The other side

Hoofdstuk 2

We zijn al een paar dagen in Schotland. We hebben een huisje gehuurd en nu weet ik echt zeker waarom ik dit het mooiste land vind. Het is zo mooi hier. Vanuit de tuin hebben we een prachtig uitzicht. Aan de linkerkant kun je uitkijken op de bergen met daar beneden de stad. Aan de rechterkant is een heel mooi diepblauw meer. Ik heb al zo lang als ik weet een grote liefde voor de natuur. De bomen, de vogels, de wind die met de bladeren speelt. Het voelt alsof de natuur mijn eerste thuis is en als tweede mijn echte thuis pas. Door de natuur word ik rustig en kan ik nadenken.

Ik ga net op mijn rug liggen om te genieten van het heerlijke weer als mijn moeder me vraagt of ik mee ga naar de markt die in het dorpje verderop is. Ik heb wel zin om naar het dorpje te gaan dus sta ik op. Na heel eventjes in de auto te hebben gezeten zijn we er. We lopen samen de markt op. Mijn moeder geeft me wat geld en zegt "ga zelf maar even rondkijken, ik wil je over een uurtje hier weer zien." Mijn moeder kent mij gewoon te goed. Ze weet dat ik het fijn vind om zelf rond te kijken en ik ben haar dan ook dankbaar dat ze me zelf mijn gang laat gaan.

Ik ga linksaf en mijn moeder rechts. Direct zie ik een kraampje dat mij aanspreekt. Er liggen allemaal verschillende dingen op de tafel van de verkoper. "Hallo jongedame, kan ik u ergens mee helpen?" Zegt de man. "Ik zat te kijken wat u allemaal voor spulletjes had." Zei ik maar omdat ik zo snel geen ander antwoord kon bedenken. Plots komt de man naar mij toe en begint me te bestuderen. Zo af en toe mompelt hij iets als "opmerkelijk" of "het zou toch niet? Ja, het moet wel." Uiteindekijk gaat hij weer achter het kraampje staan en zegt "volgens mij heb ik wel iets moois voor u." Hij rommelt even in wat dozen en haalt uiteindelijk een oud, klein boekje tevoorschijn. "Volgens mij hebt u hier wel iets aan." Zegt hij en overhandigd mij het boek. "Hoeveel kost het?" Vraag ik nadat ik het boek een beetje had bekeken. "Je mag het hebben, ik denk dat het nog van pas zal gaan komen". Zegt de man vriendelijk. "Bedankt" zeg ik en wil doorlopen maar de man houdt mij tegen. "Wacht, ik heb nog iets voor u" zegt hij. Na dat gezegd te hebben loopt hij weer naar zijn doos met spulletjes en begint te zoeken. Nadat hij veel overhoop had gehaald haalde hij er het mooiste kettinkje uit dat ik ooit gezien had. Hij legde het prachtige sieraad in mijn hand en zei "dit hoort bij u." "Sorry maar dit kan ik niet zomaar aannemen en trouwens ik heb nog nooit zo'n kettinkje gehad dus hoezo zou het bij mij horen?" Vroeg ik. "Neem het alstublieft van mij aan, ooit op een dag zal u weten waarom dit bij u hoort." Zei hij en wenste me een prettige dag.

Ik was op de afgesproken tijd weer terug bij de plaats waar we hadden afgesproken en mijn moeder en ik gingen samen naar huis. Ik was niet van plan mijn ouders het boek te laten zien want de man had nog gezegd dat ik het nog aan niemand moest laten weten. Dat kwam nog wel, dus ik zou er voorzichtig mee zijn. Die avond ging ik lekker op tijd slapen want ik was erg moe. Die avond viel ik al snel in slaap en ik droomde van de man die mij het boek had gegeven. Hij leek me toch zo bekend voor te komen maar ik wist niet waarvan.

----------------------------------------------------------

Heeii, weer een hoofdstukje online. Het is nog niet zo spannend maar ik moet het opbouwen. Veel leesplezier xxx

Lees ook even het boek van mijn beste vriendin waar ze laatst mee is begonnen. Het boek het storm en het is geschreven door Dododot.

~ vote ~ comment ~ share ~