The other side

Hoofdstuk 3

~Ik loop door de stad. De mensen kijken nog duffer dan eerst. Ze zijn vermoeid. In de verte zie ik een kasteel. Maar het is geen mooi gebouw waar ik uren naar zou willen kijken. Nee, het is gehuld in grijze wolken en het ziet er grauw uit. Plots komen er allemaal mannen uit de, wat het lijkt, hoofdstraat. De mannen zijn in het zwart gekleed en er hangt een duistere blik in hun ogen. Ze lijken op zoek naar iemand te zijn. Ze vinden een boer en pakken hem hardhandig vast. De boer schreeuwt en stribbelt tegen maar maakt geen kans tegenover de mannen. Hij wordt bewusteloos geslagen~

Ik wordt weer wakker en besluit maar op te staan. Ik kan toch niet meer slapen. Het is ondertussen 2 dagen nadat ik het boek en het kettinkje heb gekregen en ik zal zeggen, ik heb het boek al een paar keer bestudeert maar ik snap er niks van. Er staan allemaal rare tekens in. Ik heb het boek altijd bij me, want de man die me het boek gaf zei dat ik hem bij me moest houden. Voor het geval dat. Het kettinkje heb ik altijd om, maar mijn ouders weten van niks. Ik heb trouwens sinds ik het kettinkje om heb het idee dat ik niet meer alleen ben. Het voelt alsof er een tweede ziel in mij zit. Het is best eng maar aan de andere kant voelt het ook vertrouwd. Niet alsof een engerd me achtervolgd, nee, gewoon vertrouwd.

"Kim?" Roept mijn moeder. "Ja, wat is er?" Schreeuw ik terug. "Ga je mee naar de stad?" Roep mijn moeder weer. "Nee, vandaag ga ik een wandeling in het bos maken, sorry." "Is oke hoor, zorg je dat je vanavond weer voor het eten terug bent?" "Is goed," zeg ik nog en mijn moeder vertrekt.

Ik ga me maar even snel aankleden. I douche me, kam mijn stijle bruine haar en loop na het tandenpoetsen naar mijn kamer om wat spullen te pakken die ik mee kan nemen want ik ben van plan een flink eind te gaan lopen. Ik kijk tussen mijn spullen en bedenk wat ik het belangrijkste vind om mee te nemen. Als eerste pak ik het boek en een schrijfblok, misschien dat ik er nog wat van te weten kan komen. Ook doe ik een dikke trui en een lekkere joggingbroek in mijn rugzak want het weer kan zomaar omslaan hier. Ik pak mijn telefoon van de lader en doe wandelschoenen aan daarna loop ik naar beneden. In de keuken maak ik een ontbijtje en een lunchpakketje. Mijn lunchpakketje en twee flesjes drinken stop ik in mijn rugzak. Mijn ontbijtje eet ik nu alvast op.

"Dag pap, ik ga lopen," zeg ik voordat ik naar buiten ga. "Veel plezier, Kim," zegt hij nog terug. Ik doe de voordeur dicht en ik vertrek.

"Kim was het toch?" hoor ik ineens. Ik kijk om me heen maar zie niks. "Wie ben jij?" vraag ik angstig. "Ik ken je al vanaf je geboorte." Zegt de een beetje schorre stem maar toch erg mooie stem. Weer kijk ik schichtig om me heen maar zie niks. "Waarom kan ik je niet zien?" vraag ik nogsteeds geschokt. "Ik kan via jouw gedachten met je praten, ik kan niet bij jou in de buurt komen maar op een dag zal ik bij je zijn." hoor ik. Ik begin al een beetje gewend te raken aan de stem. "Waarom praat je nu wel tegen mij? Je kent me al sinds mijn geboorte. Ondertussen is het 16 jaar later en ik heb je nog nooit gehoord of gezien." "Je bent nu volwassen genoeg, ik was bang dat je anders te erg zou schrikken en dat je me niet zou begrijpen. Je bent nu genoeg ontwikkeld om verantwoordelijkheid op je te dragen. Je zal dit nodig hebben." zegt de rare stem in mijn hoofd. "Ik begrijp je niet." zeg ik. "Sorry, ik moet nu gaan, ik zeg je één ding, ga dat boek lezen zoek alles uit wat je begrijpt. Je hebt het nodig! Anders zal niemand van ons het lang overleven. We hebben je nodig Kim, anders zal ons rijk het niet lang meer houden." was het laatste wat de stem zei. Hij was verdwenen. Plotseling voel ik me kaal. Ik merk nu pas hoe prettig het eigenlijk was. Maar nu hij weg is ben ik leeg. Het voelde als een vriend, nee, nog specialer. Als een heel speciale vriend die ik nooit meer kwijt zou willen. Een vriend waar ik mijn leven voor zou riskeren.

Wat ik nog niet wist is dat dit laatste waar is.

-------------------------------------------------------------

~vote~comment~share~