Παιχνίδια της μοίρας

ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ

Νεφέλης pov:

Σήμερα θα γυρίσω στο σπίτι μας. Εμένα και του Ηρακλή.
Και θα είναι όλα όπως παλιά.

Και θα ξεκαθαρίσω την κατάσταση με τον Μάριο.

Με κουβάλησαν μέχρι το αμάξι και με εβαλαν να κάτσω  στα πίσω καθίσματα.

Ήταν ξημερώματα  και ήμουν πολύ κουρασμένη. Ετσι αποκοιμήθηκα.

Μετά από κάποιες ώρες φτάσαμε.

Με ξύπνησαν και πριν φύγω μου δίνει ο μαυροφορεμένος άντρας (ήταν ο ίδιος άντρας που του είχα πάρει το όπλο και μου είχε δώσει κάποιες πληροφορίες) μου έδωσε ένα χαρτάκι που έγραφε το κινητό του.

"Θα το χρειαστείς τώρα που θα είσαι μόνη σου" μου είπε και μου έκλεισε το μάτι.

Δεν του απάντησα.
Ήταν σαν να έχασα τα λόγια μου.

Βγήκα γρήγορα από το αμάξι και έτρεξα να μπω στο σπίτι.

Θα το χρειαστώ τώρα που θα μείνω μόνη μου?
ΜΟΝΗ ΜΟΥ?

Τι εννοεί?

Ανοίγω την πόρτα και τα φώτα ήταν κλειστά.

Ανοιγω τα φωτα και...
Και παρατήρησα ότι τα πράγματα του Ηρακλή έλειπαν από το σαλόνι.

Που είναι οι κορνίζες που είχε με τις φωτογραφίες του?
Και τα κλειδιά του αμαξιού του?

Πήγα στο μπάνιο.

Έλειπε το σαμπουάν του, τα ξυριστικά του και η πετσέτα προσώπου του.

Έχω αρχίσει να ανησυχώ για τα καλά.

Πάω στο δωμάτιο του. Το κρεβάτι του ήταν άδειο.
Ούτε σεντόνια ούτε μαξιλαροθήκες στα μαξιλάρια.

Που πήγε η κιθάρα, το μικρόφωνο, ο υπολογιστής του?

Ανοίγω την ντουλάπα.
Η ντουλάπα ήταν άδεια. Δεν είχε ρούχα.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΡΟΥΧΑ Η ΝΤΟΥΛΑΠΑ!!??

Τέλος, πήγα στο δωμάτιο μου.

Είδα ένα χαρτί πάνω στο κρεβάτι μου.

Πλησίαζα αργα-αργά.

Δίσταζα να το ανοίξω.
Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα χαιρόμουν με το περιεχόμενό του.

Εν τέλει το άνοιξα.

Το διάβασα και...

Βασικά διαβάστε και μόνοι σας...
--------------------------------------------------------------------------
Αγαπημένη μου Νεφέλη,
  Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω ότι η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να μείνουμε εμείς οι δυο χώρια.
  Νεφέλη φεύγω. Όταν εσύ διαβάζεις αυτό το γράμμα εγώ θα πετάω για αλλού. Θα ξεκινήσω μια καινούρια ζωή.
  Όχι δεν σε εγκατέλειψα. ΠΟΤΕ δεν θα το έκανα. Ήσουν, είσαι και θα είσαι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί. Ήρθες στην ζωή μου και την άλλαξες.Την ομόρφυνες.Δυστυχώς, όμως, δεν ήταν γραφτό μας.
   Μην στεναχωρηθείς. Μην κλάψεις για την απουσία μου. Και κάνε μου μια τελευταία χάρη: ΜΙΣΗΣΕ ΜΕ. Μίσησε με όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.
  Δεν μπορώ να σου εξηγήσω την απόφασή μου. Δεν μου επιτρέπεται να πω περισσότερα. Οι δρόμοι μας χώρισαν και με αυτό το γράμμα σε αποχαιρετώ...για ΠΑΝΤΑ.
  Να σε προσέχεις αγάπη μου. Ζήσε την ζωή όπως σου αξίζει. Γιατί εσύ αξίζεις τα καλύτερα...
                                                     Με αγάπη,
                                                       Ηρακλής
-------------------------------------------------------------------------
Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα.

Γιατί?

Γιατί έφυγε?

Ήμουν τόσο στεναχωρημένη. Τόσο απογοητευμένη. Τόσο θυμωμένη με τον εαυτό μου.

Και όλα αυτά τα αρνητικά συνασθήματα με οδήγησαν μόνο σε έναν δρόμο:ΑΛΚΟΟΛ.

Είχαμε τεκίλα σπίτι, έτσι ξέσπασα πάνω της.

Ήπια αρκετά και ήμουν ζαλισμένη.

Πηνελόπη. Θα πάω στην Πηνελόπη.

Πήγα με τα χίλια ζόρια σπίτι της.

Ήταν 6 η ώρα το χάραμα.

Μου άνοιξε μετά από κανένα 10λεπτο.

Με κοιτούσε με ένα χαμένο και αγγοοξυπνημένο βλέμμα.

"Νεφέλη που χάθηκες τόσες μέρες?"

Προσπέρασε το γεγονός ότι την ξύπνησα και με αγκάλιασε.

"Νεφέλη έχεις πιεί?"

Δεν της απάντησα.
Έτρεξα γρήγορα στο μπάνιο και έκανα εμετό.

Έπλυνα το πρόσωπό μου και η Πηνελόπη μου έφτιαξε καφέ ώστε να ξεμεθύσω.

Τον ήπια και πήγαμε να ξαπλώσομε στο κρεβάτι της.

"Πηνελόπη με παράτησε"

"Νεφέλη μου κοιμήσου και θα τα συζητήσουμε όλα αύριο"

"Δεν θέλω να κοιμηθώ. Θέλω να μάθω γιατί έφυγε"

"Κοιμήσου και θα τα μάθουμε όλα αύριο. Εντάξει κορίτσι μου?"

"Πηνελόπη"

"Ναι"

"Θα κοιμηθώ. Αλλά μην φύγεις και με παρατήσεις κι εσύ"

"Όχι Νεφέλη μου. Έλα να κοιμηθούμε αγκαλίτσα"

"Καληνύχτα"

"Καληνύχτα"