The other side

Hoofdstuk 12

We vechten met de bewapende mannen. Om mij heen zie ik veel strijders verliezen. Overal liggen doden en gewonden. Ik hou me sterk en blijf vechten met de bewapende man. Ik steek met mijn zwaard en raak hem langs zijn arm. Hij grijpt naar zijn arm maar blijft vechten ik krijg een klap tegen mijn hoofd en in een rap tempo beginnen zich zwarte vlekken te vormen in mijn blikveld. Ik weet dat ik mijn bewustzijn ga verliezen maar ik ga door. Ik steek en raak de man in zijn buik. Hij zakt in elkaar. Dan zie ik niets meer en is het laatste wat ik voel twee handen die mij opvangen.

Ik loop op het grasveld, het gras dat ooit groen was geweest is nu rood van het bloed. Om mij heen liggen allemaal jonge mensen, ze hebben zich voor mij ingezet. Iedereen die zich voor mij had ingezet is dood. Ik ben dus de persoon die het moet af maken met degene van de brief. Voor mij is een kasteel waar ik naartoe begin te lopen, over alle lichamen heen. Halverwege sta ik ineens verstijft stil. Voor mij op de grond liggen mijn vrienden onbeweeglijk en stil. Ze hebben flinke wonden, hun gezichten zien wit. Ik voel tranen en daarbij een hele diepe woede opkomen. Ik had ze zo hard nodig, zonder hen kan ik het nooit redden. Hoe kan iemand mij dit aandoen. Er zijn al zo veel mensen gestorven voor mij en Kim, nu ook nog de enige mensen die ik echt kende hier. Degene die hier achter zit zal boeten. Ik begin te rennen naar het kasteel. Blauwe vlammen komen uit mijn handen en elke vijand ligt binnen een seconde dood op de grond zodra ik in de buurt kom. Ik zal er alles aan doen om Kim en mijn ouders te redden. Zij zijn de enigen die misschien nog leven.

Ik schrik wakker uit een waas, een soort van dagdroom. Geschrokken draai ik me om en zie wat er allemaal voor me ligt. Allemaal mensen van de tegenpartij liggen bewegeloos op de grond met overal brandwonden. Heb ik dat gedaan? Hoe kan dat? Het duurt een tijd om te beseffen dat ik dat echt heb gedaan met magie waarvan ik geen weet had dat ik het had. "Wat ik ook tegen zal komen, ik weet dat ik het zal trotseren en mijn ouders en zus weer thuis kan brengen!" Spreek ik mezelf bemoedigend toe. Toch weer zeker van mijn missie draai ik me naar de poort en doelbewust stap ik er doorheen. Na een kleine waas wordt alles langzaam scherper en daar zie ik drie gestaltes. Een staat rechtop, de andere twee staan moeilijk en leunen op elkaar. Alles wordt helemaal scherp en daar zie ik ze staan. Kim rechtop met een zwaard in haar hand, schrammen en bloed op haar gezicht en handen en ze draagt haar bekende vechttenue. Mijn ouders zwaar vermagerd en leunend op elkaar. Ze lachen. Heel snel druk ik even met mijn nagel in mijn hand om zeker te weten dat dit geen droom of illusie is en dan weet ik het zeker, ze zijn gered! Als eerst vlieg ik mijn ouders in de armen. Ze knuffelen me zwakjes terug. "Wat zijn we blij dat je er bent Jayden, zonder jou had Kim het nooit gered." Mijn vader en moeder kijken me liefdevol aan als ze dat zeggen. Ik geef ze nog een knuffel en vlieg dan Kim in de armen.
"Het is gelukt." Fluister ik. "We hebben het gedaan."
"Laten we naar huis gaan." Zegt Kim als we elkaar hebben losgelaten.
We ondersteunen onze ouders en lopen samen door de poort weer terug naar het slagveld. Daar zie ik dat enkele mensen al zijn begonnen anderen te ondersteunen en elkaar te verzorgen. Zodra ze ons zien beginnen ze te juigen en roepen allemaal: "LEVE HET KONINGSHUIS!!"
Chase komt op ons aflopen en geeft ons allemaal een hele dikke knuffel. We zijn weer éen familie.
------
Mijn vader kijkt Chase aan. We zijn net thuis aangekomen en zitten in het kamp voor een maal met alle overlevende strijders. Mijn vrienden zitten er ook. Door die dagdroom leek alles veel erger dan het blijkbaar was. Ze lagen enkel bewusteloos op de grond, niet dood. Ik zit niet bij ze. Ik zit bij mijn familie. Mijn vader en moeder in het midden als voormalig koning en koningin, rechts daarvan Kim en Chase als huidige koning en koningin en ik zit links van ze als trotse prins. We hebben nette kleren gekregen vanuit het kasteel. Voor ons zitten alle strijders vrolijk te eten en te praten, alsof er niks ernstigs is gebeurd. Dan kijkt mijn vader naar Chase. Hij kijkt lang en diep. Er verschijnt een frons op zijn voorhoofd.
"Ben jij niet..?" Vraagt hij.
"Ja." Zucht Chase met een glimlach op zijn gezicht.
"De zoon van Kiran, kleinzoon van Holran."
"Ja." Chase zuchtnogmaals.
"Zijn opa en vader waren de dapperste ridders die ik ooit heb gekend. Op de dag, zeventien jaar geleden, toen Maraon macht kreeg hebben Kiran en Holran jou naar de andere wereld gebracht Kim. Ze namen Chase mee omdat er niemand anders was om voor hem te zorgen. Chase was toen nog een klein ventje van vier. Ik weet nog hoe hij door de paleistuinen rende met zijn stokpaardje en houten zwaard. Hij hield altijd zwaardgevechten met zijn vader als zijn vader tijd had. Chase was alles voor Kiran. Verschrikkelijk dat Kiran die tocht niet heeft overleefd. De mannen van Maraon hebben hem gepakt, Holran heeft nog net weten te ontsnappen samen met jullie twee." Mijn vader kijkt triest naar Kim en Chase. Ik zie dat bij Kim alle puzzelstukjes in elkaar beginnen te vallen en met haar mond nog half open van verbazing kijkt ze Chase vol ongeloof aan, die op zijn beurt weer met een grijns en een knipoog terugkijkt. Zodra het avondmaal op is staat Kim op. Langzaam wordt iedereen in de grote tent waar we in zitten stil. Zodra het helemaal stil is begint Kim te praten.
"Dankjulliewel, jullie hebben je van je sterkste kant laten zien. Zonder jullie zouden we hier nu niet zo kunnen zitten. Samen. Laten we allemaal proosten op het rijk, omdat we het hebben kunnen redden en er het mooiste van gaan maken."
Iedereen heeft zijn of haar glas en roept: "LEVE ALANDOR, HET RIJK DAT HEEFT OVERWONNEN!!"

----------------
Happy new year!!! Om dit jaar maar eens zowel goed als slecht te beginnen. Dit was het laatste hoofdstuk van The other side😭. Hopelijk vonden jullie het een leuk boek, laat ff een reactie achter met wat je er van vond.
Ik ga zeker herschrijven, maar de afgeronde versie komt dan in éen keer online.
Hou ook mijn pagina in de gaten voor een eventueel volgend boek (hint hint).
-xx