Παιχνίδια της μοίρας

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΑΤΥΧΕΣ ΣΥΜΒΑΝ

Έφτασα έξω από την πολυκατοικία του κ.Θωμά.Εξωτερικά φαίνεται εξαιρετικό και κάτι μου λέει ότι και μέσα το σπίτι θα είναι εξίσου θαυμάσιο.

Μπήκα μέσα και το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν έναν ηλικιωμένο άνθρωπο να έχει το χέρι του στην καρδιά και να φαίνεται κάπως χλωμός.
-Νεφέλη:Είστε καλά?
-άγνωστος:Εεε ναι καλά είμαι. Με πιάνει που και που. Δεν είναι κάτι. Απλά ξέχασα να πάρω τα χάπια της πίεσης.
-Νεφέλη: Αααα στην ηλικία σας δεν παίζουμε με τέτοια πράγματα. Σας παρακαλώ, επιτρέψτε μου να σας πάω σπίτι σας και να τα πάρετε.
-κ.Θωμάς: Το σπίτι μου είναι...

Δεν προλαβαίνει να τελειώσει την πρότασή του και πέφτει κάτω. Εγώ τα έχασα. Τι να κάνω τώρα? Αμέσως κάλεσα ασθενοφόρο. Αλλά μέχρι να έρθει έπρεπε κάτι να κάνω. Πέρασε ένας άνθρωπος εκείνη την στιγμή. Μας κοίταξε και πριν προλάβω να του ζητήσω βοήθεια εξαφανίστηκε.Ας μην το σχολιάσω αυτό καλύτερα...

Το επόμενο πράγμα που σκέφτηκα να κάνω ήταν να φωνάξω τον κ.Θωμά, αλλά δεν ήξερα που να τον βρω. Ο άνθρωπος τότε άνοιξε τα μάτια του.
-Νεφέλη: Μην ανησυχείτε σε λίγο θα έρθει το ασθενοφόρο. Είστε καλά?
-άγνωστος: Σε παρακαλώ κορίτσι μου, κάνε μου μια χάρη. Πάρε τηλέφωνο την γυναίκα μου και πες της ότι θα είμαι στο νοσοκομείο.
-Νεφέλη: Μήπως θυμάστε το κινητό της?
-άγνωστος:Όχι, η μνήμη μου δεν με βοηθάει. Θα πας από το σπίτι σε παρακαλώ?

Δεν μου έδωσε πολλές πληροφορίες. Μόνο την διεύθυνση και το όνομα της γυναίκας του που είναι Θάλεια. Δεν πρόλαβε να μου πει το όνομα του γιατί ήρθε το ασθενοφόρο και τον πήρε. Έτσι έφυγα κι εγώ με προορισμό το σπίτι του.

Στην διαδρομή έπαιρνα τηλέφωνο τον κ.Θωμά για να τον ενημερώσω ότι δεν θα έρθω να δω το σπίτι, αλλά δεν το σήκωνε. Μα καλά που εξαφανίστηκε?