Sahte Sevgili Operasyonu

XXXIX

39.Bölüm;İyi ki varsın

-"İyi ki varsın,sen olmasan ne yapardım bilmiyorum."
"Sende iyi ki varsın."

Ellerimi geri çektiğimde Müge bana korkuyla baktı "Esila..devam et.Nolur!" elimi yumruk haline getirip Ferhatın göğsüne bir darbe indirdiğimde deminden beri elini Ferhatın boynundaki ana arterlerinden çekmeyen adam konuştu. "Hastanın nabzı geri geldi,hemen Hastaneye götürelim."

Titreyen ellerimi çekip dizlerime koydum.Yaşıyordu.

Kerem ve Müge bana aynı anda sarılınca gülümsedim ve bende onlara sarıldım.

"Hadi,bizde hastaneye gidelim." Üstümü değiştirip evden çıktım ve Keremin arabasıyla ambulansı takip ettik.

Keremde çok kötüydü ama şu an Mügeye odaklanmıştım başını omuzuma koymuş ağlıyordu.

Onu göğsüme doğru çekip saçlarını okşamaya başladım "Müge.." diye mırıldandım,burnunu çekti ve bana baktı "Kim yaptı bunu?" yutkundu "Bilmiyorum,ben birden Ferhatın yere düştüğünü duydum gözlerimi açtığımda yerde kanlar içindeydi."

Derin bir nefes aldım bu sanırım Babamın işiydi.Ne istiyordu bu Adam yine?

"Tamam,şimdi düşünme sen bunları." deyip saçlarını okşamaya devam ettim.

Dikiz aynasından Kerem ile göz göze geldiğimde gözlerinin kızarmış olduğunu gördüm.Çok üzülüyordu Ferhat için.Bende üzülüyordum ama Müge daha çok üzülmesin diye belli etmemeye çalışıyordum.

Hastaneye geldiğimizde Hastane arabası da Ferhatı getiriyordu Müge hemen Sedyede yatan Ferhatın elini tuttu.O an içim burkuldu.

Öyle üzgün ve çaresiz bakıyordu ki.Ferhatı Ameliyathaneye aldıklarında Müge ondan ayrılmak zorunda kaldı.Yanıma geldiğinde kollarımı iki yana açtım.

Bana sımsıkı sarılıp ağlamaya başladı.Gözlerim dolarken akan bir kaç yaşı tutamadım.Müge bende ayrıldığın da yaşlarımı sildim "Kızım ama abartın sende ha,Ferhat bu!Kendini Kereme dövdürtmeden çekip gider mi?" dedim gülerek.

Müge de burukça gülünce gözlerini bir yere kitlemiş oturan Kereme baktım. "Sen bence biraz onunla ilgilen ben iyiyim." başımla onaylayıp Keremin yanına gittim ve oturdum.

Bana bakmıyor sadece yere bakıyordu.Başını avuçlarımın arasına alıp bana bakmasını sağladım.Kızarmış gözlerle öylece benim gözlerime bakıyordu.

"Yapma böyle," dedim üzgün bir sesle "Güçlü dur." Beni kendine doğru çekip sımsıkı sarıldı. "Sakın yanımdan ayrılma ne olur!" ensesindeki saçları okşadım "Ayrılmam." dedim sakin bir sesle "Söz." diye de ekledim.

Biraz geri çekilip yanaklarından öptüm "Kendini bırakmaman lazım tamam mı?Toparlan." başıyla onayladığında elini elime aldım.Şaşkın bakışlarla bana bakarken başımı omuzuna koydum o da kendi başını başımın üstünde koydu ve bir iç çekti.

"Ferhata bir şey olursa onu gebertirim." kıkırdadım "Cidden onu dövmek için yer arıyorsun."

Bize bakan Mügeyi gördüğümde boşta kalan kolumu açtım "Gel hadi sende gel." gülümsedi ve yanıma oturdu.

Tek kolumlada onu sardım.Kerem telefonunu çıkarıp bir fotoğraf çekti "İyileşince göstericeğim ona,bizi kıskansın diye." Müge ile göz devirdik.

Beklemekten helak olmuştuk dört saatir bekliyorduk.

Ofladım ve tam o anda doktor çıktı Ameliyathaneden.Hemen ayağa kalkıp Doktorun yanına gittik.Kerem sanki korkuyormuş gibi elimi eline aldı.