Kendi ellerinle bir şeyleri inşa ediyorsun, çabalıyorsun, didiniyorsun ve bana bunu gösteriyorsun, farkına varmamı istiyorsun.
Şefkatini hissetmemi.
Sonra ne mi oluyor?
İnşa ettiğin gibi her şeyi kendi ellerinle geri yıkıyorsun. Gardımı almamı, silahlarımla kuşanmamı sağlayıp senin önüne dikilmemi sağlıyorsun. İçimin alev almasını.
Kendi ellerinle verdiğin onca emekle, sabırla inşa ettiğin her şeyi tek bir hamlenle yıkıyorsun.
Karşına geçip düşmanın olmamı sağlıyorsun. Seni düşman bellememi.
Üç günlük şu dünyada verdiğin bir saniyelik şefkatin bedelini içime serptiğin öfkeyle haftalarca ödetiyorsun.
Halbuki şefkatin bedeli kalp kırıklığı olmamalı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Yazdığım Mektuplar
Poetry"İşte sen de tam buradasın. Mısralarımda saklı" Hiç okumayacağını bile bile yazmak. Sadece içinden geldiği için. Sadece onun için.
