Παιχνίδια της μοίρας

ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ηρακλής pov:

Τελείωσα με τις δουλειές μου και είμαι έτοιμος να γυρίσω σπίτι.

Αχχ ανυπομονώ να γυρίσω σπίτι...αλλά νιώθω κάτι περίεργο. Σαν κάτι να συμβαίνει.

Λοιπόν, επειδή θέλω η αποψινή βραδιά να μας μείνει αξέχαστη, δεν θέλω κανείς και τίποτα να μας ενοχλήσει.

Γι' αυτό πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου. Άργησαν να το σηκώσουν γιατί κοιμόντουσαν. Με έβρισαν επειδή ήταν αρκετά αργά, αλλά τουλάχιστον είναι καλά.

Παίρνω τηλέφωνο τον Στάθη, αλλά και αυτός με έβρισε. Ρώτησα και για την Πηνελόπη και ήταν και οι δυο τους μια χαρά.

Τελευταία και καλύτερη ήταν η Νεφέλη.

Την παίρνω τηλέφωνο, αλλά δεν το σηκώνει.

Περίεργο...

Προσπαθώ να μην αντιδράσω υπερβολικά. Το πιο πιθανόν να μου ετοιμάζει έκπληξη και να μην θέλει να μου την χαλάσει.

Και αυτό το συναίσθημα που είχα, μάλλον είναι επειδή είμαι και χαρούμενος και αγχομένος ταυτόχρονα.

Καλά, ας αφήσω τις μαλακίες και ας πάω σπίτι να δω τι γίνεται.

Μετά από λίγο έφτασα σπίτι.

Άνοιξα την πόρτα και άναψα τα φώτα.

"Νεφέλη, γύρισα"

Φώναξα, αλλά δεν απάντησε κανείς.

Σκέφτηκα να πάω να ελέγξω τα δωμάτια. Μπορεί να με περίμενε εκεί.

Κάνω ένα βήμα και νιώθω να πατάω κάτι.

Κοιτάω στο πάτωμα και βλέπω κάτω από το παπούτσι μου ένα χαρτί.

Το σηκώνω και αρχίζω να το διαβάζω...

----------------------------------------------------------
Σε είχα προειδοποιήσει.

Η Νεφέλη βρίσκεται σε κίνδυνο, εξαιτίας σου. Δεν μου άφησες άλλη επιλογή Ηρακλή. Αύριο θα έρθω σε επικοινωνία μαζί σου. Μην βγεις έξω στον δρόμο να την ψάξεις. Άδικος κόπος. Ούτε μην σκεφτείς να ενημερώσεις συγγενείς, φίλους, γνωστούς και την αστυνομία. Σε παρακολουθώ ! Και άμα καταλάβω ότι τους ενημέρωσες, η Νεφέλη θα καταλήξει μέσα στην κάσα.

--------------------------------------------------------------------------

Το διάβασα και άρχισα να τρέχω στα δωμάτια.

Έψαξα όλο το σπίτι.

Δεν ήταν πουθενα.

Την πήρα άλλη μια φορά τηλέφωνο, αλλά μου έλεγε ότι ήταν απενεργοποιημένο.

Πήγα στην κουζίνα και άρχισα να πίνω.

Άφησα τα δάκρυα να κυλήσουν ελεύθερα στο πρόσωπό μου.

Την χάνω...

Αυτήν την στιγμή η Νεφέλη κινδυνεύει και εγώ κάθομαι άπραγος.

Και το χειρότερο είναι ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα γιατί αλλιώς θα την σκοτώσουν.
(...)

Η ώρα είναι 5 τα ξημερώματα.

Μέχρι τώρα σκεφτόμουν τις στιγμές  που περάσαμε μαζί....

Και είναι όλες τους τόσο ξεχωριστές....

Άραγε θα τις ξανα ζήσω αυτές τις στιγμές?

Με αυτές τις σκέψεις με πήρε ο ύπνος στον καναπέ.

Έβλεπα εφιάλτες.

Έβλεπα να είμαι στην εκκλησία έτοιμος να παντρευτώ.

Αλλά η νύφη δεν ήταν η Νεφέλη.

Δεν μπορούσα να καταλάβω ποια ήταν...

Οι ακτινες του ήλιου με ξύπνησαν.

Ένιωθα τόσο χάλια.

Ένιωθα σαν να είμαι κενός εσωτερικά.

Πήγα με τις λιγοστές δυνάμεις μου να κάνω ένα μπάνιο και πιω κανένα ντεπόν για να μου περάσει ο πονοκέφαλος.

Από στιγμή σε στιγμή θα έρθει αυτός που έγραψε το απειλητικό σημείωμα και πρέπει να έχω δυνάμεις για να τον αντιμετωπίσω.