Bu sana son yazışım, söz!
Sadece sana teşekkür etmek istiyorum. Beni hayatına hiç dahil etmedin, bunun yüzünden sana kızamam çünkü bilmiyordun.
Ama sen hayatına dahil etmediğin halde bana çok değerli şeyler öğrettin.
Sen beni hayatına dahil etmedin ama benimkine dahil oldun, hem de hiç bilmeden.
İlk başta birini koşulsuz şartsız sevmenin ne anlama geldiğini öğrettin. Sonra o insan içine gerekirse kendi mutluluğundan vazgeçmeyi, kendinden geçmeyi.
Bir kalbi sevmeyi öğrettin, sadece bir kalbi sevmeyi! Asla kalıbını değil sadece kalbi!
Bir kalbin içindeki merhameti, sevgiyi, saygıyı, hoşgörüyü, boyun eğişi, kırgınlığı, kızgınlığı, boşverişi sevmeyi öğrettin.
Bir kalbin ne kadar güzel olabileceğini gösterdin bana.
Bir insanı sevdiğin için her şeyini: ailesini, düşüncelerini, arkadaşlarını, çevresini, şehrini benimsemeyi öğrettin.
Hiç bilmediğim, gezmediğim, görmediğim sokakları sevmeyi, benimsemeyi öğrettin.
Nelere dikkat etmem gerektiğini, kendimden taviz vermemi öğrettin.
Bir insanı kaybettiğin halde yine de onu dualarında saklamayı öğrettin.
Sen bana çok şey öğrettin. Seni sevmek bana çok şeyi öğretti.
Ve şimdi öyle bir noktadayım ki;
Seni hepten azad ediyorum tüm bu hislerden, bu sevgiden. Tam bugün seni bu hislerden azad etmek en doğrusu çünkü.
Hiçbir şeyi bilme, sadece sana ne kadar minnettar olduğumu bil "iyikim".
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Yazdığım Mektuplar
Poetry"İşte sen de tam buradasın. Mısralarımda saklı" Hiç okumayacağını bile bile yazmak. Sadece içinden geldiği için. Sadece onun için.
