığı bir yığın kıyafeti giymek içime pek oturmasa da başka seçeneğim yok gibiydi. Ayağımdaki alçıdan dolayı pantolan ya da tarzı bir şey giyemiyordum ve benim de kaza günü giydiğim elbiseden başka bacaklarımı rahat ettirecek bir şeyim yoktu, ki o elbise dışında bir eşofman takımım bir de sade bir tişörtün altına aldığım mavi bir kot pantolon vardı, o kadardı. Giyecek bir şeyimin olmamasının yanında bugün havanın da çok sıcak oluşu eklenince mecburen Savaş'ın aldığı kıyafetlerden, eğer takı da kıyafete dahilse çünkü aldıkları arasında takı da vardı ve ben dayanamayıp içlerinden hoşuma giden bir tanesini takmıştım, giyinmiştim.
Sade, siyah bir büstiyer altına siyah, dizlerimin iki parmak üstünde biten bir etek ve büstiyerin üzerine de kollardan sıkmalı oldukça hoş bir gömlek giymiştim ve tabii bir de takı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsili)
Aslında bu sıcakta üzerime gömlek bile giymezdim. Büstiyer, neredeyse bir sütyen görevinde olsa da hiç açık-kapalı kıyafet ayrımım olmamıştı. Sadece bugün bahçeye de çıkmayı planlıyordum, ki uyanır uyanmaz aklıma yerleşen ilk şeylerden biri bu, ve hassas bir cildim olduğu için güneşten korunmak amaçlı gömlek giymiştim. Şuan ise bahçeye çıksam bile bu, bir ağacın altında oturmak için olurdu. Kış bahçesi güzeldi, evet. Ama bu havada orda pişerdim herhalde.
Aysel hanım'ın da bugünden itibaren başlayan bir izin süresi vardı. Can hastalandığı için bir süre yanımda olamayacaktı. Can'ın hastalanması beni de üzmüştü fakat çok dondurma yemekten ve su savaşı yapmaktan olduğunu öğrenince gülümsememe engel olamamıştım. Tüm bunların dışında dün utana sıkıla da olsa Aysel hanım'ın duş almamda yardımcı olmasına ve temizlenmiş olmama minnettardım. Kendimi çok daha iyi hissediyordum.
Birkaç gün önce ise Savaş'la yaşadığımız tişört meselesi kapanıp gitmişti. Açıkçası, bitirmeye karar verdiğimiz diziye bu konuda minnettardım. Diziden bahsederken bu konu da araya kaynamış ve daha fazla utanmama sebep olmaktan çıkmıştı.
Kanalları öylece gezinmeye devam ederken bir yemek programında duraksadım. Ekrandaki çikolatalı pasta aklımı çoktan ele geçirirken dudaklarımı yaladığımı fark etmem uzun sürmemişti. Aslında şekeri pek sevmezdim. Çayı şekersiz içerdim mesela, şerbetli tatlıların çoğunu sevmezdim, sadece incir reçelini yerdim, içeceklerden ise yalnızca kola ve gazoz içiyordum. Bu çoğu şekerli şeyi sevmezken çikolataya hayır demem benim için oldukça güçtü. Canımın, çok fazla tatlı çekmeye başlamasıyla yapıp yapmamak arasında düşünmeye başladım.
