The other side

Hoofdstuk 11

Chase en ik lopen samen door een veld. We hebben een vrije dag gekregen omdat wat gister was gebeurt erg heftig was, tenslotte zouden er rond deze tijd niet zo veel klanten zijn heeft Alyanor ons verteld. "Kijk! De bloemen beginnen weer te groeien," roept Chase blij uit. We zijn in een bloemenweide uitgekomen waar allemaal bloemetjes staan, het wordt weer lente. Na een lange tijd gewandeld te hebben en te hebben genoten van de prachtige omgeving hier, gaan we zitten om even te lunchen. Op een gegeven moment komt het gesprek toch weer uit op wat er gisteren was gebeurt. En nog belangrijker, mijn visioen. "Ik snap het niet helemaal," zeg ik. "Wat niet?" Vraagt Chase.  "Nou, ik heb dus een visoen gehad over wat er gister was gebeurt maar hij klopte maar gedeeltelijk. In mijn droom was bijvoorbeeld de lucht erg grauw en stonden de gezichten van de mensen nog vermoeider en holler. Je kon duidelijk zien dat het kwaad overheerste maar gister was dat niet zo. Hoe kan dat?" Zeg ik aan een stuk achter elkaar. "Hmm, geen idee.. maar misschien kan het ons in het voordeel zijn." zegt Chase hoopvol. " Trouwens, we gaan met een korte tijd al weg. Misschien kunnen we bespreken waar we heen gaan." Breng ik in. "Heb ik al geregeld." Antwoord hij.

"Wat is dat?" Vraag ik verbaasd. In de verte rijden allemaal mannen op paarden en ze lijken onze kant op te komen. "Oh nee, vlug, ren naar het bos toe en klim daar in een boom, ik kom met je mee." Zegt Chase hysterisch. Samen rennen we naar het bos toe en klimmen in een boom. Na een kleine twee minuten zie ik de mannen op paarden langsrijden. Nu ik dichterbij zit zie ik dat het de aanhangers van Maraon zijn. Ze lijken onderweg te zijn naar een plaats maar gelukkig rijden ze ons dorp voorbij.

Als ze voorbij zijn blaas ik mijn adem uit. Blijkbaar had ik die van spanning ingehouden. "Gelukkig ze hebben ons niet gezien," zucht Chase. Ik was helemaal vergeten dat hij naast me zat en van schrik val ik achterover. Chase probeert me nog te grijpen maar hij grijpt mis. Ik val uit de boom en kom met een harde klap op mijn arm terecht. Eerst voel ik niks maar zodra Chase ook op de grond staat begint mijn arm ineens heel erg veel pijn te doen. Ik lig nogsteeds op dezelfde manier op de grond en schreeuw het uit. Bewegen durf ik niet, bang dat de pijn nog erger gaat worden. Chase begint tikjes tegen mijn gezicht te geven om te kijken of ik wel bij bewustzijn ben. Ik wil mijn ogen openen maar het is te zwaar, al mijn energie gaat naar mijn arm. Ik voel nog net dat twee sterke armen mij optillen. Ik trek het niet meer en verlies mijn bewustzijn. Als ik wakker word lig ik in mijn bed, mijn bed in de herberg. Ik voel meteen mijn arm weer pijn doen maar het voelt anders. Ik druk me met 1 arm omhoog en ga tegen mijn kussen aan zitten. Ik bekijk mijn arm die netjes verbonden is. Ik wil iets gaan verzitten maar bij alleen het idee al voel ik een pijnscheut door mijn arm trekken. Zachtjes lopen de tranen over mijn wangen, de pijn is onverdraaglijk. Plots gaat de deur open en Alyanor komt binnen. In haar handen houdt ze een dampende kop soep. "Ah je bent wakker, hoe voel je je?" Vraagt ze. "Pijn" is het enige wat ik uit kan brengen. "Snap ik, je hebt je arm flink gebroken, hier wat soep, je zal er van opknappen." Zegt ze. Alyanor helpt me met het eten en daarna gaat ze weer aan het werk. Ik vind het maar niks, zo de hele dag in bed moeten zitten. Dus ik besluit om na nog even geslapen te hebben uit bed te gaan en iets te gaan doen. Ik ga liggen en val snel in slaap, ondanks de hevige pijn. Als ik wakker wordt heb ik is het al eind van de middag. Ik kom onhandig uit bed en loop de trap af, naar beneden. Ik ga op de bank voor de open haard zitten, er is niet zoveel volk vandaag. Als Chase uit de keuken komt om wat drinken te serveren ziet hij mij zitten, hij glimlacht naar mij en geeft een knikje. Dan loopt hij door. Als hij alles heeft rondgebracht komt hij naar mij toe. "Zo, je bent eindelijk wakker, je hebt gister een vandaag de hele dag liggen slapen," zegt hij opgelucht. "Ik dacht dat je nooit wakker zou worden," vervolgd hij. Het idee van nooit meer wakker worden schrikt me af. Dat zou betekenen dat ik in coma zou liggen. Gelukkig is dat niet zo. In de avond eet ik nog wat soep en ga daarna slapen. Deze dag was erg vermoeiend geweest, ondanks dat vele slapen.

-------------------------------------------------------------

Zozo, arm gebroken. Dat is niet prettig.

Iedereen een heel gelukkig nieuwjaar en een goed 2015 toegewenst.

I know, ik heb al lang niet meer geüpdatet, ik dacht van yeahh vakantie, lekker rustig.. maar niet dus. Achja, hier is weer een hoofdstukje, hope you like it.

Ik heb trouwens nog een vervelende mededeling :(. Ik zal de komende twee weken niet schrijven omdatbik komende week moet leren en die week erna is toetsweek. Daarna zal ik weer gaan updaten.

Xx mij

Vote ~ share ~ comment ~