Παιχνίδια της μοίρας

ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Οι ώρες δεν περνάνε καθόλου γρήγορα και η αγωνία μαζί με τον ενθουσιασμό μου έχουν χτυπήσει κόκκινο. Ευτυχώς σήμερα δουλεύω βράδυ οπότε όλα καλά.

Αφού πέρασε ένας αιώνας, ήρθε η ώρα να πάω στο πανεπιστήμιο. Στο δρόμο ακούω μουσική, κάτι που με ηρεμεί και με εμψυχώνει.

Στέκομαι μπροστά από την πύλη. Τώρα είναι η στιγμή σου Νεφέλη. Ζήσε το. Είσαι φοιτήτρια πλέον. Εδώ θα χτίσεις τις βάσεις για το μέλλον σου και θα αναπληρώσεις τα εφηβικά σου χρόνια. Αφέσου και ζήσε...

Ναι οκεύ, όλοι οι άνθρωποι μιλάνε στον εαυτό τους αλλά πρέπει και κάποια στιγμή να μπω μέσα. Κάνω ένα μικρό βήμα για μένα και ένα μεγάλο για την ανθρωπότητα....εεε ενοούσα την επαγγελματική μου καριέρα ή την ζωή μου. Θα δείξει....

Μπαίνω σε ένα μεγάλο αμφιθέατρο με αρκετούς φοιτητές. Ομολογώ πως τα χάνω. Δίστασα να πάω να κάτσω δίπλα σε κάποιον, οπότε διαλέγω μια θέση σχετικά απομονωμένη. Από αύριο ίσως γίνω πιο κοινωνική.

Κάθομαι και τότε η ματιά μου πέφτει σε ένα κορίτσι που μόλις μπήκε μέσα στην αίθουσα. Ήταν ψηλή, αδύνατη,φορούσε κάτι μαύρα γυαλιά, είχαμε το ίδιο στυλ στα ρούχα από ό,τι βλέπω και δεν το πιστεύω! Είχαμε και το ίδιο χρώμα μαλλιών: καστανά με ροζ όμπρε. Πωω πίστευα πως μόνο εγώ θα είχα καστανά μαλλιά με ροζ όμπρε αλλά δεν πειράζει.

Κοίταξε για μια στιγμή το αμφιθέατρο και φαινόταν σαν να εξετάζει τον χώρο. Εγώ την παρατηρούσα με προσοχή και ελπίζω να μην με έχει καταλάβει γιατί θα με περάσει για τρελή.

Κάποια στιγμή παγώνει το βλέμμα της προς το μέρος μου και βγάζει τα γυαλιά. Εγώ ένιωσα κάπως αμήχανα και έκανα πως κοιτάω αλλού. Τότε ήρθε κατά πάνω μου. Τρόμαξα λίγο αλλά εντάξει. Ευτυχώς το μόνο που έκανε ήταν να κάτσει δίπλα μου και να κοιτάζει ευθεία σιωπηλή.

Από κοντά μοιάζαμε λίγο. Μπορεί να φταίει που είχαμε τόσα κοινά εξωτερικά. Τα μαλλιά, τα piercings, τα ρούχα.... Κάποια στιγμή δεν άντεξε και μου μίλησε:
-Πηνελόπη: Δεν περίμενα να συναντήσω κάποιον που θα είμασταν κάπως ίδιοι.
-Νεφέλη:Εγώ πάλι περίμενα να είμαι η μόνη εδώ μέσα που να έχει καστανά μαλλιά με ροζ όμπρε.
(Κοιταχτήκαμε και αμέσως γελάσαμε η μια στην άλλη. Δεν την ξέρω πολύ καλά, αλλά μου βγάζει μια συμπάθεια αυτή η κοπέλα)
-Πηνελόπη:Πηνελόπη. Χάρηκα
-Νεφέλη: Νεφέλη. Παρομοίως.
-Πηνελόπη: Πρωτοετής?
-Νεφέλη: Ναι...εσύ?
-Πηνελόπη: Κι εγώ.
-Νεφέλη: Ωραία.
-Πηνελόπη: Νεφέλη τι θα έλεγες να πάμε για κανέναν καφέ όταν τελειώσουμε από εδώ?
-Νεφέλη: Θα έλεγα ότι είναι μια πάρα πολύ καλή ιδέα.

Οι ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβω. Αφού τελειώσαμε, πήγα με την Πηνελόπη σε μια καφετέρια κάπου κοντά. Μιλούσαμε επί 2 ώρες. Έμαθα πολλά γι'αυτήν και αντίστοιχα αυτή έμαθε πολλά για μένα. Μου πρότεινε το βράδυ να πάμε σε κανένα μπαράκι με κάποια παιδιά, αλλά δυστυχώς δούλευα και δεν πήγα.

Ειλικρινά είμαστε ίδιες με την Πηνελόπη. Έχουμε τα ίδια γούστα. Ειδικά όταν μου είπε ότι από την εφηβεία της έχει κολλήσει με τους WNC, την λάτρεψα. Μακάρι να εξελιχθεί καλά αυτή η φιλία ☺️

Νεφέλη αυτή η φιλία δεν θα εξελιχθει καλά. Θα εξελιχθεί ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ😂😂