The other side

Hoofdstuk 13

"Ja goedzo, en dan stap je met rechts naar voren zodat je meer kracht achter je slag hebt, ja precies zo ja." We zijn aan het trainen en Holran geeft aanwijzingen. Het is erg moeilijk met een verbonden arm en het doet soms erg veel pijn. Ik kan alleen met rechts vechten op dit moment dus kan ik niks vanaf de linkerkant opvangen, mijn zwakke plek dus. Daarom is het heel belangrijk dat als we op pad gaan Chase mij aan mijn linker zijde beschermd. Ik zit even een minuutje uit te rusten in het gras en drink wat water, man wat een vermoeiende training is dit. Ik sta op en ga maar weer oefenen met uitstappen.

'Aargghhh,' ik schreeuw het uit. We zijn aan het oefenen met stokken en die stomme dingen komen hard aan. Chase kan zijn pijn beter negeren dus heeft er minder last van. Elke keer als hij mij raakt verontschuldigd hij zich weer. Ik niet, hij doet toch alsof hij niks voelt. Na onze eerste trainingsdag zijn we helemaal kapot. We leren snel dus konden al veel doen maar we zijn nog lang niet op het niveau om veilig een tocht te kunnen maken. Holran maakt vandaag eten voor ons maar vanaf morgen moeten we het zelf doen. De soep die hij heeft gemaakt smaakt heerlijk, na zo'n lange trainingsdag heb je flinke honger gekregen. Nadat we het eten op hebben en alles is afgeruimd gaan ze nog even aan tafel zitten, Holran weet nog bijna niks van ons. Dus ik begin. 'Zoals jullie weten is mijn naam Kim. Ik ben zestien jaar oud. Het is erg wennen hier want ik kom blijkbaar van een andere wereld en ben dus niet gewend om zo te leven. Toen ik nog thuis was deed ik veel aan volleybal.' Het woord volleybal zorgde voor vragende blikken, ik ging verder. ' Volleybal is een spel waarbij je een bal over een net heen slaat, de bal mag de grond niet raken. Het is een sport bij ons. Mijn leven was redelijk normaal, op erge nachtmerries na, totdat ik op vakantie ging naar Schotland. Er gebeurde het een na het ander, ik kreeg van een oude man dit kettinkje en een boek, er was ineens een stem in mijn hoofd die ik niet kon negeren, een stem die me compleet liet voelen.' Holrans ogen begonnen te glinsteren maar ik negeerde het. 'In het boek dat ik had gekregen stond een vreemde taal, die ik na lang puzzelen heb ontcijferd. Mijn ouders vertelden me dat ze nirt mijn werkelijke ouders waren, dat ze me aan de kant van het bos hadden gevonden. Ik ben weggerend en heb me huilend weer verdiept in het boek. Ik weet niet wat er precies is gebeurt maar toen werd ik plots wakker in een bos. En toen heb ik Chase ontmoet en zijn we op reis gegaan. Dat was het zo'n beetje.' Holran kijkt bedenkelijk. Chase en Holran doen hun verhaal. Ik krijg niet veel mee, alleen dingen zoals 'een simpel leven,' 'alleen,' en 'in een bos.' Mijn hoofd zit de hele tijd bij het boek, het zit me niet lekker. Zal ik het laten zien of niet? Is het gewoon een normaal boek of heeft het magische krachten?

'Kim? Wat is er? Je zit ergens mee, ik kan het voelen.' Zegt Chase bezorgd. 'Ja je hebt gelijk. Ik wist even niet goed wat ik moest doen maar ik doe het wel gewoon.' Ik pak mijn tas en haal het boek er uit. Holrans ogen worden groot, net zoals die van Chase.

'Is dat.. wauw!' Zegt Holran zacht. 'Wat is dit voor een boek?' Vraag ik, niet begrijpend wat er nou zo speciaal aan is. 'Dat is het boek over

Alandor, het boek dat toebehoort tot de echte heerser van dit land, oftewel de prinses.' Zegt Chase. 'Maar waarom heb ik het dan gekregen? Als hij tot de prinses toebehoort, waarom zou die man hem ooit aan mij geven?' Vraag ik onbegrijpend. 'Dat weet ik niet maar we zullen er hopelijk snel genoeg achter komen, misschien kunnen we dan uitvinden waar de prinses is.' Zegt Holran. Hij vervolgd: 'ga maar slapen kinders, ik zal vanavond het boek nog eens goed bestuderen en dan zal ik morgen alles vertellen wat ik er uit kan opmaken, het is al laat in de avond en morgen gaan jullie gewoon weer trainen.' Chase en ik gaan op het stro liggen dat we als bed gebruiken. Chase slaapt al snel maar ik kan maar niet slapen, dat boek zit me dwars. 'Ga maar rustig slapen meis, ik vertel morgen alles.' Zegt Holran,  blijkbaar heeft hij door dat ik niet kan slapen. Na nog even wakker gelegen te hebben val ik in een onrustige slaap, met weer zo'n verschrikkelijke droom.

~Ik zie allemaal hoge bomen. Ik hoor eerst een gil en dan snelle voetstappen die steeds dichterbij komen. Bewegen lukt niet dus ik hoop dat ik niet wordt gezien. Er rent een meisje langs, ze heeft bruin haar. Ineens kan ik bewegen en ik volg haar, ze rent harder dan ik, ondanks de jurk die ze draagt. Haar jurk zit helemaal onder de vlekken van zand, bloed en ander vuil. Ook is hij gescheurd, ik krijg medelijden met het meisje. Ze rent hard door zonder om te kijken. Ik stop want ik haal haar toch nooit in. Plots is er een wolf, hij leek wel door mij heen te zijn gelopen. Ik slaak een gilletje en blijk dus niet onzichtbaar te zijn. De wolf laat zijn vorige prooi voor wat het is en komt op mij af. Af en toe laat hij zijn tanden zien. Ik loop naar achter tot ik tegen een boom aan loop en niet verder kan. Links van me is water, rechts van me een ondoordringbare struik en voor me de wolf, ik kan echt geen kant meer op. De wolf is bijna bij me. Ik gil en probeer alles om het best weg te jagen maar het lukt niet. Het beest haalt uit.~

Ik word helemaal bezweet wakker, mijn dekens liggen rommelig om me heen, Chase en Holran hangen met bezorgde hoofden boven mij. 'Alles oké?' Vraagt Chase als hij zuet dat ik wakker ben. Ik kan er wel omheen draaien maar het heeft geen nut.  ' Ik heb weer gedroomd, ' zucht ik. 'Wij gaan zo eens even praten, maar kom eerst maar eens even ontbijten!' Zegt Holran. Ik sta op en merk dat mijn hele lichaam pijn doet. Ik kreun maar het heeft geen nut, ik kan zeuren wat ik wil maar hoe meer ik train, hoe minder ik dit zal voelen. Ik ga aan het krakkemikkige tafeltje zitten en begin mijn broodje te eten.

-------------------------------------------------------------

Her lieve mensen!

Ik ben jullie ten eerste heel erg dankbaar, want.. ik heb de 1K reads bereikt!!!!! :D jaaayyyyy..

Sorry voor het lange niet updaten maar jullie weten de reden is (als jullie vorige hoofdstuk hebben gelezen natuurlijk). Ik voel me weer een stukje beter en ben hard aan het werk om er weer 200% bovenop te komen. Ik hoop dat het hoofdstuk een beetje oke is! Veel plezier met lezen!

Xx mij