Παιχνίδια της μοίρας

ΤΑΞΙ

?:Κουκλίτσα, αν θέλεις να τα πάμε καλά, θα κάνεις ότι σου λέμε. Και θα κάθεσαι ήσυχα. Οκευ?

Δεν αντέδρασα. Απλά κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

Δυο μαυροφορεμένοι και οπλοισμένοι άντρες σε ένα αμάξι μαζί μου με προορισμό το άγνωστο

Μήπως πρέπει να φρικάρω?

Όχι Νεφέλη! Θα μείνεις ψύχραιμη. Ο πανικός δεν βοήθησε ποτέ κανέναν.

Σκέφτηκα τι είχε γίνει νωρίτερα με τον Ηρακλή και ησύχασα λίγο.

Μετά, δυστυχώς, επανήλθα στην πραγματικότητα.

Λες ο Ηρακλής να είναι καλά?

Λες να είναι σπίτι και να με ψάχνει?

Μόλις το είπα χτύπησε το κινητό μου.

"Μην το σηκώσεις" μου είπε αυτός που καθόταν δίπλα μου και έφερε το πιστόλι κοντά στο κεφάλι μου.

"Μάλιστα. Το τραγούδι πάντως είναι πολύ ωραίο" είπα για να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα, αλλά μάλλον τα έκανα χειρότερα.

"Άσε τα αστεία και φέρε μου να δω ποιος είναι"

"Είναι...."

Ηταν ο Ηρακλης.

"Μην τολμήσεις να το σηκώσεις!"

"Καλά και από ποιόν θα ζητήσετε λύτρα?"

"Τι λύτρα?"

"Δεν ξέρω. Δεν έχει τυχει να ξανα πέσω θύμα απαγωγής. Αλλά στις ταινίες ζητάνε χρήματα ή κάτι άλλο"

"Απλά απενεργοποίησε το κινητό σου και βούλωσέ το"

Απενεργοποίησα το κινητό μου, και έκατσα ήσυχη.

Αλλά βαρέθηκα. Κοιτούσα έξω από το παράθυρο, αλλά το σκοτάδι έκρυβε τα τοπία.

Μουσική δεν ακουγόταν από πουθενά και το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάω το κενό. Ώσπου κάποια στιγμή δεν άντεξα.

"Όταν βαριέμαι ή όταν αγχώνομαι με πιάνει κάτι και θέλω να μιλάω συνέχεια"

"Δεν πειράζει...Θα το ξεπεράσεις"

"Μα βαριέμαιι"

"Και εγώ όταν είμαι θυμωμένος, πατάω την σκανδάλη και όποιον πάρει ο χάρος"

Και τώρα μου ήρθε μια ιδέα, που θα αποτύχει, αλλά δεν έχω να χάσω κάτι...

"Μόνο εσύ οπλοφορείς?"

"Ναι, αφού ο άλλος οδηγάει έχει αλλού το όπλο του"

"Μέσα σε αυτό το όχημα, ας πούμε?"

"Γιατί ρωτάς?"

Ξέχασα να σας πω ότι ήταν από τα ταξί που είχαν ένα παραθυράκι που όταν κλείνει δεν μπορεί ο οδηγός να δει ούτε να ακούσει τι γίνεται στα πίσω καθίσματα.

Και φυσικά το εκμεταλλεύτηκα αυτό.

Πλησίασα το πόδι μου στο επίμαχο σημείο του.

Ένιωσα το σώμα του να αντιδράει, αλλά να μην θέλει να το δείξει.

"Μπορείς να κλείσεις το παραθυράκι?"

Του είπα και του έκλεισα πονηρά το μάτι.

Εκείνος δεν έχασε την ευκαιρία και το έκλεισε.

Τι μαλάκας θεέ μου. Πίστευε ότι θα γίνει κάτι μεταξύ μας?😂😂

Παίζω με την φωτιά αυτήν την στιγμή...

"Πάρε το πόδι σου σε παρακαλώ από εκεί"

"Δεν μου αρέσει όταν οι άντρες παρακαλάνε"

"Πάρτο, αλλιώς..."

"Ξέρω ξέρω...Αλλιώς θα τραβήξεις την σκανδάλη. Κούρασες όμως... "

"Αααα για να σου πω...!"

"Δεν θέλω να μου πεις, θέλω να μου κάνεις"

Κάνω μια κίνηση και ανεβαίνω πάνω του.

"Τι κάνεις!?..Κατέβα από πάνω μου σε παρακαλώ"

"Είσαι ο μόνος άντρας που με έχει παρακαλέσει 2 φορές μέσα σε 5 λεπτά. Μήπως δεν είσαι άντρας?"

"Φυσικά και είμαι!"

"Εεε τότε απόδειξέ το!"

"Πως?"

"Φίλα με"

Τον είχα κάνει τούρμπο. Και δεν μου το χα...

Τώρα μένει να βγάλει την κουκούλα ώστε να δω την μούρη του και να του πάρω το όπλο.

Σηκώνει λίγο την κουκούλα του και άφησε ακάλυπτο το στόμα του.

Με άρπαξε και με φίλησε.

Οκευ, φιλάει κάπως ωραία.Αλλά όχι σαν τον Ηρακλή.

Σχεδόν βαρέθηκα με το φιλί αυτού του άγνωστου τύπου.

Το όπλο του ήταν στην μέσα τσέπη του μπουφάν του.

Με διακριτικές κινήσεις το πήρα.

Δεν με κατάλαβε. Αν με καταλάβαινε θα διέκοπτε το φιλί μας.

Αφού έχω το όπλο, τώρα σειρά έχει η κουκούλα.

Κάνω μια απότομη κίνηση και του την βγάζω.

Είδα το πρόσωπό του.

Αυτός ξαφνιάστηκε και σταμάτησε.

Έφυγα από πάνω του και έστριψα το όπλο προς το μέρος του.