Παιχνίδια της μοίρας

ΛΑΘΗ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

-Νεφέλη: Γειά σας κ.Θάλεια. Σας τον έφερα σώο και αβλαβή.
-θάλεια: Αμάν βρε Νεφέλη. Τι είπαμε για τον πληθυντικό.
-Νεφέλη: Έχετε... ή μάλλον έχεις δίκιο.
-Θωμάς:Νεφέλη σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Μου αρέσει που σε γνώρισα έστω και σε αυτές τις συνθήκες. Θα κάτσεις να φάμε όλοι μαζι?
-Θάλεια: Δεν το συζητώ, θα κάτσεις να φάμε. Θωμά δεν ξέρω αν σε πληροφόρησα, αλλά η καθαρίστρια-μαγείρισσα παρετήθηκε και τώρα πρέπει να βρούμε καινούρια.
-Θωμάς:Καλά και τι έτρωγες τόσο καιρό?
-Θάλεια:Με φρόντισε η Νεφέλη μας. Και σήμερα μας έχει φτιάξει ένα από τα αγαπημένα σου φαγητά, κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο.
-Θωμάς:Να δω τι θα κάναμε χωρίς εσένα...

Για να μην σας τα πολυλογώ. Έκατσα και φάγαμε όλοι μαζί σαν μια οικογένεια. Μπορεί να τους ξέρω μια εβδομάδα, αλλά ήταν αρκετή για να τους θεωρήσω δικούς μου ανθρώπους. Στα δύσκολα φαίνονται όσοι είναι δίπλα σου.

Ρώτησα τον κ.Θωμά ευθέως για το τι του προκάλεσε μεγάλη στεναχώρια και έφτασε μέχρι το νοσοκομείο. Η απάντηση ήταν ο γιος του. Με το που τελείωσε τις πανελλήνιες έφυγε από την Ελλάδα.

-κ.Θάλεια:Δεν είμαστε άξιοι να λεγόμαστε γονείς.Δουλεύαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μην του λείψει τίποτα. Έτσι όταν γυρνούσαμε σπίτι είμασταν τόσο κουρασμένοι για να ασχοληθούμε μαζί του. Με την στάση μας τον απομακρύναμε από το σπίτι μας. Όταν έφυγε συνειδητοποιήσαμε το λάθος που κάναμε 19 χρόνια τώρα. Ο Ηρακλής μας δεν είχε ανάγκη τα λεφτά, αλλά την αγάπη, την στοργή και την προσοχή μας. Είχε ανάγκη τις οικογενειακές στιγμές και εμείς του τις στερήσαμε. Νιώθουμε απαίσια.

Τραγικό. Μάλλον και εγώ έτσι θα αντιδρούσα αν οι γονείς μου έπρατταν έτσι απέναντί μου. Ένας άνθρωπος δεν έχει ανάγκη μόνο τα υλικά αγαθά, αλλά και την αγάπη. Άμα δεν δώσεις στον άλλον αγάπη, τότε δεν του δίνεις τίποτα. Παρ´όλα αυτά έπρεπε να διορθώσω κάπως τα πράγματα.Δεν θέλω να πάθει πάλι κάτι ο κ.Θωμάς ή η κ.Θάλεια.

Έτσι πήγα και τους πήρα μια αγκαλιά και τους είπα τα εξής:
-Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω... Προχωράει μόνο μπροστά. Καταλάβατε το λάθος σας και αντί να σεναχωριέστε γι´αυτό, θα πρέπει να το διορθώσετε. Με μικρές πράξεις κάθε φορά. Η αγάπη κρύβεται στα πιο απλά πράγματα. Αρχικά θα πάρετε τηλέφωνο τον γιο σας και θα του ζητήσετε ένα συγγνώμη. Και μετά θα τον παίρνεται κάθε μέρα για να μαθαίνετε νέα του. Δείξτε του ότι έχετε μετανιώσει και ότι είστε διατεθημένοι να αναπληρώσετε τον χαμένο χρόνο.Και όλα αυτά πείτε τα με πράξεις και όχι με λόγια. Λοιπόν, εγώ τώρα θα φύγω για να σας αφήσω να ηρεμήσετε. Από αύριο κ.Θωμά θα πρέπει να παίρνεται το χάπι σας μετά το μεσημεριανό και το απογευματινό σας. Θα σας το υπενθυμίζω κάθε μέρα, Και όταν γίνεται καλά θα χαιρόμουν πολύ αν περνούσα να δω και αυτό το σπίτι.

Με καληνύχτισαν και οι δυο και μετά πήρα τον δρόμο για το ξεοδοχείο.

Το τραγουδι δεν εχει σχεση με την ιστορία, αλλα σε καθε κεφαλαιο θα βαζω ενα και αμα θελετε μπορείτε να το ακουσετε.