Παιχνίδια της μοίρας

ΑΡΡΩΣΤΙΑ

Νεφέλη: Μάριε τι έπαθες?
Πηνελόπη: Σόι πάει το βασίλειο.
Μάριος:Νεφέλη, πρέπει να σου πω κάτι πολύ σημαντικό και θέλω να το πάρεις ψύχραιμα...

Νεφέλη:Μάριε άσε τους προλόγους και λέγε.
Μάριος: Φεύγω για Αθήνα σε 2 μέρες. Πρέπει να κάνω κάποιες πολύ σημαντικές εξετάσεις.
Νεφέλη:Τι εξετάσεις?
Μάριος:Εδώ και ένα μήνα ο γιατρός μου έχει παρατηρήσει κάποια συμπτώματα πάνω μου και πολύ φοβάται ότι πάσχω από...
Ηρακλής:Το ότι δεν σου κάθεται καμια και είπες να την πέσεις ξανά στην Νεφέλη δεν είναι συπτώματα κάποιας σπάνιας νόσου, αλλά συπτώματα της ηλιθιότητας και της απελπισίας.
Νεφέλη:Ηρακλη!!!!!
Μάριε:Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή για να ασχοληθώ με τα κακόγουστα αστεία σου. Λοιπόν, τι έλεγα? Αααα ναι! Ο ακανόνιστος καρδιακός μου παλμός και ο πόνος στο στέρνο, η δύσπνοια, οι πονοκέφαλοι και οι ζαλάδες έχουν βάλει τον γιατρό μου σε ανήσυχες σκέψεις. Φοβάται μήπως πάσχω από κάποιου είδους αναιμίας. Γι´αυτό μου πρότεινε έναν πολύ καλό γιατρό στην Αθήνα.
Νεφέλη:Μάριε αυτό είναι πολυ...
Ηρακλής:Καλοστημένο ψέμα.
Νεφέλη:Ηρακλή έλεος!!!
Μάριε:Με το να παίζεις με την υγεία κάποιου δεν σε κάνει άντρα.
Ηρακλής:Με το να παίζεις με την υπομονή μου και τα συναισθήματα αθώων κοριτσιών δεν είναι αντρίκιο.
Ιωάννα:Μωρό μου επιτέλους! Ασε τον ξαδερφούλη μου να μιλήσει.
Στάθης:Τον είπε ξαδερφούλη ή εγώ δεν άκουσα καλά? Εσύ μαλάκα τον ανέβαζες, άχρηστο τον κατέβαζες.
Ηρακλής:Μάριε, αφού η αρρώστια σου είναι τόσο σοβαρή όσο λες, δεν θα είχες κάποιο θέμα να σου κάνω μερικές ερωτήσεις.
Μάριος:Κανένα θέμα. Σε ακούω.
Ηρακλής:Πότε σε ενημέρωσε ο γιατρός σου για την Αθήνα?
Μάριος:Εεεε...
Ιωάννα:Χθες. Εεε Μάριε?
Μάριος:Σωστά. Σε ευχαριστώ Ιωάννα.
Ηρακλής: Πότε σε ενημέρωσε ο γιατρός σου για την νόσο σου?
Μάριος:Εεεε...Χθες.
Ηρακλής:Και πως τον λένε τον γιατρό σου?
Μάριος:Πέτρος Ιακώβου.
Ηρακλής:Και σε ποιον σε έστειλε?
Μάριος:Στον Ηλεία Μαύρου. Και με κούρασες, τελείωνε!
Ηρακλής:Άλλες δυο ερωτησούλες εχώ και τελειώνω.Λοιπόν, αφού ο γιατρός σου σε παρακολουθεί ένα μήνα, γιατί άργησε να καταλάβει τι έχεις?
Μάριος:Τι να σου πω? Ρώτα τον. Ειδικός είναι, όλο και κάποιον λόγο θα είχε.
Ηρακλής:Και γιατί τις τελευταίες μέρες που σε βλέπουμε είσαι μια χαρά. Ούτε ζαλάδες, ούτε πονοκεφάλοι, ούτε δύσπνοια ούτε τίποτα.
Νεφέλη:Ηρακλή φτάνει η ανάκριση. Μάριε, λυπάμαι γι αυτό που σου συμβαίνει, αλλά τι θέλεις από εμένα?

Ο Μάριος ήρθε προς το μέρος μου. Τα σώματα μας ήταν πολύ κοντά και έπιασε με το δεξί του χέρι το μάγουλό μου. Οι ματιές μας συναντήθηκαν. Αλλά εγώ δεν νιώθω συναισθήματα. Τον νιώθω σαν φίλο μου. Δεν θα ξαναγυρίσω στον Μάριο.

Μάριος:Νεφέλη, από τότε που μπήκες στην ζωή μου την άλλαξες. Είσαι μοναδικό πλάσμα αγάπη μου και νιώθω μαλάκας που το κατάλαβα πολύ αργά αυτό. Έχω κάνει πολλά λάθη, το παραδέχομαι. Σου ζητώ συνγώμη. Αλλά εκτός από λάθη, έχω κάνει και ένα σωστό. Σε έχω ερωτευτεί. Σημαίνεις πολλά για μένα μωρό μου και μόνο εσένα θέλω να έχω δίπλα μου αυτήν την δύσκολη στιγμή που περνάω. Κι ας είμαι στην ζωή σου σαν φίλος. Αρκεί να ξέρω ότι είμαι στην ζωή σου.
Νεφέλη:Μάριεε...εε.. εγώ... δενν..ε...
Μάριος:Θέλω να έρθεις μαζί μου στην Αθήνα.Θέλω να είσαι δίπλα μου. Ακόμα κι αν πάθω κάτι, θέλω να ξέρω ότι το τελευταίο πράγμα που θα δω θα είναι τα μάτια σου και το αψεγάδιαστο χαμόγελό σου.
Νεφέλη:Εμμμ...
Μάριος: Δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις τώρα. Αύριο όμως θέλω μια απάντηση.Ο χρόνος πιέζει.

Είχα μείνει σαν παγοκολώνα. Τον κοιτούσα με ορθάνοιχτα μάτια. Προσπαθούσα να επεξεργαστώ τα τελευταία γεγονόντα.

Ο Μάριος πλησίαζε αργά-αργά τα χείλη του στα δικά μου. Δεν θέλω να με φιλήσει.

Όταν ήταν σε απόσταση αναπνοής, κάποιος με τράβηξε και με κατεύθυνε προς την πόρτα. Την άνοιξε και με πήγε στο αμάξι του.