The other side

Hoofdstuk 7

Voordat ik dit hoofdstuk begin wil ik even mijn mega super lieve beste vriendin Jytte bedanken, ze heeft namelijk deze supergeweldige awsome nieuwe cover voor mij gemaakt :o. Als jullie haar nog niet kennen wil ik jullie graag haar boeken aanbevelen ;). (beste rank van haar boek is #1) dus zij verdient wel even een flink aantal reads erbij, vooral op haar nieuwe boek Neysaria (waarvan ze trouwens de cover ook zelf heeft gemaakt). Xx

(Let op, ik vind dit een heftig hoofdstukje.)

---------------------

'Kom Kim, we moeten terug. Het ontbijt is al begonnen.' Zegt Holran.
We haasten ons naar de grote tent waar ik iedereen al zie eten. Ik loop naar Chase die met een bezorgd gezicht ons op staat te wachten.
'Waar waren jullie?' Vraagt hij direct zodra hij ons ziet.
'Oh, we waren wat aan het trainen. Ik kon niet meer slapen.' Zeg ik terwijl ik een kus op zijn wang plaats. 'Ik moet nog wat aan iedereen vertellen. Holran, wil jij alvast een flink aantal post-duiven regelen?'
Ik sta op en ga op een bank staan zodat iedereen mij kan zien.
'Wil iedereen even stil zijn en deze kant op kijken?' Zeg ik met een harde stem.
Na een tijdje is het eindelijk stil.
'Ik wil jullie allemaal even wat vertellen.' Begin ik. 'Ik zit hier nog al mee en wil jullie er mee confronteren. We hebben nog tien dagen om te trainen en dan gaan we al weg. Het gevecht zal niet alleen zwaar zijn, ook de tocht er naartoe. Velen van ons zullen dit niet overleven. Er kunnen verschrikkelijke dingen gebeuren en sommigen van ons zullen mogelijk ook niet meer terug keren. Ik wil dat jullie allemaal heel goed voor jezelf beslissen of je mee wilt of niet.Het is niet erg om niet mee te gaan. Probeer niet stoer te doen door wel mee te gaan terwijl je weet dat je eigenlijk niet wilt. Het is misschien juist stoer als je hier blijft om voor anderen te zorgen. Ook ga ik mensen die voorheen ridder zijn geweest oproepen om ook mee te komen vechten. Want zo als ik al zei; de tocht en de strijd gaan heftig worden. Bedankt voor het luisteren. Heb je nog vragen of wil je graag even met iemand praten, kom gerust langs en wij helpen je. Nu opschieten, over een halfuurtje beginnen de eerste lessen.'
Ik zucht, dat zit er op. Holran komt er aan lopen met een vel papier en een veer waarop het bericht voor de ridders geplaatst moet worden. Ik vertel wat ik in de brief wil hebben en Holran schrijft.

'Thijs, als je je meer concentreert kun je je slagen beter richten. Als je er vervolgens nog wat extra kracht achter zet zal je slag heel effectief zijn.' Hoor ik Holran schreeuwen.
De training gaat beter dan ooit en ik hoef vrijwel nergens iets te zeggen. De dag loopt simpel gezegd op rolletjes. Ik geniet van het zien van al die mensen die doorzettingsvermogen tonen omdat ze er na vanochtend extra hard voor willen vechten. Na het lesgeven heb ik nog vrije tijd. Ik ga achter mijn tent nog wat trainen en alles om me heen is even weg. Ik hoor mijn naam en kijk op.
'Er is iemand die je wil spreken.' Zegt Chase. Hij staat voor me.
Ik sta op en loop naar de voorkant daar zie ik een meisje staan van ongeveer mijn leeftijd. Ze ziet er verlegen uit.
'Kan ik je helpen?' Vraag ik aan haar.
'Ik.. ehh.. ik..' Stamelt ze.
'Hier, kom eerst even mee naar binnen, dan kunnen we rustig praten.'
Ik begeleid haar naar mijn tent waar ze voorzichtig op de stoel gaat zitten.
'Vertel maar. Je hoeft niet bang te zijn.'
'Oke.. Ik ga het proberen.' Ze zucht. 'Zestien jaar geleden, een half jaar nadat jij geboren was werd ik geboren. Alles leek vredig en goed in het land maar Maraon was al bezig de macht te grijpen. Hij vermoordde mijn ouders toen ik vier was en ik stond er alleen voor.' Haar gezicht staat strak 'Ik leefde in het bos en alles ging goed totdat er zo'n groep aanhangers van Maraon kwamen die mij meenamen. Ze leefden in een kamp en ik moest alles schoonmaken en al die smerige mannen verzorgen. Er was ook een leider Iridian. Hij vond mij wel leuk en gebood me allemaal dingen te doen die ik niet wilde.' Ze snikt, een traan rolt over haar wang. 'Hij zoende me. Ik heb hem uit protest geslagen en getrapt en ben weggerend. Maar al snel hadden ze me weer te pakken. Toen ik dit nog een keer probeerde hebben ze me een paar zweepslagen gegeven. Het deed zo veel pijn.' Ze begint harder te huilen en ik leg een arm om haar heen. 'Ze.. ze hebben me op een gegeven moment vastgebonden op een bed en Iridian heeft...' Ze stopt. Ik sla een hand voor mijn mond. En ik denk aan die enge vieze man die mij ook op het oog had. 'Verkracht..' Komt er zacht en schor uit haar keel.
Ik krijg ook tranen in mijn ogen maar duw deze weg.
'Wat erg.' Fluister ik zacht.
Ik geef haar een knuffel en het huilen wordt na een tijdje minder.
'Jade?'
'Wat is er?'
'Wil je mij helpen?'
'Natuurlijk waarmee?'
'Ik durf niet zo goed te vechten door wat er is gebeurd maar ik wil Iridian wreken.'
'Drink even wat water en dan gaan we aan de slag. Ik wed dat jij in een mum van tijd kunt vechten als de beste.' Ik geef haar een beker water die ze langzaam opdrinkt.
'Ik ben er klaar voor.' Zegt ze zo zelfverzekerd mogelijk.
'Kijk. That's the spirit!'