Sen kaldırabiliyorsan başkalarıda kaldırabilir
diye bir söz vardır. Düşündüm de doğru. Ama uygulaması bana göre fazla zor. Her daim karşımdaki kırılıp incinmesin diye kilit vurmuşumdur dilime. Sonuç mu? Onlar sapasağlam, ben derbeder.
Sustukça sustuklarımın altında ezildim, oysa ne gerek vardı? Onlar paramparça ederken ben niye kırılmamaları için sustum ki? Yakıştıramadım. İnsanlığıma, kendime. Ah almak kolay gelebilir ama vebali zordur. Gece başımı yastığa koyduğumda içim rahat olsun istedim hep. O yüzden sustum. Sustukça da kırıldım, paramparça oldum. Olsun dedim. Olsun varsın. Onlar ahımı alsın ben yinede almayayım. Onlar için değil, kendim için sustum. Sustukça da sustuklarımın içinde boğuldum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Yazdığım Mektuplar
Poesía"İşte sen de tam buradasın. Mısralarımda saklı" Hiç okumayacağını bile bile yazmak. Sadece içinden geldiği için. Sadece onun için.
